ညေနခင္းေတြဟာ
ဒီကမၻာေပၚကျမိဳ႔ရြာေတြကို
ဘယ္လိုမ်ား က်ေရာက္ခဲ႔ပါသလဲ။
ေဟာဒီလိုမ်ား
တစ္ေနရာရာမွာေတာ႔
က်ေရာက္ခဲ႔မယ္ ထင္တာပဲ
ငရွဥ္႔ေသြးေရာင္ ေကာင္းကင္လမ္းမွာ
ငန္းေမြးေရာင္ ေဘာင္းဘီ
ျမင္းေခ်းေရာင္ဘိနပ္
တိမ္သားေရာင္ ရွပ္အကၤ်ီေကာင္းဝတ္လု႔ိ
ညေနခင္းဟာ
ေလညင္းခံထြက္ေနမယ္။
အဲဒီမွာ
ေလညွင္းကလည္း
ႏွင္းဆီခင္းေတြထဲ လူးလိိွမ္႔လာခဲ႔လို႔
ႏွင္းဆီနံ႔ေတြနဲ႔
ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာခဲ႔လို႔မို႔
ညေနခင္းဟာ ေမႊးျပီးေနပါလိမ္႔မယ္။
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ
ဖန္ကလပ္ထဲမွာ
ဝိုင္ပုလင္းထဲမွာ
ညေနခင္းဟာ တစ္ကိုယ္လံုး ဆင္းစိမ္ျပီး
စည္းစိမ္ယစ္မူး ေပ်ာ္ပါးေနတာလဲ
ကမၻာေျမ တစ္ေနရာက
ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ
ရိွျဖစ္တန္ေကာင္းေလရဲ႔။
ဒီမွာ
ေဟာဒီမွာ
ရန္ကုန္အစြန္ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းစပ္နားက
ထားပါ
လယ္ကြင္းေတြ ဝိုင္းရံထားလို႔မို႔
လယ္ကြင္းေတြနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေပါ႔။
၇ေပ၊ ၁ဝေပ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ
ညေနခင္းဟာ...
လူဆန္ခ်င္ေနရွာပါတယ္။
ဒီအခန္းမွာ
ညေနခင္းမွာ
ဝမ္းစာသေဘၤာဟာလဲ
ဆိုက္ကပ္မလာခဲ႔ေသးပါဘူး။
ဒီမွာေတာ႔
ညေနခင္းဟာ
အထိအခိုက္အက်အရႈံးမ်ားစြာနဲ႔
သူဆင္းရဲသား ျဖစ္ခဲ႔ရွာရဲ႔။
ဒီညေနခင္း
အလင္းဝပ္အားပိန္ပိန္မွာ
သူ႔ႏို႔ပိန္ကေလးကို လီဆယ္ျပီး
ႏို႔တိုက္ေနတဲ႔ ကေလးအေမ
အသက္ငယ္ငယ္ အရြယ္အိုအို
လူသားအေရာင္အဝါမွိန္မိွန္
တစ္လႊာျပီးတစ္လႊာေပါ႔
ဒီမိန္းမသားရဲ႔မ်က္ႏွာမွာ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း အေရျပားေတြကြာက်
ဒီလိုမ်ိဳး
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို
ညေနခင္းကို
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ျခင္းကို
ဆာေလာင္ျခင္းကို
ဘဝကိုမ်ိဳမ်ိဳခ်ခဲ႔ရလြန္းလို႔
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ျခင္း နာရီေတြသာ
ခရီးထြက္သြားမယ္ဆိုရင္
ခုေလာက္ဆို
နယူးေယာက္ျမိဳ႔ ေရာက္ေလာက္ျပီလို႔
ဒီလိုမ်ိဳး ေတြးမိေလသလား
သားသည္အေမ အဘြားအိုမေလး
လမ္းမေမွ်ာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကို
ခါယမ္းလိုက္ကာ
သူ႔ကေလးေတြကို လွမ္းၾကည္႔မိရဲ႔။
အခန္းေထာင္႔ ဖ်ာၾကမ္းစုတ္စုတ္မွာ
ဖ်ားနာေနတဲ႔ကေလး
ေစာင္ျခံဳလို႔။
တကယ္ေတာ႔
ကေလးေရာ ေစာင္ပါ ဖ်ားနာေနခဲ႔ပါျပီ။
ထမင္းဆာလြန္းတဲ႔ကေလး
တစ္အီအီနဲ႔
ဒီတက္လို႔၊
ဒီမွာ။
သူ႔လက္လာတိုးတဲ႔ေသြးက
သူ႔ကေလးေတြ သူ႔ရင္ခြင္မွာ
သူ႔မ်က္စိေအာက္မွာေပမယ္႔
သူ႔ကေလးေတြနဲ႔ သူနဲ႔
ကမ္းေဝးေနတာျမင္ရ
သူ႔သက္ျပင္း မီးသေဘၤာဟာ
မီးခိုးတအူအူနဲ႔ ထြက္ခြာသြားေတာ႔ရဲ႔။
ဒီမွာ
သူ႔အသက္ရွင္ျခင္းအေပၚ
ခပ္ျပင္းျပင္း ရိုက္ထားတဲ႔
သံက်စ္ဆူးကို ႏႈတ္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ႔
“အိမ္ကထြက္သြားတဲ႔ အိမ္သားဟာ
အသိုက္ကထြက္သြားတဲ႔ ငွက္ေပါ႔ေလ” တဲ႔၊
ငွက္ခတ္သမားနဲ႔ ေတြ႔လို႔မ်ား
အသက္ပါသြားေလသလား
မ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ပဲ
အိမ္ျပန္လာေလမလား
လက္က်ိဳးျပီး ျပန္လာမလား
ေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔မ်ား အိမ္ျပန္လာမလား။
သူ႔ႏွလံုးသားကို
အဲဒီလို
သြားပြတ္သပ္မိရွာတယ္။
ေနာက္ဆံုး
အေကာင္းဆံုး
ကေလးအေမ သူဆင္းရဲသားရဲ႔မယား
ဒီလိုေတြးမိရွာတယ္
အူေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ေပါ႔
ဒီ႔ထက္ေကာင္းတဲ႔ညစာမ်ိဳး
မရိွေတာ႔ပါဘူးတဲ႔။
စားေရရိကၡာေတြ
မပါလာရင္လဲ ေနပါေစေတာ႔
(မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း )
ေကာင္းမြန္ေခ်ာေမာစြာ
အိမ္ျပန္လာရင္ဘဲ ေတာ္ပါျပီ... တဲ႔၊
အဲဒီလိုနဲ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဟာ
ထမင္းအသိုးမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ဒီထမင္းအသိုးမ်ားပဲ
ခ်ဥ္ျခင္းျပင္းစြာ ျဖစ္မိပါသတဲ႔
အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း ညေနေရ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
No comments:
Post a Comment