မင္းကိုု ၾကည့္ရတာလည္း
အိုုက္ခမန္းရဲ႕ ငရဲခန္းထဲ ဝင္ေနရသူလုုိပဲ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆိပ္ေငြ႕နဲ႕
စိတ္တစ္ကိုုယ္လံုုး ေပ်ာ့ေခြလုုိ႕ …
ေယာက်ာ္းဆိုုတာ
ေလာကၾကီးရဲ႕ နံရံမွာ အဓိပၺာယ္မဲ့ ခ်ိတ္ဆြဲထားရမယ့္
ဂီတာတစ္လက္မဟုုတ္ဘူး။
ငါတုုိ႕လည္း ငါတုုိ႕ဘဝအေလ်ာက္
သူတိုု႕လည္း သူတုုိ႕ဘဝအေလ်ာက္
မင္းဟာ
ေကြ႕ေကာက္ စီးဆင္းလြန္းတဲ့ ၿမစ္တစ္ခုုထဲက
မေကာင္းဆိုုးဝါးပိုုက္ကြန္ကိုု တိုုးဝင္ေနတဲ့ ငါးပဲ
ဘာတစ္ခုုမွ
နားလည္မေပးႏိုုင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုု
မင္းရဲ႕ အသံုုးမက်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ဖြင့္ဆိုုေနလည္း
ဘာထူးမလဲ ….
သဘာဝတရားကိုုက
ရုုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြနဲ႕မၿပည့္စံုုတဲ့ ပင္လယ္ကိုု
ဘယ္မိန္းမမွ
မိုုက္လံုုးၾကီးၿပီး စီးမဝင္ဘူး
အရွိကိုု အရွိအတုုိင္းရွိေစေတာ့
အၿဖစ္ကိုု အၿဖစ္အတိုုင္း ရွိေစေတာ့
ညီေလးရာ …
မိန္းမဆိုုတာ
မင္းတုုိ႕ ငါတိုု႕ရဲ႕ ဘဝအေထြေထြကိုု
တရႊမ္းရႊမ္း ရိုုက္ႏွက္ႏိုုင္တဲ့ မာရ္နတ္ရဲ႕
ၾကာပြတ္တစ္ေခ်ာင္းပဲ
ဒီမယ္ ညီေလး
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿခေသၤ့လိုု အသည္းႏွလံုုးေတြ
မင္း ဘယ္တိရစ ၦာန္ဥယ်ာဥ္ကိုု
တင္ပိုု႕လုုိက္ၿပီလဲ
လူ႕ေလာကၾကီးရဲ႕ ေရပြက္ပမာ ဇာတ္လမ္းမွာ
အစြဲအလမ္းေတြနဲ႕ သံသရာၾကိဳးရွည္ခ်င္သူ
မင္းဟာ လူညံ့
မင္းကိုု သိပ္ခ်စ္ရသူ အစ္ကိုု တစ္ေယာက္အေနနဲ႕
မင္းေဘးအနားမွာ ထုုိင္ၿပီး
ငါ ..
ဒီစကားပဲ ေၿပာႏိုုင္မယ္ ။ ။
ဥတၱရာေအာင္
( ၂၀၀၆ ခုုႏွစ္ ဧၿပီ၊ ႏွလံုုးအိမ္ မဂၢဇင္း )
No comments:
Post a Comment