Sunday, September 30, 2012

ေဖ႕ဘြတ္သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာ (၁)



သမၼတၾကီး ျပန္လာေတာ႔မည္။
အုန္းအုန္းကြ်တ္ကြ်တ္ၾကိဳဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကျပန္ျပီ။
အရင္တစ္ေခါက္လို လံုထိန္းေတြ မ်ားမ်ား ခ်ထားၾကပါေစ။
သတိဆိုတာ ပိုသည္မရွိပါ။

က်ံဳေပ်ာ္ ရဲေတြ သီပာတင္စိုးဇာတ္ကား အၾကည္႔မ်ားလွသည္။
မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္ ျပည္သူမ်ားအတြက္
တစ္ေလာကလံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကသည္။
ရဲမ်ား ေလးခြ သာကိုင္ေစခ်င္သည္။

မံုရြာ ေၾကးနီေတာင္ ရွင္းလင္းပြဲ
ေဖ႔ဘြတ္မွာ ရွဲၾကသည္။
ကိုမင္းကိုနိုင္ စကား ရဲရဲေတာက္ ကို ၾကိဳက္၏
ဦး တို႔ပဲ ပုိင္ေနရံုနဲ႔ မျပီးေသးပါ။
ဒီ႔အတြက္ တရုတ္တန္းကို သပိတ္ေမွာက္မည္။

ပုဒ္မ (၁၈) နဲ႔ ကိုးန၀င္းေၾကခဲ႔ၾကသည္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးသမားမ်ားအတြက္ ထိပ္တံုး(၁)နွစ္ အသျပာ (၃)ေသာင္း
အထက္က သမၼတၾကီးတို႔ ေျပာင္းေနၾကတာကို
ကူညီပါရေစတို႔က လိုက္ေျပာင္ေနၾကသလိုပင္။
သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာကို ၾကိဳတင္ခြင္႔ျပဳခ်က္မတင္ပဲ ေရးလိုက္မိသည္။

ခိုးကူးဖမ္းသလို နွစ္လံုးထီကို ဖမ္းေစခ်င္သည္။
ငါးေလာင္းျပိဳင္လည္း ေပၚလွ်င္ေကာင္းမည္။
မေပၚေသးလွ်င္လည္းေစာင္႔ပါမည္။
မျပစ္မရွိသူကိုေတာ႔ ရိုက္မစစ္ပါနွင္႔။

ဒီေန႔ေတာ႔ ေတာ္ေသးျပီ။
အားေပးလွ်င္ဆက္ေရးပါမည္။
သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာ မပီျပင္ေသးပါက။
ဦးဆံုးအစမို႔ ခြင္႔လႊတ္ေစခ်င္သည္။



ဘၾကီးေဇာ္

Wednesday, September 12, 2012

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းထမင္းသိုးမ်ား






    ညေနခင္းေတြဟာ
    ဒီကမၻာေပၚကျမိဳ႔ရြာေတြကို
    ဘယ္လိုမ်ား က်ေရာက္ခဲ႔ပါသလဲ။

    ေဟာဒီလိုမ်ား
    တစ္ေနရာရာမွာေတာ႔
    က်ေရာက္ခဲ႔မယ္ ထင္တာပဲ
    ငရွဥ္႔ေသြးေရာင္ ေကာင္းကင္လမ္းမွာ
    ငန္းေမြးေရာင္ ေဘာင္းဘီ
    ျမင္းေခ်းေရာင္ဘိနပ္
    တိမ္သားေရာင္ ရွပ္အကၤ်ီေကာင္းဝတ္လု႔ိ
    ညေနခင္းဟာ
    ေလညင္းခံထြက္ေနမယ္။

    အဲဒီမွာ
    ေလညွင္းကလည္း
    ႏွင္းဆီခင္းေတြထဲ လူးလိိွမ္႔လာခဲ႔လို႔
    ႏွင္းဆီနံ႔ေတြနဲ႔
    ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာခဲ႔လို႔မို႔
    ညေနခင္းဟာ ေမႊးျပီးေနပါလိမ္႔မယ္။

    ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ
    ဖန္ကလပ္ထဲမွာ
    ဝိုင္ပုလင္းထဲမွာ
    ညေနခင္းဟာ တစ္ကိုယ္လံုး ဆင္းစိမ္ျပီး
    စည္းစိမ္ယစ္မူး ေပ်ာ္ပါးေနတာလဲ
    ကမၻာေျမ တစ္ေနရာက
    ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ
    ရိွျဖစ္တန္ေကာင္းေလရဲ႔။

    ဒီမွာ
    ေဟာဒီမွာ
    ရန္ကုန္အစြန္ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းစပ္နားက
    ထားပါ
    လယ္ကြင္းေတြ ဝိုင္းရံထားလို႔မို႔
    လယ္ကြင္းေတြနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေပါ႔။

    ၇ေပ၊ ၁ဝေပ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ
    ညေနခင္းဟာ...
    လူဆန္ခ်င္ေနရွာပါတယ္။
    ဒီအခန္းမွာ
    ညေနခင္းမွာ
    ဝမ္းစာသေဘၤာဟာလဲ
    ဆိုက္ကပ္မလာခဲ႔ေသးပါဘူး။

    ဒီမွာေတာ႔
    ညေနခင္းဟာ
    အထိအခိုက္အက်အရႈံးမ်ားစြာနဲ႔
    သူဆင္းရဲသား ျဖစ္ခဲ႔ရွာရဲ႔။

    ဒီညေနခင္း
    အလင္းဝပ္အားပိန္ပိန္မွာ
    သူ႔ႏို႔ပိန္ကေလးကို လီဆယ္ျပီး
    ႏို႔တိုက္ေနတဲ႔ ကေလးအေမ
    အသက္ငယ္ငယ္ အရြယ္အိုအို
    လူသားအေရာင္အဝါမွိန္မိွန္
    တစ္လႊာျပီးတစ္လႊာေပါ႔
    ဒီမိန္းမသားရဲ႔မ်က္ႏွာမွာ
    ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း အေရျပားေတြကြာက်

    ဒီလိုမ်ိဳး
    ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို
    ညေနခင္းကို
    ေစာင္႔ေမွ်ာ္ျခင္းကို
    ဆာေလာင္ျခင္းကို
    ဘဝကိုမ်ိဳမ်ိဳခ်ခဲ႔ရလြန္းလို႔
    ေစာင္႔ေမွ်ာ္ျခင္း နာရီေတြသာ
    ခရီးထြက္သြားမယ္ဆိုရင္
    ခုေလာက္ဆို
    နယူးေယာက္ျမိဳ႔ ေရာက္ေလာက္ျပီလို႔
    ဒီလိုမ်ိဳး ေတြးမိေလသလား

    သားသည္အေမ အဘြားအိုမေလး
    လမ္းမေမွ်ာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကို
    ခါယမ္းလိုက္ကာ
    သူ႔ကေလးေတြကို လွမ္းၾကည္႔မိရဲ႔။

    အခန္းေထာင္႔ ဖ်ာၾကမ္းစုတ္စုတ္မွာ
    ဖ်ားနာေနတဲ႔ကေလး
    ေစာင္ျခံဳလို႔။

    တကယ္ေတာ႔
    ကေလးေရာ ေစာင္ပါ ဖ်ားနာေနခဲ႔ပါျပီ။
    ထမင္းဆာလြန္းတဲ႔ကေလး
    တစ္အီအီနဲ႔
    ဒီတက္လို႔၊
    ဒီမွာ။

    သူ႔လက္လာတိုးတဲ႔ေသြးက
    သူ႔ကေလးေတြ သူ႔ရင္ခြင္မွာ
    သူ႔မ်က္စိေအာက္မွာေပမယ္႔
    သူ႔ကေလးေတြနဲ႔ သူနဲ႔
    ကမ္းေဝးေနတာျမင္ရ
    သူ႔သက္ျပင္း မီးသေဘၤာဟာ
    မီးခိုးတအူအူနဲ႔ ထြက္ခြာသြားေတာ႔ရဲ႔။

    ဒီမွာ
    သူ႔အသက္ရွင္ျခင္းအေပၚ
    ခပ္ျပင္းျပင္း ရိုက္ထားတဲ႔
    သံက်စ္ဆူးကို ႏႈတ္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ႔
    “အိမ္ကထြက္သြားတဲ႔ အိမ္သားဟာ
    အသိုက္ကထြက္သြားတဲ႔ ငွက္ေပါ႔ေလ” တဲ႔၊
    ငွက္ခတ္သမားနဲ႔ ေတြ႔လို႔မ်ား
    အသက္ပါသြားေလသလား
    မ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ပဲ
    အိမ္ျပန္လာေလမလား
    လက္က်ိဳးျပီး ျပန္လာမလား
    ေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔မ်ား အိမ္ျပန္လာမလား။

    သူ႔ႏွလံုးသားကို
    အဲဒီလို
    သြားပြတ္သပ္မိရွာတယ္။

    ေနာက္ဆံုး
    အေကာင္းဆံုး
    ကေလးအေမ သူဆင္းရဲသားရဲ႔မယား
    ဒီလိုေတြးမိရွာတယ္
    အူေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ေပါ႔
    ဒီ႔ထက္ေကာင္းတဲ႔ညစာမ်ိဳး
    မရိွေတာ႔ပါဘူးတဲ႔။
    စားေရရိကၡာေတြ
    မပါလာရင္လဲ ေနပါေစေတာ႔
    (မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း )
    ေကာင္းမြန္ေခ်ာေမာစြာ
    အိမ္ျပန္လာရင္ဘဲ ေတာ္ပါျပီ... တဲ႔၊
    အဲဒီလိုနဲ႔
    ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဟာ
    ထမင္းအသိုးမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

    ဒီထမင္းအသိုးမ်ားပဲ
    ခ်ဥ္ျခင္းျပင္းစြာ ျဖစ္မိပါသတဲ႔
    အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း ညေနေရ။



    ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ေၾကြဒါကုိက ပြင့္ၿခင္းပဲ



ပန္းဆုိတာ
ေၾကြဒါကုိက ပြင့္ၿခင္းဘဲ။
တပြင့္ေခၽြရင္
တပြင ့္ေ၀လြင္ေနမွာဘဲ။
ႏွစ္ပြင့္ေခၽြရင္
ႏွစ္ပြင့္ ေ၀လြင္ေနမွာဘဲ။
ကဲ ….. ေၿခြစမ္းပါဦး
ေလရူးေလေနာ့ ၊ ေသာ့ႏွင္မဆုံး
ေလသင္ဓုန္းလား ၊ မုန္တုိင္းလားဘဲ
တအားတုိက္စမ္း ၊ ေခၽြစမ္းပါဦး
ပန္းအဖူးေတြ ၊ ေၿမမွာေၾကြေအာင္
မြေခၽြစမ္းပါ ၊ မမႈပါဘူး
ေၾကြဒါကုိက ပြင့္ၿခင္းဘဲ ။
ပန္းအဘိဓမၼာ
ဒါပါပဲေလ ၊ ေခၽြလုိ႔ ေၾကြေၾကြ
ေၾကြလုိ႔ ေနေန ၊ ေၾကြဒါကုိက ပြင့္ၿခင္းဘဲေဟ့။


ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
credit to bigbox mmcp
credit to Lin Htin

ၾကယ္ျပာေလးနဲ႔ ထမင္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္ …

ဟုိး ခပ္ေ၀းေ၀း …
ႀကီးေကာင္၀င္စ အသံေလးမွာ
ျပန္စရာ အိမ္မရွိရွာဘူး အေမရယ္
ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာ
အကုသိုလ္ပန္းေတြ ေ၀ပံုကလည္း
အဖူးေပၚ အၫြန္႔တက္
တပ္မက္စရာပါလား အေမ
သံသရာေတးခ်င္းေလးေတြက စီစီ
ပုရစ္ကေလးလို သားက ျမည္လို႔ေပါ့
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ အေမရယ္
သားဘ၀ဟာ
ေျမေငြ႔ပ်ံ ညေလးတစ္ည ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

သားေလ
သူ႔ကိုယ္ပိုင္အသီးေတြ
ၫႊတ္အိေလးလံေနေအာင္ ထမ္းပိုးထားရေပမယ့္
ေပ်ာ္ရွာတဲ့
ကုန္ထမ္းသမား သလဲပင္ကေလးကို
အားက်မိတယ္။

အေမရယ္
ေလေတြထန္ေနေလေလ
သားမွာ ေၾကကြဲရေလပါပဲ
မိုးဦးအက်ေစာမယ္ဆိုတာလည္း
တကယ္ေတာ့
ေလာကဓံတရားပါလား
အိပ္စရာမရွိတဲ့ ညေတြမွာ
မိုးေတြသိပ္ၿပီး႐ြာတာပဲ အေမရယ္။

အေမွာင္နဲ႔ စိုစြတ္
မိုးေရေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲနစ္လို႔
အသံေတြေတာင္ ငုတ္ေနခဲ့ပါၿပီ အေမ။

ဆံုး႐ံွဴးမႈသစ္႐ြက္ေတြ မ႐ႈမလွနဲ႔
ကံဆိုးမိုးေမွာင္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
သားဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြတဲ့လား
သားျငင္းဆန္တယ္ အေမ
အေမ မသိဘူးလား
အေမ့သားက ကဗ်ာဆရာေလ အေမရဲ႕။

တကယ္ေတာ့လည္း အေမရယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
ဒဏ္ခံႀကိဳးေလး တစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ၊
အေမရယ္
ေဟာဒီကမၻာေလာကႀကီးမွာ
အေမ့သား ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတာ
အျပစ္ရွိပါသလား အေမ
သားရဲ႕ အခ်စ္မွာေလ
ေဟာဒီကမၻာႀကီး နစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
စစ္ျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး အေမရယ္။

ခုေတာ့
တျခားသူေတြ မျမင္မိတဲ့ အသံကေလးကို
ေခါင္းအံုးအိပ္မိလို႔
အၾကင္နာအမဲ့ဆံုး ဆုလာဘ္ကို
သားရခဲ့ပါတယ္။

အေမ မသိဘူးလား
လူေတြရဲ႕ အျပံဳးမွာ
ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြပါတယ္ အေမရဲ႕။
ဧည့္ခန္းနဲ႔ အက်ႌေကာင္းမွ
ဆက္ဆံတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို
သား တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္အေမ။

အေမရယ္
တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့
အရာရာဟာ
လက္တစ္ပစ္စာရယ္ပါ။

သားမွာေတာ့
ယူဇနာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာလို႔
သားေလ
ေရေရာထားတဲ့ ညရယ္လို႔ မရခဲ့ဖူးဘူး။

သားရဲ႕ ‘ဘီး’ ကေလးဟာေလ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ပါးလွပ္ေနသလဲဆိုေတာ့
ဆံျခည္မွ်င္ေလးတစ္မွ်င္ နင္းမိရင္ေတာင္
ဘီးက ထေပါက္သြားႏိုင္ပါတယ္ အေမ။

အလွ်ံညီးညီး မီးေတာက္မီးလွ်ံႀကီးထဲ
ေန႔စဥ္ခုန္ခုန္ခ်ေနရတဲ့ ဘ၀ခရီး
အခမဲ့ညေတြ သိပ္ၿပီး သိပ္သည္းလြန္းလွ
အေမရယ္
လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ကန္သြင္းခံရ
က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္မွားယြင္းမိလို႔လဲ။

အေမ
အဆုတ္က ၾကပ္ခုိးစြဲ မီးဖိုေခ်ာင္
ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း
ရင္ေခါင္းႀကီးထဲ မီးထထေတာက္တာ ျမင္ရ
အေမရယ္
အတြင္းလူမမာတစ္ေယာက္ပါ။

ဒါေပမယ့္
သစ္သားဘတ္စ္ကားအိုႀကီး ခိုစီးလို႔
ကဗ်ာဆရာ မာယာေကာ့စကီးဆိုတဲ့
လူလည္း ပါတယ္ေလ
လူနဲ႔သူနဲ႔ မတူတဲ့လူလို႔
လူေတြသူေတြ ေျပာခံရတဲ့ သားမိတ္ေဆြေပါ့။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ၿပိဳလဲခဲ့ပါသလဲ
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
သမၼာေဒ၀ေတြလက္ထဲ ေရာက္မွာတဲ့လဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေမးရင္းေပါ့
မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ
ေသာမၿဂိဳလ္ေတြ ေခ်ာင္းေကာျဖစ္သြား
ဘ၀ကို ျဖစ္ညႇစ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
လိေမၼာ္သီးေလးမွာ
အခ်ဳိရည္က်န္ေသးတယ္
အို …
အသည္းႏွလံုးထဲမွာ
ပန္းေတြ အရမ္းပြင့္တာပဲ အေမရယ္။

ကုတ္အက်ႌ၀တ္ခ်င္တဲ့ ေဆာင္းရာသီရယ္
မီးလွ်ံကင္းမဲ့တဲ့ မီးလင္းဖိုႀကီးရယ္
ႏွင္းစက္ေတြကို အေသခံေသာက္ခ်င္တဲ့
ျမက္ပင္ကေလးရယ္
လမင္းကို
ျပည့္ျပည့္၀၀ တုိက္႐ုိက္ျမင္ခ်င္တဲ့ အျပံဳးရယ္
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့
ေရပန္းတိုင္ကေလးရယ္
မိုက္တြင္းနက္နက္ ကဗ်ာေပၚ အခ်စ္ရယ္
မၾကာခဏ
လူလိမ္ခံရတဲ့
ရင္ထဲက ၾကယ္ျပာေလးရယ္
နကၡတ္မိမိ ေပ်ာ္ခ်င္ရွာတဲ့
အေပ်ာ္ေလးရယ္
သားလက္ဖ၀ါးထဲမွာ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလို႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့
သားဘ၀ေလးရယ္
အေမ့သားမွာ ပိုင္ဆုိင္ပါတယ္။

ထမင္းစစ္စစ္ စားခ်င္တယ္ အေမရယ္
အိမ္နံ႔ေမႊးတဲ့ အိပ္ရာစစ္စစ္မွာ အိပ္ခ်င္တယ္
ေျခေထာက္ေတြကို မီးဖိုအေငြ႔ေပးခ်င္တယ္
ဗမာပရေဆးသန္႔သန္႔ ေသာက္ခ်င္တယ္
ၿပီးေတာ့ ေဟာဒီလုိ
အေမ့မ်က္လံုးအေရာင္ကို မြတ္သိပ္မိပါတယ္
ေတေပေလလြင့္ၿပီး ျပန္လာတဲ့သားကို
ဂ႐ုဏာသက္ျမဲသက္တဲ့ အေမ့အၾကည့္ေလ။

အေမရယ္ …
အေမ့ဆိပ္ကမ္းမကပ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့
သားသေဘၤာေလ အေမရဲ႕
က်ေနာ္ ႐ိုးသားခဲ့ပါတယ္အေမ
ဤသို႔ပင္ ပဲ့တင္ပါလိမ့္မယ္။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

Wednesday, September 5, 2012

ေက်နပ္ပါေလ...........



ေပတရာလမ္းမၾကီးက စင္းစင္းၾကီးလွဲခ်လုိ႔
သူ႔ ေက်ာေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရမွာ ကြ်န္ေတာ္ အားနာေနတယ္
သက္ျပင္းပူပူကို ေနာက္ေက်ာမွာ ခ်ီပုိးလြယ္ျပီး
ကြ်န္ေတာ္႔ ရဲ႕ ဦးတည္ရာမဲ႔ မ်က္၀န္းအစံုတို႔က
ယံုၾကည္မွဳေတြ ခမ္းေျခာက္
ေမွ်ာ္လင္႔မွဳ ေတြ လမ္းေပ်ာက္
အေပါစား လူတစ္ေယာက္မို႔လည္း
သူ႔ ေက်ာေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရမွာ ကြ်န္ေတာ္ အားနာေနတယ္။

နာေနတဲ႔ ရင္ခြင္အစံုကို
အျပံဳးယဲ႔ယဲ႔ ေလးတစ္ခုနဲ႔ လံုေစေတာ႔ရယ္လို႔ ဖံုးထားမိတယ္။
စိတ္ရဲ႕ ျပဴတင္း၀မွေတာ႔ ေရခိုးေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႔
ေလညင္းေလးေတြက ၾကမ္းရွလြန္းလွတယ္
ဆပ္ျပာဖူေပါင္းနဲ႔ ပစ္ေပါက္ရံုေလာက္နဲ႔တင္
ခ်ဳပ္ျငိ္မ္းသြားဖုိ႔ လံုေလာက္ပါတယ္ေလ.....

ပြဲတိုင္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္သီးခ်က္ေတြသာ
ပစ္သြင္းလိုက္ ပစ္သြင္းလိုက္စမ္းပါ
ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ႕ေတးသံလို
ငါ ေမွာ္ေအာင္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ေကာင္းကင္ရင္ခြင္ကို ေဖါက္ခြဲျပီး
ငါခိုးယူလိုက္တဲ႔ ၾကယ္တစ္ပြင္႔
ငါ႔ ညအနက္ရင္႔ရင္႔မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာရွည္ အလင္းပြင္႔နိုင္မလဲ
အေတြးေတြ ေတြးမိတိုင္း
ပြဲတိုင္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္သီးခ်က္ေတြသာ
ပစ္... သြင္း .... လိုက္.....
တစ္ရွိုက္မက္မက္ နာက်င္ေနတဲ႔ ရင္နဲ႔
သူ႔ ေက်ာေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရမွာ ကြ်န္ေတာ္ အားနာေနတယ္....

ငါ ေက်ာင္းေတာ္မွာ ပ်က္လံုးေကာင္းေကာင္းမသင္ခဲ႔ရဘူး
စင္ေပၚမွာ ေလခြ်န္ေနတတ္တဲ႔ ငနဲ တစ္ေကာင္တဲ႔လား
သူ ကြ်န္ေတာ္႔ ကိုေကာ ဘ၀ တစ္ခုလံုးကိုေကာ ပာားသြားခဲ႔တာ
ရင္....နာ....တယ္

ျပာက်တဲ႔အထိ ေလာင္ကြ်မ္းျပီး
စြမ္းသေလာက္ အလင္းေပးသြားမယ္
အဆံုးထိမို႔   ေက်နပ္ပါေတာ႔......

ျဂိဳလ္ေကာင္တစ္ေယာက္ကုိ
အေမွာင္က လက္ယက္ေခၚေနျပီ
ေက်နပ္ပါေလ
စက္ဆုပ္မွဳ အလံုးစံုကို ခံယူရင္း
ျပာက်တဲ႔အထိ ေလာင္ကြ်မ္းျပီး
စြမ္းသေလာက္ အလင္းေပးသြားမယ္.......

စက္ဆုပ္မွဳ အလံုးစံုကို ခံယူရင္း
ျပာက်တဲ႔အထိ ေလာင္ကြ်မ္းျပီး
စြမ္းသေလာက္ အလင္းေပးသြားမယ္...

စက္ဆုပ္မွဳ အလံုးစံုကို ခံယူရင္း
ျပာက်တဲ႔အထိ ေလာင္ကြ်မ္းျပီး
စြမ္းသေလာက္ အလင္းေပးသြားမယ္........

ေဗဒါ












ေလခြ်န္သံ

ငါးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းမိတယ္...
ဘာျဖစ္လို႔ လႊတ္လိုက္တယ္......
ကြ်န္ေတာ္႔ လက္ ကို သူ ကိုက္လို႔.......

ဒီကဗ်ာေလးကို ပဲ ကြ်န္ေတာ္ နဳတ္ခမ္းကိုက္လို႔ ဖတ္မိတယ္...


အပိုင္းအစ (၁)....

ေခြးတစ္ေကာင္ ပီသေစဖုိ႕အတြက္
တအိုင္အိုင္နဲ႕ေပာာင္ျပေနစရာ လို လို႕လား
အခ်စ္ဆိုတာ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ နွာေခါင္းေပါက္လုိပဲ
ထြက္သက္၊ဝင္သက္ေတြ ၾကမ္းရွ တယ္......


အထီးက်န္ဆန္လြန္းတဲ႔အခ်ိန္ေတြဆိုု လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာေတြလုပ္တတ္ၾက လည္းေတာ႔ မသိ ဘူး။ ကိုယ္ ကေတာ႔ အထီးက်န္လြန္း  ရင္ ေလခြ်န္ေနတတ္တယ္။ဒီအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္   ေကာင္း  ေကာင္း လည္း ေပးစရာမရွိပါဘူး။   လူတိုင္းမွာ ကိုယ္႔အတၱအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ထင္ရာစိုင္း ခြင္႔ေတာ႔ ရွိ သင္႔ တယ္ ထင္တယ္ေလ။ ေလခြ်န္ျပီး လမ္းေလ်ာက္ေနရတာ တစ္ခုခုကိုလိုက္ဖမ္း ေနရ သလို   မ်ိဳး ကိုယ္႔ အတြက္ ေမွ်ာ္ လင္႔ေတာက္စားေနရတဲ႔ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခု ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လမ္းေလး ေတြေတာင္ကိုယ္႔ ေလခြ်န္သံကိုအလြတ္ရလာၾကျပီ။ညေနခင္းေလးမွာ ေလခြ်န္ရင္း၊ အထီးက်န္ရင္း၊ တစ္ ခုခုကို ျငင္းဆန္ရင္း ၊ ျပင္းထန္တဲ႔စည္းခ်က္တစ္ခုျဖစ္လာေနခဲ႔ေပါ႔။

အပိုင္းအစ (၂).......

ေသာင္ေတြ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲေရာက္ ေနလို႔ တစ္ဆို႔ၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔ ျမစ္တစ္စင္းနားမွာလည္းတစ္ခါတေလ သြား ထိုင္ေနျဖစ္တယ္ ။   ျမစ္ထဲမွာေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြ ေမွ်ာခ်ေနတဲ႔အရသာ ကိုနွစ္ျခိဳက္သြားလို႔ပါ။  ကိုယ္ ကေတာ႔ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ျမစ္စာေကြ်း တဲ႔ ညေနလို႔ အမည္ေပးထားတယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာ ရတာေကာင္းပါ တယ္။ သူ ဆိုတာျမစ္ကုိေျပာတာပါ။ သူ ဒီေန႔ေတာ႔ ကိုယ္႔ ကိုသိပ္အလုိက်ပံု မေပၚဘူး။ မွဳန္ေတေတနဲ႔ ။   ေယာက်ာၤး   ပဲ ကြာ တဲ႔။ တစ္ခုခုကိုေရးျပီး ခပ္ေဝးေဝးကိုပစ္ လိုက္စမ္းပါတယ္။ မေကာင္းသူထိပ္   ေကာင္းသူ ထိပ္ လို႔ေတာ႔ ဆက္ မေျပာဘူး။ကိုယ္ ကေတာ႔ထံုးစံအတိုင္းပဲ ေလခြ်န္ရင္း ေငးေနလိုက္ တယ္။ကိုယ္စိတ္ မဝင္စားမွန္း သိ ေတာ႔ သူလည္းဘာမွ  ထပ္မေျပာ ေတာ႔ပါဘူး။ ေလခြ်န္သံ အဆံုးမွာ  သူ႔ရင္ထဲ ေသာင္တစ္လံုး ထပ္ဖုံးသြားတယ္။

ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဝ လံုးတန္းမွာ
မွင္နီတားခံထိတဲ႕ေကာင္
တစ္ညလံုးေမွာင္ေနတုန္း
အိမ္မက္ကို အိမ္မက္ဖုံးသြားလို႕
ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတယ္

ေပာာ႕ဒီ အေခါင္းဝက
အျဖဴေရာင္ပိတ္တစ္စလို
ငါ႔ရဲ႕ေသဆံုးျခင္းမွာ ျဖဴစင္နိဳင္ပါ႔မလားရယ္လုိ႕
အနာဂါတ္ကို မီးလွဳံရင္း
ခရီးကုန္ေအာင္ ေတြးခဲ႕ဖူးတယ္
အပိုင္းအစ (၃)........

တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ပာစ္ေခၚေနတဲ႔  ငွက္တို႔ရဲ႕ ဘာသာေဗဒကို အထူးျပဳေလ႔လာဖို႔ ကိုယ္ လူ႕ေလာက ထဲ ေရာက္လာခဲ႔တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေလခြ်န္သံေလးတစ္ခုပဲသင္ၾကား တတ္ေျမာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒီေလာက္ ဆိုရင္ပဲ လံုေလာက္ေနပါျပီ။ အသိမၾကြယ္ေသး သူမို႔ ေလာကကို အရမ္းမယံုရဲတာလည္း ျဖစ္တတ္ တာ ပဲေလ။တစ္ခု နဲ႔လံုေလာက္ေနရင္ ကိုယ္ ထပ္မေတာင္းဆိုေတာ႔ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါေတြးမိတယ္။ လြတ္ က် သူနဲ႔ လႊတ္ခ်သူ ဘယ္သူက  ပိုအျပစ္ၾကီး လည္းရယ္လို႔။  ေပါက္ေနက် ေနရာ မွာ ေပါက္တဲ႔   ျမက္တစ္ပင္ မို႔ ကိုယ္႔ အျဖစ္က သိပ္လည္း မထူးဆန္းလွပါဘူး။ ေခါင္းရွုပ္ခံမေတြးပဲ ေလပဲ ဆက္ခြ်န္ေနမိတယ္။ ဝတ္ေကာင္းစားလွ ဆင္ယင္လာခဲ႔ပါ ပြဲေတာ္ညမွာ ေလခြ်န္သံနဲ႔ ကခုန္ၾကမယ္ အထီးက်န္ျခင္းတို႔........။

ေခြးတစ္ေကာင္ ပီသေစဖုိ႕အတြက္
တအိုင္အိုင္နဲ႕ေပာာင္ျပေနစရာ လို လို႕လား
အခ်စ္ဆိုတာ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ နွာေခါင္းေပါက္လုိပဲ
ထြက္သက္၊ဝင္သက္ေတြ ၾကမ္းရွ တယ္......

အပိုင္းအစ...........

ေလခြ်န္ရင္းပန္းဝင္ခဲ႔ရသူမို႔ ဘယ္လိုဆုဖလားနဲ႔မွ မထိုက္တန္ပါဘူး။ကိုယ္႔ ေလခြ်န္သံ ကိုယ္ျပန္ၾကား ရတာ လည္း နားေထာင္လို႔ မေကာင္းလွပါဘူး။  လွည္းဘီးအိုကိုယ္ထည္ရဲ႕ ခေနာ္ခနဲ႔  ညဴညည္း သံလိိို နားထဲမွာ အန္ခ်င္လာတယ္ ။အထီးက်န္ နတၱိဝါဒီအျဖစ္ ျမစ္ကိုထိုးေကြ်းဖို႔ရာ ခုေနာက္ဆံုးတစ္ပုဒ္ေလခြ်န္သံကိုေတာ႔ ငါ႔မွတ္တိုင္မွာစိုက္ ေပးထားၾကပါ။ ဒီကမ္းစပ္မွာေျခရာ မက်န္ခဲ႔ေအာင္ေတာ႔ ေသာင္တစ္လံုးထပ္ဖုန္းလည္း လံုလိမ္႔မယ္လို႔မထင္ေတာ႔။  ဘဝရဲ႕ အရာေတာ္ေတာ္  မ်ားမ်ား   ေလခြ်န္ရင္းေဖ်ာက္ ထားခဲ႔ရျပီ။ မေတာ္ တဆ မ်ား လမ္းမွာ  ေလခြ်န္သံၾကားခဲ႔ရင္ လွည္႔မၾကည္႔  ၾကပါနဲ႔။အဲ႔ဒါ  ဒဏ္ရာကို လွ်ာနဲ႔ ျပန္ယက္ေန တဲ႔   ေခြး အ တစ္ေကာင္ ရဲ႕ နာက်င္ခံခက္ေနတဲ႔အသံမို႔လို႔ပါ။

ငါကလည္းခက္တယ္
အျပစ္တစ္ခုလို႕ ယူဆရင္
နာက်င္ခံခက္ ဒဏ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေလာက္နဲ႕မွ
ေက်နပ္ရင္း ငါ႔ကိုယ္ငါ ပ်က္ယြင္းပစ္တတ္တယ္....

လက္သိပ္ထိုးေမွ်ာ္လင္႔ရင္း
ေတေလတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမီးေတာက္ပာာ
နင္ျငိမ္းမွ ျပာျဖစ္မွာပါ ခ်စ္သူ..
နဳတ္ခမ္းျပာေအာင္ ေအာ္ေနလဲ
အဖက္လုပ္ခံရဖို႕ ကံမပါတဲ႕ေကာင္မို႕
ေပာာင္တာပဲ အဖက္တင္တယ္..
ကဗ်ာပြင္႔တဲ႕သစ္ပင္မို႕
ေသာက္သံုးမက်မွာ အေသအခ်ာ။

..............
ေ ဗ ဒ ါ

ညီေလး …သိုု႕

မင္းကိုု ၾကည့္ရတာလည္း
အိုုက္ခမန္းရဲ႕ ငရဲခန္းထဲ ဝင္ေနရသူလုုိပဲ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆိပ္ေငြ႕နဲ႕
စိတ္တစ္ကိုုယ္လံုုး ေပ်ာ့ေခြလုုိ႕ …
ေယာက်ာ္းဆိုုတာ
ေလာကၾကီးရဲ႕ နံရံမွာ အဓိပၺာယ္မဲ့ ခ်ိတ္ဆြဲထားရမယ့္
ဂီတာတစ္လက္မဟုုတ္ဘူး။
ငါတုုိ႕လည္း ငါတုုိ႕ဘဝအေလ်ာက္
သူတိုု႕လည္း သူတုုိ႕ဘဝအေလ်ာက္
မင္းဟာ
ေကြ႕ေကာက္ စီးဆင္းလြန္းတဲ့ ၿမစ္တစ္ခုုထဲက
မေကာင္းဆိုုးဝါးပိုုက္ကြန္ကိုု တိုုးဝင္ေနတဲ့ ငါးပဲ
ဘာတစ္ခုုမွ
နားလည္မေပးႏိုုင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုု
မင္းရဲ႕ အသံုုးမက်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ဖြင့္ဆိုုေနလည္း
ဘာထူးမလဲ ….
သဘာဝတရားကိုုက
ရုုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြနဲ႕မၿပည့္စံုုတဲ့ ပင္လယ္ကိုု
ဘယ္မိန္းမမွ
မိုုက္လံုုးၾကီးၿပီး စီးမဝင္ဘူး
အရွိကိုု အရွိအတုုိင္းရွိေစေတာ့
အၿဖစ္ကိုု အၿဖစ္အတိုုင္း ရွိေစေတာ့
ညီေလးရာ …
မိန္းမဆိုုတာ
မင္းတုုိ႕ ငါတိုု႕ရဲ႕ ဘဝအေထြေထြကိုု
တရႊမ္းရႊမ္း ရိုုက္ႏွက္ႏိုုင္တဲ့ မာရ္နတ္ရဲ႕
ၾကာပြတ္တစ္ေခ်ာင္းပဲ
ဒီမယ္ ညီေလး
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿခေသၤ့လိုု အသည္းႏွလံုုးေတြ
မင္း ဘယ္တိရစ ၦာန္ဥယ်ာဥ္ကိုု
တင္ပိုု႕လုုိက္ၿပီလဲ
လူ႕ေလာကၾကီးရဲ႕ ေရပြက္ပမာ ဇာတ္လမ္းမွာ
အစြဲအလမ္းေတြနဲ႕ သံသရာၾကိဳးရွည္ခ်င္သူ
မင္းဟာ လူညံ့
မင္းကိုု သိပ္ခ်စ္ရသူ အစ္ကိုု တစ္ေယာက္အေနနဲ႕
မင္းေဘးအနားမွာ ထုုိင္ၿပီး
ငါ ..
ဒီစကားပဲ ေၿပာႏိုုင္မယ္ ။ ။

ဥတၱရာေအာင္
( ၂၀၀၆ ခုုႏွစ္ ဧၿပီ၊ ႏွလံုုးအိမ္ မဂၢဇင္း )