Wednesday, August 15, 2012

ပရပာိတ နွင္႔ နိုင္ငံေရး


ပရပာိတ နွင္႔ နိုင္ငံေရး


အခုတစ္ေလာ ပရပာိတနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ပြဲေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ အမွတ္မမွားဘူးဆို ရင္ ခု ၂၀၁၂ ကို ပရပာိတ နွစ္လို႔ေတာင္တင္စားေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ေျပာလည္းေျပာစရာကိုးဗ်။လိုအပ္လိုက္ၾက တဲ႔ ေနရာေတြက နည္းတာမွမပာုတ္တာ။ပာုိး ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားက စျပီး အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ အကုန္လံုး အခက္ခဲေတြ နဲ႔ၾကံဳေတြေနရာတာကို။ဒါေၾကာင္႔ လက္သည္းဆိတ္ေတာ႔ လက္ထိပ္နာဆိုသလို  ဘယ္ေန နိုင္ၾကေတာ႔မလဲ။တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ဦးထဲ ကိုယ္႔အသိစိတ္ဓါတ္နဲ႔လွဴ၊တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း နီးစပ္ရာ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ကူညီ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားတဲ႔သူေတြကေတာ႔ မိမိတို႔ တတ္ကြ်မ္းတဲ႔ အနုပညာနဲ႔ကူ နဲ႔  လွဴလိုက္ၾကတာ မွ အုန္းအုန္းကြ်တ္ကြ်တ္ပဲလားဗ်ာ။ဒီထဲမွာမွ စုစည္းမွဳအားေကာင္းေကာင္း အင္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လူငယ္ ပရပာိတ အဖြဲ႔ေတြကလည္း လက္တြဲညီလိုက္ၾကတာ မ်ား ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ေငြေၾကးအင္အားအေနနဲ႔ မေျပာ ပေလာက္ေပ မယ္႔ စုစည္းညီညြတ္မွဳအင္အားနဲ႔ တက္ၾကြနိဳးၾကားမွဳမွာေတာ႔ ၂၀၀၈ နာဂစ္ အျပီးနဲ႔ အခု ၂၀၁၂ ခုနွစ္က ပိုတယ္ လို႔ေတာင္ ဆိုခ်င္ေသးတယ္ဗ်။လူငယ္ေတြပရပာိတမွာ အားေကာင္းလာတာ တိုင္းျပည္အတြက္ လည္း လူစြမ္း အားေတြ  အျဖစ္ ရည္ေမွ်ာ္လို႔ရတဲ႔ လကၡဏာေတြ ဆိုရင္လည္း အမွားဘူးေပါ႔ဗ်ာ။အခင္းအက်င္း ပံုစံေတြေျပာင္း လဲ သြားျပီး နည္းပညာထြန္းကားလာတဲ႔ ရလာဒ္ေကာင္းေလးတစ္ခုအျဖစ္လဲ ပရပာိတေလာက မွ တြင္က်ယ္ လာ တာေတြ လည္း ေတြ႕ရတယ္ခင္ဗ်ာ႔။ဒါကေတာ႔ လူငယ္ေတြ နည္းပညာကို အသံုးျပဳျပီး ပရပာိတ လုပ္ေဆာင္လာ ၾက တာေတြပါ။ခုဆို အင္တာနက္ အြန္လိုင္းကို အသံုးျပဳျပီး ပရပာိတလုပ္ေဆာင္လာၾကတဲ႔ လူငယ္အဖြဲ႔ေတြ ဆို နည္းတာ မွတ္လို႔။ရန္ကုန္အေျခစိုက္ လူငယ္အဖြဲ႔ေတြအျပင္ ၊ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေတြ သာမက နယ္ျမိဳ႕ေတြပါ တြင္ က်ယ္လာေတြကို အားရ ပီတိျဖစ္ဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနၾကရတယ္။ပာုိးယခင္က ေတာ႔ ပရပာိတဆိုတာ လူၾကီးေတြ အလုပ္ ပါ ငါတို႔နဲ႔မဆိုင္ပါဘူးဆိုျပီး လူငယ္ေတြ အေတြး၀င္ခဲ႔ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ႔ၾကတယ္  မပာုတ္လား။   ေတြးလည္း   ေတြးစရာ ပဲေလ။ ထိုစဥ္အခါေတြတုန္းက ပရပာိတဆိုလို႔ရပ္ကြက္ဆြမ္းေလာင္းအသင္း၊ျမိဳ႕နယ္အသင္း၊ သာေရး နာေရးနဲ႔ ဘာသာေရးအသင္းေတြပဲရွိခဲ႔ၾကတာ ဆိုေတာ႔ လူငယ္ေတြ ဘယ္၀င္ဆံ႔ပါ႔မလဲဗ်ာ။လားလား ခုေတာ႔ ဘယ္ ပာုတ္ မလဲ လူငယ္ေတြ ဖန္တီးတီထြင္မွဳစြမ္းအားနဲ႔လိုအပ္တဲ႔ ကြက္လပ္ေတြကို ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔ျပီး ျဖည္႔စည္း လို႔ ရမယ္႔ ေခါင္းစဥ္အလိုက္ခြဲလို႔ ရွာၾကံလုပ္ေဆာင္လာၾကတဲ႔ ပရပာိတအဖြဲ႔ေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးစံု ၊လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ိဳး စံုနဲဲ႔ ေထာင္႔ေစ႔ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ႔ၾကျပီေလ။

၂၀၀၈ ခုနွစ္ ၊ ေမ လ (၂) ရက္ေန႔

ပရပာိတအေၾကာင္းေျပာရင္ နာဂစ္ ကိုလည္း ေမ႔ထားလို႔ေတာ႔မရဘူးဗ်။ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ဘယ္အရာမဆို အေျခခံ အေၾကာင္း ရင္းနဲ႔ လတ္တေလာအေၾကာင္းရင္းဆိုတာမ်ိဳးက ရွိတတ္တာပဲမပာုတ္လား။ နာဂစ္ေၾကာင္႔ ေသြး ၊ေခြ်း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ခ်ိနဲ႔ယိမ္းယိုင္သြားခဲ႔တာေတြကို ကုစားေပးဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြ စတင္ ၾကံဆ အက်ိဳးေဆာင္ရာကစခဲ႔တာကိုး။အဲ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ပရပာိတလုပ္ရင္း လူေလာက ထဲက ေပ်ာက္၊ သံတိုင္ေတြေနာက္ ရွိသြားတာမ်ိဳးေတြလည္း မနည္းမေနာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နာဂစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ႕ တက္ၾကြနိုးၾကားမွဳနဲ႔ တာ၀န္ယူမွဳေတြ နိဳးၾကားလာခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ကေတာ႔ျငင္းလို႔မရေလာက္ ဘူးဗ်။ ခုပဲ ၾကည္႔ေလ အင္တာနက္ အြန္လိုင္းအသံုးျပဳျပီး ပရပာိတလုပ္တဲ႔လူငယ္ေတြ ၊ရပ္ရြာအေျချပဳျပီး ပရပာိတလုပ္ တဲ႔လူ ငယ္ေတြ အမ်ားၾကီး မွ အမ်ားၾကီးဗ်ာ။ဒါေတြက နိုင္ငံအတြက္ သားေကာင္းေတြပဲ၊ နိုင္ငံအတြက္ စြမ္းအားေတြ ပဲ၊ နိုင္ငံအတြက္ အဖိုးတန္ေတြပဲ။အေျခခံက်တဲ႔ အေၾကာင္းတရားကို ကုစားဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ လတ္တေလာမွာ ပုိးေမြး သလို မေမြးရပဲ ျဖစ္ထြန္းလာခဲ႔တဲ႔ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ေတြလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင္႔ လူငယ္ေတြ လည္း ကိုယ္႔စြမ္းအား ကိုယ္ မေမ႔ေစခ်င္ဘူး။


မွတ္ပံုတင္ၾကရေအာင္

တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳးကေန ခုဆို မပါမျဖစ္ တဲ႔ စကားေလးတစ္ခုေပါ႔။ ပာုိအဖြဲ႔ၾကည္႔လဲ မွတ္ပံုတင္ဖုိ႔ ဒီအဖြဲ႔ၾကည္႔လဲ မွတ္ပံုတင္ဖုိ႔ ေပာာ လႊတ္ေတာ္ထဲလဲ ဒီကိစၥေဆြးေႏြး ပြင္႔လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ နယ္ခရီးစဥ္ေတြမွာ လဲ၀ိုင္းေမးနဲ႔ လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာ သို႔ေလာ သို႔ေလာနဲ႔ အၾကပ္ရိုက္သြားၾကတယ္ဗ်ာ။မွတ္ပံုမတင္ရင္ပဲ တရားမ ၀င္ေတာ႔ သလိုလို၊ မတရားအသင္းပဲေၾကျငာခံရျပီး ဖမ္းဆီးေတာ႔မလိုလို ရွိစုမယ္႔စုေလးေတြနဲ႔ စုျပီးလွဴပါတယ္ဆိုေန မွ မွတ္ပံုတင္ေၾကးငါးသိန္းဆိုတာၾကီးကလည္း ေအးဓျမတိုက္သလို ကန္႔လန္႔ လာတိုက္ေနၾကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ျပီးေတာ႔ မွတ္ပံုတင္ဖို႔အတြက္လည္းစည္းကမ္းခ်က္ေတြ က မ်ားမွမ်ားေပါ႔ဗ်ာ။ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းရွင္းရမယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ၾကီးကလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လို အြန္လုိင္းပရပာိတ သမားေတြ အတြက္ အခက္ခဲၾကီးတစ္ခုေပါ႔။ ဘယ္နွယ္႔ဗ်ာ အြန္လိုင္းပရပာိတ လုပ္တယ္ဆိုတာ ျမင္ဖူးေတြ႔ ဖူး တစ္ ရပ္ကြက္ထဲေနတဲ႔ လူေတြ ကို စုျပီး အသင္းအဖြဲ႔လုပ္ေဆာင္တဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မွ မတူတာ။ ဘယ္ လူတိုင္းကို လိုက္ျပီး အာမခံလို႔ ရ မလဲ။လူတိုင္းက ကိုယ္႔ ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ သမၼတၾကီးေျပာသလိုေျပာရရင္ မတူတာေတြ ခဏေဘးဖယ္ ထားျပီး တူတာေတြ လက္တြဲလုပ္မယ္ဆိုျပီး ပရပာိတအဖြဲ႔ တစ္ခုခု ထဲမွာ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုျဖစ္ၾကတာေလ။ ကိုယ္႔ ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ နိုင္ငံခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဘာနိုင္ငံေရး ဘယ္ပါတီ အဖြ႔ဲအစည္းထဲ၀င္၀င္ဗ်ာ ပရပာိတလုပ္ဖုိ႔ေတာ႔ နင္ မပါရ ဘူး ဆိုျပီး ဘယ္လို လာကန္႔သတ္လို႔ရမလဲ။

နိုင္ငံေရးကင္းရွင္းရမယ္တဲ႔လား

ဒီအခ်က္ၾကီးကုိေကာ တကယ္ပဲ မွတ္ပံုတင္ခ်ေပးတဲ႔ လူၾကီးမင္းမ်ားလိုက္နာၾကရဲ႔လား။ မသိလို႔ တစ္ခုေလာက္ေတာ႔   ေမးၾကည္႔ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနတဲ႔ ပာိုအမတ္မင္းၾကီးဗ်ာ။ ဦးခင္ေရႊ ဆိုပါေတာ႔။အာဏာရသူ႔ ပါတီ ၾကီးေန ၀င္ျပိဳင္အနိုင္ရျပီး ခုဆို လႊတ္ေတာ္ထဲေတာင္ ခန္႔ခန္႔ၾကီး၀င္ထိုင္ေနတယ္။ ပါတီနိုင္ငံေရးသမား ၾကီးေနာ္။   ေပာာ ၾကည္႔ သူ ေဇကမာၻေဖာင္ေဒးရွင္းဆိုျပီး ပရပာိတအဖြဲ႔ၾကီးလုပ္ေနတယ္။ ဘယ္မွာလဲ နိုင္ငံေရးကင္းရွင္းရ မယ္  ဆိုတာ။ နိုင္ငံေရးသမားမို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနတာေလ။ ရွင္းေနတာပဲ။ ေနာက္ျပီ သာသနာ႔ နုဂၢပာအသင္းဆို တာ  ၾကီးမွာ လဲ သူပါေသးတယ္။ နာယက ဆိုလား ဥကၠဌဆိုလားဗ်ာ။ ကဲ ဘယ္လိုလဲ။ ဥပေဒဆိုတာ အာဏာရ နိုင္ငံေရးသမားေတြကို အက်ံဳးမ၀င္ေတာ႔ဘူးတဲ႔လား ။ ဒါဆိုလဲ ရွင္းေအာင္တစ္ခါထဲ ေရးထားေလဗ်ာ။အာဏာမဲ႔ နုိင္ငံေရးကင္းရွင္းရမည္လုိ႔။ကဲ ေနာက္ျပီးဗ်ာ ခုထိ ဘယ္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အခမ္းနားမဆိုပါေနၾက ျမန္မာျပည္ရဲ႔  တရား၀င္ လူမွဳေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြလို ပြဲထုတ္ ထုတ္ေနတဲ႔ မိခင္နဲ႔ကေလးေစာင္႔ေရွာက္ေရးအသင္းတုိ႔ အမ်ိဳး သမီးေရး ရာတုိ႔ ေနာက္ ရပ္ကြက္ ျမိဳ႕နယ္ ၾကက္ေျခနီ တို႔ အဲ႔အသင္းအဖြဲ႔ေတြ အားလံုးမွာထိပ္ဆံုး က လူေတြေကာ   ေအာက္ေျခက အသင္း၀င္ေတြေကာ အာဏာရပါတီၾကီးထဲမွာ အမည္စာရင္းမရွိဘူးလို႔ က်ိမ္ေျပာရဲၾကသလား။ဒါ ဥပမာေလးေတြပဲ ရွိေသးတာ ထပ္ျပီး တြက္ကပ္ျပရရင္ အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္။ဆိုေတာ႔ ေခတ္စနစ္က ဒီမို ကေရစီ စနစ္ကို သြားေနတာေလ။အမ်ားဆႏၵကို ေလးစားလိုက္နာျပီး အမ်ားပါ၀င္နိုင္မယ္႔ အခင္းအက်င္းမ်ိဳးကို ဖန္တီးေပးနိုင္ရမွာေပါ႔။ဒီကန္႔သတ္ခ်က္ၾကီးက နိုင္ငံေရးသမားမုိ႔ ပရပာိတမလုပ္ရဘူး ၊နိုင္ငံေရးပါတီ၀င္မို႔ နိုင္ငံေရးေထာက္ ခံ သူမို႔ ပရပာိတမလုပ္ရဘူးဆို ကဲ အထက္က လူေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားၾကမလဲ။အေျဖက ရွင္းပါတယ္။

ပါတီနိုင္ငံေရး ၊အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရး

မွတ္မွတ္ရရ ဒီစကားလံုးေတြကို စေတြ႔ဘူးတာကေတာ႔ အစိုးရ၀ါဒျဖန္႔ သတင္းစာေတြထဲမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ၀မ္းနည္း စရာေကာင္း တာတစ္ခုက မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္စာ ျပတ္က်န္သြားခဲ႔ရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နိုင္ငံရဲ႕ တက္ၾကြရဲရင္႔တဲ႔လူ
ငယ္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ အေကာက္အယူလြဲျပီး နိုင္ငံေရးဆိုတာ ပါတီနိုင္ငံေရးက သက္သက္ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးက သက္ သက္ လို႔ ခြဲျမင္ေနတယ္။ဒါေၾကာင္႔လည္း ေျပာၾက ေရးၾကတဲ႔ လူငယ္ေတြ အမ်ားအျပားကို ေတြ႔ျမင္ေနခဲ႔ရတာေပါ႔။  ကြ်န္ေတာ္ ၊ကြ်န္မတို႔ က မည္သည္႔ နိုင္ငံေရးနဲ႔မွ မပတ္သက္ပါဘူးတို႔ ဆိုတာမ်ိဳး ေျခသြက္လက္သြက္ နဲ႔ ေရးၾက သားၾက ၊နုတ္သြက္လွ်ာသြက္နဲ႔ ေျပာၾကေပာာၾက နဲ႔ မွိဳင္းတိုက္ခံလိုက္ရပံုမ်ား ေနာက္မ်ိဳးဆက္ထိပါလက္ဆင္႔ ကမ္းေတာ႔မယ္႔ အႏၱရယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရေတာ႔မယ္႔ အေရးပဲဗ်ိဳ႕။ တကယ္႔အမွန္က နိုင္ငံေရးဆိုတာ နိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အေရးပဲဗ်။ဒါကို မွ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ လူတန္းစား ပာိုးယခင္ကဆိုရင္ေတာ႔ အာဏာရွင္မ်ားက ဒီမိုကေရဆီ ဆိတ္သုန္းစဥ္ အခါကဆိုေတာ႔ သူတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ၊သူတို႔ စီမံေနတာ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရး သူတို႔ ရဲ႕ အမိန္႔ေတြ အာဏာေတြကို မလိုက္နာတာ ပါတီနိုင္ငံေရးဆိုျပီး နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ မွိဳင္းတိုက္နဲ႔ လူအမ်ားကလည္း ေရာေယာင္နဲ႔ဆိုေတာ႔ ပာုတ္ နိုးနုိးနဲ႔ ခုထိ လူငယ္ေတြမွာ အဲ႔လို ထင္ျမင္ယူဆေနတုန္းဗ်။သမိုင္းေၾကာင္းအရျပန္ၾကည္႔ရင္ ၁၉၂၀ ကစျပီး ျမန္႔မာနိုင္ ငံေရး ကို လူငယ္ေတြက ဦးေဆာင္ခဲ႔တယ္။ ထိုစဥ္က လူငယ္ေတြဆိုတာ ပညာတတ္တဲ႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြေပါ႔။ လူငယ္ေတြရဲ႕ နိုးၾကားမွဳနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓါတ္ အဂၤလိပ္ျဗိတိလ်ရဲ႕ ကြ်န္ပညာေရးကိုေတာ္လွန္ လိုရင္းစိတ္ဓါတ္ေတြက ေက်ာင္းသားမ်ားစုေ၀းရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊က စတင္အေျချပဳခဲ႔ၾက တယ္။ ေနာက္ ပညာ တတ္လူငယ္ေတြ စုစည္းျပီး ဗုဒၥကလ်ာဏယု၀လိုျပီ ၊YMBA လို အသင္းမ်ိဳးေတြ ေနာက္ အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊သာသနာ ဆိုတဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ေျပာရရင္ ပရပာိတကိုအေျခတည္ေပါက္ဖြားမ်ိဳးေစ႔ခ်ျပီး ေနာက္အခါ နယ္ခ်ဲ႔တို႔ ကို ေတာ္ လွန္  မယ္႔ လြတ္လပ္ေရးစင္ျမင္႔ေတြ အျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ႔ တယ္ေလ။ ဒီ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကအသိဆံုးေပါ႔။ဒါေၾကာင္႔ အာဏာရွင္အဆက္ဆက္က လူငယ္ေတြကို အႏၱရယ္ေကာင္ေတြအျဖစ္ ျမင္ခဲ႔ၾကတာ ယခုထိတိုင္ေအာင္ပဲ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းတိုင္း ကို   ေနွာင္ၾကိဳးတစ္ခုမပာုတ္ တစ္ခု န႔ဲ ခ်ည္ေနွာင္ေနၾကတာခုတိုင္ ရပ္မွ မရပ္ေသးပဲေလ။


လူငယ္မ်ိဳးဆက္ဆိုသည္မွာ

တိုင္းျပည္တစ္ခုတည္ေဆာက္ဖို႔ က မ်ိဳးဆက္က အေရးၾကီးဆံုးပဲ။ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ရဲ႕ မ႑ိဳင္ၾကီး (၄) ရပ္ လံုး ကိုေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အစားထုိး၀င္ေရာက္ဖုိ႔ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြ က အေရးၾကီးဆံုးပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နိုင္ငံမွာ
အေျခခံ  က်တဲ႔ နုိင္ငံေရးအေဆာက္အအံု တစ္ခုမွ မရွိေသးဘူး။လက္ရွိပညာေရးစနစ္မွာလဲ နိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ တဲ႔ ျပဌာန္းခ်က္ တစ္ခုမွ မရွိေသးဘူး။ဒီေတာ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ အသိပညာ ၊အရည္အခ်င္း ၊ အစြမ္းအစေတြေနာင္တစ္ ခ်ိန္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသံုးတည္႔ဖို႔ နိုင္ငံသားတို႔ အေရး ဆိုတဲ႔ နိုင္ငံေရး ခတ္ကြင္း ၊နိုင္ငံေရးေလ႔က်င္႔ကြင္း အျဖစ္ အေကာင္းဆံုး ကေတာ႔ အသင္းအဖြဲ႔ေတြပဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြက နားလည္သိထားဖုိ႔ေတာ ႔လို တယ္ဗ်။ အစုအသင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တတ္တဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဓါတ္၊ အသင္းအဖြဲ႔ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ႔စိတ္ဓါတ္၊ ကိုယ္ ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ၊လူမွဳ႕ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ စြမ္းအားျပည္႔၀တဲ႔ လူငယ္နိုင္ငံသားေကာင္း စိတ္ဓါတ္ေတြ ကို ေလ႔ က်င္ ႔   ေမြးျမဴထားဖုိ႔ဆိုတာလည္း လူငယ္တိုင္းအတြက္လိုအပ္တယ္။ ဒါ နိုင္ငံေရးပဲ ။ နိုင္ငံသားေတြ အားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ေန  တဲ႔ အေရးပဲ။ ငယ္ငယ္ကဆိုခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလာကနီတိထဲကလုိေပါ႔ဗ်ာ။မိမိကိုယ္ကိုေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစား  မည္။ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကို ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားမည္ ။ ဒါေတြလည္း နိုင္ငံေရးပဲ။ နိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အေရးပဲ။ နိုင္ငံ သားေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔အေရးပဲ။ ဘယ္သူမွ ေရွာင္ေနလုိ႔ မရတဲ႔ ကိစၥပဲေလဗ်ာ။ဒါကိုမွ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရး မွ နိုင္ငံေရး အစစ္ ဘာဘာညာညာနဲ႕ ေပာာ ေနာက္ဆံုးအေျခခံဥပေဒထဲမွာလဲၾကည္႔ဦးဗ်ာ။တပ္မေတာ္က အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးမွာ ဦးေဆာင္ရမည္ဆိုျပီး ျပဌာန္းထားတယ္။ေအာ္ ဒါဆို ဘာလို႔ ပါတီနိုင္ငံေရးသမားေတြ ေန တဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ေနရ တာလဲလို႔ ေမးစရာက ရွိလာျပန္ပါေလေရာ။

လူငယ္ဆိုတာ

လူငယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပုိင္အသိဥာဏ္ရွိၾကပါတယ္။ ထိုးေဖါက္ သင္ယူနိုင္စြမ္းလည္း ရွိၾကပါတယ္။ စူးစမ္းေလ႔ လာ နိုင္ စြမ္းလည္းရွိၾကပါတယ္။ကို္ယ္တိုင္သိတဲ႔ အသိ ၊ကိုယ္တုိင္ရတဲ႔ သင္ခန္းစာ က မွားသြားပါေစ တန္ဖိုးရွိၾက ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္တက္ၾကြတဲ႔ ၂၀ ေက်ာ္ အသက္အရြယ္ေတြကစျပီး လူငယ္အေရး နိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အေရးေဖၚေဆာင္ရင္း အႏၱရယ္ေကာင္ေတြအျဖစ္အာဏာရွင္ေတြက သတ္မွတ္ ၊ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ် နွိပ္စက္ျခင္း ကို ခံခဲ႔ၾကရ တဲ႔ ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေတာ႔ နာမည္ေတာင္ မဖြင္႔ရဲတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပရပာိတ သမားေတြ တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြေတြ အလြဲသံုးစား အဂတိလိုက္စားတဲ႔အမွဳနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံရတဲ႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေပာာင္းကိုေတာ႔ ဖတ္လွဲတကင္း နဲ႔ ဆုိေတာ႔ လူ ငယ္ေတြတို႔ေခတ္မွာမွ ည႔ံၾကေတာ႔မွာလားလို႔ ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါ။ျမန္မာျပည္မွာ လူဦးေရ သန္းေျခာက္ဆယ္ ရွိတယ္ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ။ ေက်းလက္ေနလူဦးေရက (၇၀) ရာခိုင္နဳန္း တဲ႔ အခ်က္ အလက္ေတြ က ဆိုတယ္ဗ်။အဲ႔မွာမွ ျမိဳ႕ေန ပညာတတ္ လူငယ္လူရြယ္အင္အားက အလြန္ဆံုးရွိမွ (၁၀) ရာခိုင္နဳန္းပါ။ ဒီေတာ႔ လူဦးေရ (၆) သန္းပဲရွိတယ္ဆိုၾကပါစို႔ ။ဒီအခ်က္အလက္ေပၚမူတည္ျပီး တြက္ၾကည္႔ရေအာင္။ ရန္ကုန္ အေျခ စိုက္ ပရပာိတအဖြဲ႔ ေတြရယ္လို႔ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ စစ္တမ္းမွာတင္ အဖြဲ႔ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ယခု ၂၀၁၂ ဆိုလွ်င္ အဖြဲ႔ေပါင္း (၁၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ။(၁၂၀)နဲ႔ပဲထားတြက္ တစ္ဖြဲ႔ ကို အဖြဲ႔၀င္လူငယ္ေပါင္း (၅၀) ဦး ရွိသည္ဆိုၾကပါစို႔။အဖြဲ႔ေပါင္း (၁၂၀) ဆို လူငယ္စုစုေပါင္း (၆၀၀၀) ရွိေနပါျပီ။ ဒီအင္အားက မနည္းပါဘူး။ ရာခိုင္နဳန္း အရဆို (၁)ရာခိုင္နဳန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။က်န္တဲ႔ရာခိုင္နဳန္းအေတာ္မ်ားမ်ား က အရြယ္မေရာက္ေသးတာ ၊ျပည္ပထြက္ ခြာ ၊အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ နည္ပညာေခတ္ၾကီးနဲ႔ မလိုက္နိုင္တာေတြစသျဖင္႔နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ႔  ဒီလူငယ္ေတြ အားေကာင္းတဲ႔လူငယ္အင္အားေတြသာ အထက္ပါ အခ်က္ အခ်က္ေတြေၾကာင္႔ ပရပာိတ နယ္ပယ္တစ္ခုကေန ေရွ႕ဆက္မတက္လွမ္းနိုင္ခဲ႔ရင္ ေခါင္းေဆာင္မွဳ ပညာေတြ အတြက္ အခင္းအက်ဥ္းမရွိခဲ႔ရင္ ပညာတတ္လူငယ္ေတြလက္ထဲတိုင္းျပည္ၾကီး ေခတ္ၾကီး ေရာက္လာခဲ႔ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြနဲ႔ အသင္႔ျပင္ထားမ လဲဆိုတာလည္း ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔လိုလာခဲ႔ပါျပီ။


အပိတ္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ လူငယ္ေတြ ေတြးေခၚပါ ၊ၾကံဆပါ ပရပာိတကို အဓိပါယ္ဖြင္႔ဆိုရာမွာလဲ ဥာဏ္ နဲ႔ယွဥ္ျပီး သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ အျငင္းပြားစရာေလးတစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ႔သူတစ္ဦးနဲ႔ပဲ ဥပမာေပးပါရေစ။နာေရးကူညီမွဳက ဦးေက်ာ္သူ ပရပာိတပဲလုပ္ေနတာ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာမွမပာုတ္ပဲဆိုလွ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အေနနဲ႔တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ ယခင္ အာဏာရွင္ေခတ္တုန္းကဦးေက်ာ္သူကိုလည္း နိုင္ငံေရး သမား တစ္ေယာက္လို႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူအသိုင္း၀ိုင္းက အသိမွတ္ျပဳျပီး နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဖ်က္ဆီးေနွာက္ယွက္ ျပိဳကြဲေအာင္လုပ္ ခဲ႔ၾကတာ မွတ္မိၾကမွာပါ။ဒါေတြကို ဦးေက်ာ္သူနဲ႔အတူ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားက ၾကံ႔ၾကံ႔ခံကာ ရပ္တည္ေပး နိုင္ငံသားအေရးလုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ဦးေက်ာ္သူကို နိုင္ငံသားေတြကပဲ ေထာက္ခံအားေပးခဲ႔ၾကတာပါ။ခုလို ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတက္လာျပီး ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ေတြကို ေဖၚေဆာင္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ႔ အမ်ားဆႏၵကို အစိုးရအေနနဲ႔လည္း ေလးစားလိုက္နာအေကာင္ထည္ေဆာင္ရြက္ေဖၚေဆာင္ေနၾကျပီျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ ေခတ္ပညာတတ္ ပရပာိတလူငယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာမွားယြင္းစြာသိမွတ္ထားၾကတဲ႔ ပရပာိတနဲ႔ နိုင္ငံေရးဆိုတဲ႔ အဓိပါယ္ဖြင္႔ဆိုခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဥာဏ္မွီသေလာက္ ေဆြးေႏြးၾကည္႔ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ပရပာိတသည္ နိုင္ငံအေရးပါ။ နိုင္ငံ အေရးေဖ ၚေဆာင္ ရြက္ေနသူမ်ားမွာ ပရပာိတ လုပ္သားမ်ားသာ။မိမိယံုၾကည္ရာ ဘယ္ပါတီ ၊ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းထဲ၀င္၀င္ အမ်ားအတြက္ ဆိုတဲ႔ ဆိုလိုရင္း ဦးတည္ခ်က္က ေသြဖယ္မသြားသေရြ႕ သင္လည္း ပရပာိတ သမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆို တာကို လိပ္ျပာလံုနိုင္ပါတယ္လို႔ ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳရင္း.............


ေလးစားစြာျဖင္႔

ေဗဒါ








ကြ်န္ေတာ႔္ ဘ၀ ပရပာိတ အစ



၁၉၉၆ -၉၇ ခုနွစ္ နွစ္ဆန္း (၂) ရက္ေန႔
ငယ္စဥ္ကတဲက ေဆာ႔ကစားဖူးေနက် ေနရာေတြျဖစ္ေနေပမယ္႔ ဒီေန႔ ဒီလမ္းကို အသြားမွာ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ အခုန္မရပ္ေတာ႔။ လမ္းၾကိဳ လမ္းၾကား မ်ားမွ ေကြ႔ပတ္ရင္း သြားရင္းျဖင္႔ အုတ္ေလးကား ထစ္ နားေရာက္ လာသည္။  အုတ္ေလွကားေျခရင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း။ထိုေက်ာင္းတြင္ မမ ရဲ႕  သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘာလံုးကန္ဘက္ သူငယ္ခ်င္း လည္းရွိသည္။ အားကိုးတၾကီး နဲ႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ႔ လွည္႔ၾကည္႔မိ လိုက္သည္ ထင္သည္။ဘာရယ္လို႔ေတာ႔ အေျဖရွာ လို႔ မရ ။ရင္ခုန္နဳန္း ကေတာ႔ ရပ္လို႔မရေတာ႔ ။ေလွကားထစ္အဆံုးမွာ သံုးေပ အက်ယ္ေလာက္ ကြန္ကရစ္ လမ္းေလးေပၚလာ သည္။ တစ္ခ်က္ေတာ႔ အားတင္းၾကည္႔မိေသး သည္။ ဒီေနရာေတြ ငါလာေဆာ႔ဖူးေန က်။ဘာလို႔ ရင္တုန္ေနရမွာလဲ အားတင္းထားစမ္း။ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ တစ္ေရြ႕ေရြ႕  နဲ႔ နီးကပ္ လာေလ ေျခ လွမ္းတို႔ မမွန္ခ်င္ေတာ႔ေပ။ဒူးေတြက ညြတ္ခ်င္ေနျပီ။ အားကိုး တၾကီးေဘး ဘီၾကည္ ႔မိေတာ႔ လည္း အားလံုးက သူလို ငါလို မ်က္နွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးေတြခ်ည္း။ ကိုယ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ရင္း အားကိုးရွာေနၾကခ်င္းပင္။ေက်ာင္းေလးကသစ္သား တစ္ ထပ္ေက်ာင္း   ေလး ။ မွဳန္ကုတ္ကုတ္နဲ႔ ရင္ဘတ္ၾကီးကို ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး သာ ဖြင္႔ေပး ထား ပံု။ေက်ာင္းေပၚေရာက္ ဖုိ႔ ေလွကား ထစ္ေလး သံုးထစ္ရွိသည္။

ေလွကားေပၚတက္ရသည္မွာ သတ္ကြင္းထဲ အရဲကိုးျပီး ဝင္ေရာက္ေနရတဲ႔ တပ္သား သစ္ေလး ပမာ။ မဝင္႔မရဲနဲ႔ လွမ္း တက္ လိုက္ေတာ႔ ခပ္ၾကဲၾကဲ ရိုက္ထားတဲ႔ ပ်ဥ္ခင္းအခ်ိဳ႕  က အလိုမတူလို႔ ခါခ်ေတာ႔မည္႔ ပာန္။ေခါင္းေလာင္း တစ္ လံုးက ေလ်ာ႔ တိေလ်ာ႔ ရဲနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးေတြကို စူးစမ္းၾကည္႔ေန သည္။ ခပ္မတ္မတ္ သတိအေန အထားနဲ႔ ဝိွဳက္ဘုတ္ တစ္ခ်ပ္ကေတာ႔ နံရံမွာ အေတာင္႔ လိုက္ ကပ္ လုိ႔။ေမာ ပာိုက္ေန တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ ရင္အစံုထဲကေန အသံအခ်ိဳ႕  ကို မနည္း အားစိုက္ထုတ္ လိုက္ျပီး နာမည္ တစ္ခု ကို ေရရြတ္လိုက္သည္။ကိုယ္႔နာမည္ကို ကိုယ္မပာုတ္ သလို ေျပာလိုက္ရ သလို ပင္။နားထဲမွာ စိမ္းကား စြာျပန္ၾကားလိုက္ သည္။နာမည္ စာရင္းယူထားျပီး သူလိုငါလို ခဏေစာင္႔ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ အတြက္ အမိန္႔တစ္စံု တရာ ခ်မွတ္ေတာ႔မည္႔ ဝွိဳက္ဘုတ္ၾကီးက စီးမိုးလို႔ ၾကည္႔ေနသည္။ အနည္းငယ္သိမ္ငယ္သလိုခံစားလိုက္ရျပန္ေတာ႔အံတစ္ခ်က္ၾကိတ္ျပီးအားတင္းလိုက္သည္။ စာေၾကာင္းက(၁၀)ေၾကာင္း။အေပၚကစည္းကမ္းခ်က္မ်ားဆိုသည္ၾကီးကရင္ကို ျပင္းျပစြာ လာပုတ္ခတ္ေနသည္။ေပါက္ထြက္ေတာ႔မည္႔ရင္ခြင္ကိုဘယ္လို ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရမည္
မွန္းမသိေတာ႔ ။ငိုခ်င္သလို ထြက္ေျပးခ်င္သလိုနဲ႔ ေပ်ာ႔ေခြယိွဳင္ႏြဲ႕ လ်က္သာ။ အရင္ေရာက္ နွင္႔ျပီး သူ မ်ားညႊန္ျပခ်က္အရ ကူးေရးျပီး အလြတ္ရေအာင္ က်က္ေန မိေတာ႔ သည္။

 (၁) ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးေမာင္ႏွမ အရင္းျခာကဲ႔သို ႔ေျပာ ဆိုဆက္ဆံရမည္။
 (၂) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး လက္မခံႏိုင္ေသာ ေနာက္ေျပာင္ေျပာဆိုျခင္း စာေပးျခင္း စသည္တို႔ကိုမျပဳရ။
 (၃) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခုိက္ရန္ေဒါသမျဖစ္ပြားရ။
 (၄) ေက်ာင္းစာမွတပါး အျခားမည္သည့္စကားကိုမွ် ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္းမျပဳရ။
 (၅)ေက်ာင္းမွန္မွန္တတ္ရမည္။ အကယ္၍ ေက်ာင္းတတ္ပ်က္ကြက္ပါကပ်က္ကြက္ရ သည့္အေၾကာင္းကို မိဘ    (သို႔)အုပ္ထိန္းသူကိုယ္တိုင္ ခြင့္တိုင္ၾကားရမည္။
 (၆) အကယ္၍ ေက်ာင္းႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ပ်က္ကြက္ၿပီး ခြင့္တိုင္ၾကားျခင္းမရွိပါ က ေက်ာင္း တက္ ျခင္းကို ရပ္ဆိုင္း မည္။
 (၇) ရက္ပတ္၊ လပတ္စာေမးပြဲမ်ားကို ပ်က္ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ အၿမဲေျဖဆိုရမည္။ (မိသားစုနာေရးမွအပ)
 (၈)မိမိ၏ကဒ္ျပားကိုေန႔စဥ္ေက်ာင္းသို႔လာတိုင္းမိမိႏွင့္တပါတည္းယူေဆာင္လာရမည္။
 (၉)သတ္မွတ္ထားတဲ႔စာသင္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ၌ရွိရမည္။ ေနာက္က်မႈ႕မရွိေစရ။
 (၁၀)ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ႕ႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာ သရုပ္ပ်က္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမျပဳရ။

မွတ္ခ်က္။    ။"(၁) မွ (၆) ထိက်ဴးလြန္ပါက ေက်ာင္းတတ္ျခင္းကိုရပ္ဆိုင္းမည္။ က်န္စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို က်ဴးလြန္ပါက သင့္ေလ်ာ္ေသာအျပစ္ဒဏ္ခံရမည္။"

ေနရာကေရႊတိဂံုဘုရားအေရွ႕ဘက္မုဒ္၊ၾကားေတာရလမ္းအလယ္ေလာက္က ေရႊရင္ေအး ဓမၼာရံုေရွ႕လမ္းၾကားေလးအတိုင္း ဝင္ေရာက္လာရင္ လမ္းဆံုးခါနီးေလာက္မွာ ခရိုး ခရိုင္သစ္သားေက်ာင္းေလး။လမ္းက်ဥ္းေလးရဲ႕အနည္းငယ္က်ယ္တဲ႔ေနရာေလးေရာက္ရင္ ေရတြင္းပ်က္ေလးတစ္လံုးဘြားကနဲ ေစာင္႔ၾကိဳေနမည္။ထုိေနရာေလးကို အနည္းငယ္ေက်ာ္လြန္လာခဲ႔ရင္ေတာ႔ ေရညိွတစ္ထပ္ ထံုးတစ္ထပ္နဲ႔ ေဆြးေျမ႕ေနတဲ႔ အုတ္တံတိုင္းေလးေတြကကာရံထားသည္ဆိုသာရံု။ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို မဆံ႔မျပဲရင္ ခြင္ၾကီးနဲ႔က်ားကန္မခ်ီထားသည္႔ထိုအုတ္တံတိုင္းေလးကိုပင္ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚပမာ သံုးနွစ္သံုးမိုးတိုင္တုိင္လည္ပင္းဖတ္လို႔ေပါင္းေဖၚခဲ႔ရသည္။ေရွ႕တည္႔တည္႔မွာ ကုန္း မို႔ မို႔ေလးေပၚမွာေတာ႔ေျခတံေလးနည္းနည္းဆန္႔ထုတ္ ထားတဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပင္ စီးမိုးေန သည္။ ပင္းမ ေက်ာင္းေဆာင္ေဘး တိုးခ်ဲ႕ အခန္းေလး မွာဖြင္႔ထားတဲ႔ျပဴတင္းဝေလးတစ္ခ်ပ္ကကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အနာဂါတ္ကို အစဥ္အျမဲေခ်ာင္းၾကည္႔တည္႔မတ္ေနသည္ကို ယခုမွ ပံုေဖၚခံစားမိသည္။ေက်ာင္းေရွ႕  ကိုတက္ရန္အုတ္ေလွကားေလးထိပ္ မွာ ေအာင္ေဘာ္ရွိသည္။ေအာင္ေဘာ္ဆိုသည္မွာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕လက္ဆြဲေတာ္ ေခြးၾကီးပင္ျဖစ္ သည္။
 
ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ ၊ဗားမဲ႔ ေအာင္ေျမသာသနာျပဳကုန္းေပၚတြင္

မူလ ေက်ာင္းနာမည္က စံပါယ္ရံုေက်ာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကို အစြဲျပဳ၍ ကြမ္းမန္းေက်ာင္းပာုသာလူသိမ်ားသည္။ထို႔အျပင္ဘိ္ုေတာက္ ေက်ာင္းပာုလည္း ေခၚၾကသည္။ B.TDynamiteေစတနာအခမဲ႔သင္တန္းေက်ာင္းအမည္ၾကားရံုမွ်ျဖင္႔ လန္႔စရာေကာင္းေလာက္သည္။နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ပင္အရိုက္ၾကမ္းသည္၊စည္း ကမ္းၾကီးသည္ဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကထပ္ဆင္႔ေနသည္။ထုိေက်ာင္းေလးမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ အထက္ တန္း  အဆင္႔ကိုစတင္ရေတာ႔မည္။ ရင္ေတြပူလာသ လိုေျခေထာက္ေတြယား လာသည္။ထြက္ေျပးခ်င္သည္႔ စိတ္တို႔မွာအစိုး မရခ်င္ေတာ႔။ စည္းကမ္း ခ်က္မ်ားအလြတ္က်က္ ကာ ျပန္ ဆိုျပ ရသည္။ မရလွ်င္ေက်ာင္းဝင္ခြင္႔ မရ။ (၈) တန္းမွ (၁၀) တန္းထိ အစ၊အဆံုး အခမဲ႔ သင္ေပး သည္႔ ေက်ာင္းေလး လည္းျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မည္သည္႔ အမွိဳက္သရိုက္မွ အဝင္မခံရေအာင္ တင္းၾကပ္ထား သည္ပာုလည္းထင္ျမင္မိသည္။အေခါက္ေခါက္အခါခါ  က်က္လုိက္ ျပန္ရြတ္လိုက္နဲ႔ ထစ္ေငါ႔ခ်င္း မရွိ စြာ နဲ႔ ေျဖဆိုအျပီးမွာမွ ေက်ာင္းဝင္ခြင္႔ ရသည္။ပာူး သက္ျပင္းပူ ၾကီးကို ေပါ႔ပါးစြာ မွဳတ္ထုတ္အျပီး ကြ်န္ေတာ႔္ အတြက္ ပရပာိတေက်ာင္း သားေလး ဘဝရဲ႕   ပထမဆံုးေန႔ကိုသာ ျမင္ေယာင္ရင္း ရင္ေမာေန မိေတာ႔ သည္။
 
(၃၈)နွစ္တိုင္တုိင္ ေစတနာအခမဲ႔ ပညာသင္ၾကားရာ စာသင္ခန္း

 B.T Dynamite ေစတနာအခမဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္းကို ၁၉၇၅ နွစ္တြင္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱဦးဥာနဝရ မွ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ႔ရာ ယခုဆိုလွ်င္ (၃၈) နွစ္တိုင္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ဘုန္းဘုန္း သည္ ဇင္းက်ိဳက္ဇာတိျဖစ္ျပီး ငယ္စဥ္ က ပညာအရာမွာ နယ္ေဒသျဖစ္ သည္ နွင္႔ အညီ ခ်ိဳ႕  တဲ႔ ေနာက္က်စြာ ဆည္းပူးခဲ႔ရေသာေၾကာင္႔ စာနာစိတ္တို႔ျဖင္႔ မပူမပင္ရေသာ ေက်ာင္းအေျခအေနေလးကို စိတ္ကူးမိရာကျဖင္႔ ေစတနာအခမဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္း အျဖစ္စတင္ျဖစ္ ခဲ႔ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။နွစ္စ ကေန နွစ္ဆံုးတိုင္ထိ အခမဲ႔စနစ္ျဖင္႔ ဘဝအေျခေနေလးမ်ားစြာကို တစ္ဆင္႔ တက္လွမ္း နိုင္ေစ ရန္ ေပါင္းကူးတံတားေလးသဖြယ္ ဒီေက်ာင္း ကို ျဖစ္တည္ဖန္တီးမိခဲ႔ျခင္းလည္းျဖစ္ သည္။ထိုစဥ္ကယခုလိုပရပာိတေက်ာင္းမ်ား၊ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း မ်ား တြင္က်ယ္မွဳမရွိေသးေပ။ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာ ၊ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳေပါင္းမ်ားစြာကို မာန္ တင္း ရင္းရပ္တည္ ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔သည္႔ (၃၈)နွစ္ဆို သည္႔ ကာလ မ်ားမွာ မယံု နိုင္စရာ ပင္။ေက်ာင္း သား၊ေက်ာင္းသူမ်ားထံမွ အခေၾကးေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေကာက္ခံပဲနွစ္စကေနနွစ္ဆံုးတိုင္ လိုေလေသး မရွိ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ေမတၱာစြမ္းအားျဖင္႔ သင္ၾကားေစာင္႔ေရွာက္ေပးသည္။စည္းကမ္းခ်က္မ်ားလိုက္နာျပီး စာၾကိဳးစားရံုသာ။ မပာုတ္လို႔ကေတာ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕  ၾကိမ္လံုးက ေက်ာသား ရင္သား မခြဲျခားေပ။ သက္ေတာ္ (၆၈) နွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာဘုန္းဘုန္းမွာ ယခုဆိုလွ်င္ အျမင္အာရံုတို႔ အားမေကာင္း ခ်င္ေတာ႔။ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ဆယ္တန္း ထိ ပညာသင္ၾကားျပီး (၁၅)နွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာမွပရဟိတအလွဴပြဲတစ္ခု၏ဝါဆိုသကၤန္းအတြက္ပင္႔ေလွ်ာက္ ခါ မွသာ ေက်ာင္းသို႔တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္သည္။ နားထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ သံေဝဂ စကားေလးကို ျပန္ၾကားေယာင္ေန မိ သည္။ ဒီေက်ာင္းေလးကို အိမ္သာေလး အျဖစ္ ပံုခိုင္းကာ အလိုရွိတုန္းေရာက္လာျပီး ကိစၥျပီးပါက လွည္႔မၾကည္႔ပဲ ထြက္ခြာ သြားတတ္သည္႔ လူ႔ သဘာဝကို ဘုန္းဘုန္းက နွလံုးသြင္းထားသည္မွာ ေက်ာင္းစတင္ ခဲ႔သည္မွ ျဖစ္သည္။ ဘဝ အတြက္ အတၱကိုယ္စီ ထမ္းျပီး ခရီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကေသာ တပည္႔မ်ားသည္ ဘုန္းဘုန္းဆီသို႔ တစ္နွစ္ တစ္ေခါက္ေတာင္ မေရာက္တတ္ေတာ႔။ ဘုန္းဘုန္းသင္တဲ႔စာေတြနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းဖြင္႔ထားတဲ႔ ပရပာိတ စာသင္ေက်ာင္းေလး မွာ ပရပာိတကိုေက်ာင္းသားအျဖစ္ကြ်န္ေတာ္စတင္ခံစားခဲ႔ရဖူးသည္။ယခု ပရပာိတ နယ္ ပယ္ ကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းမိေတာ႔မွ ဘုန္းဘုန္းေစတနာ၊ ဘုန္းဘုန္းေမတၱာ မ်ားကိုကိုယ္ခ်င္းစာ သိနားလည္ လာမိ သည္။ငါးခ်က္ရိုက္လွ်င္ သံုးခ်က္ေပါက္ျပဲေသြး ထြက္ေစခဲ႔ေသာ္လည္းကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ဘုန္းဘုန္းကိုမနာက်ည္းမိ။ စာမွား ဆိုမိ လွ်င္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕   ေသာ႔ခေလာက္ နဲ႔ ေခါက္ခံရေသာ္လည္း ဘယ္ေသာ္အခါမွ စိတ္ထဲမွာဘုန္းဘုန္းကို အၾကည္ညိဳမ ပ်က္။ေက်းဇူး ရွင္ဆရာေတာ္ဘုန္းဘုန္းေၾကာင္႔ သာမပာုတ္လွ်င္ ယခုအေျခေနထိ ေရာက္ ရန္ပင္ မလြယ္။ လမ္းေပၚ မွာ ေလလြင္႔ ဆံုးရွုံး ပ်က္စီးသြားမည္႔ ကြ်န္ေတာ္လို လူငယ္ လူမမယ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဘုန္းဘုန္း ရဲ႕ ေမတၱာ ရိပ္နဲ႔အညြန္႔ေတြ တလူလူလႊင႔္ေစခဲ႔သည္။ဘုန္းဘုန္းရဲ႕  ပရပာိတစိတ္ဓါတ္ ကိုကူးစက္ခံစားလို႔ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ေက်းဇူးေတြကို ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ လမ္းစဥ္ အတိုင္းေလွ်ာက္ လွမ္း ရင္း ဆပ္ခြင္႔ ၾကံဳပါရေစ ဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္း ကို အခါခါ ဦးညႊြတ္ေနမိေတာ႔သည္။

မြန္ျပည္နယ္ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ အလယ္ေလာက္မွာ ဗားမဲ႔ ကုန္း သာသနာျပဳနယ္ေျမ တြင္ဆရာေတာ္ေက်ာင္းရွိသည္။သို႔ေသာ္ တပည္႔ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ဘုန္းဘုန္းၾကီး မွာ က်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္း လွတဲ႔ စံပါယ္ရံုေက်ာင္းဝိပာာ ရေလးမွာပင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေနဆဲပင္။သက္ေတာ္(၆၈)နွစ္ဆိုေသာဇရာရဲ႕ အထုေထာင္း ဒဏ္ေတြေၾကာင္႔ သြားေရာက္ ဦးခ်ဝတ္ျဖည္႔လွ်င္ နာမည္ေျပာျပီး အစေဖၚေပး မွ မွတ္မိေတာ႔သည္။သို႔ေသာ္ခပ္ဝါးဝါးအျမင္ အာရံုေတြေၾကာင္႔   စိတ္အတြင္းပံုေဖၚရံု သာ။ေမတၱာ စြမ္းအားျဖင္႔ ကြမ္းရြက္ကို အယုတ္အလတ္အျမတ္ မေရြး   ေမတၱာျဖင္႔ ကုသေပးခဲ႔ေသာ ဘုန္းဘုန္း သည္ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ အသက္သခင္ေက်းဇူး ရွင္လည္းျဖစ္ခဲ႔ဖူး သည္။  တပည္႔ေတြအတြက္ အစဥ္ပီတိျဖစ္ေနတတ္ေသာဘုန္းဘုန္း အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ယခုတိုင္ တာဝန္ မေက်ေသး။ လိုအပ္ေနေသာ ဘဝေပါင္း မ်ားစြာအတြက္ပညာအာပာာရျဖည္႔စည္းရာဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းေလး ရဲ႕  ေခါင္းေလာင္း သံငယ္ေလးေတြအတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္ တာဝန္မေက်ေသး။ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား စြာ အတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္ သည္ ယခုတိုင္ တာဝန္မေက်ေသး။ ဒီစာစုေလးနဲ႔သာ ဘုန္းဘုန္းေက်းဇူးတရား မ်ားစြာ ကို ျမင္ေယာင္ရင္း ဦးခိုက္ပူေဇာ္ လုိက္ရပါသည္။