ကြ်န္ေတာ႔္ ဘ၀ ပရပာိတ အစ

၁၉၉၆ -၉၇ ခုနွစ္ နွစ္ဆန္း (၂) ရက္ေန႔

ငယ္စဥ္ကတဲက ေဆာ႔ကစားဖူးေနက် ေနရာေတြျဖစ္ေနေပမယ္႔ ဒီေန႔ ဒီလမ္းကို အသြားမွာ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ အခုန္မရပ္ေတာ႔။ လမ္းၾကိဳ လမ္းၾကား မ်ားမွ ေကြ႔ပတ္ရင္း သြားရင္းျဖင္႔ အုတ္ေလးကား ထစ္ နားေရာက္ လာသည္။  အုတ္ေလွကားေျခရင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း။ထိုေက်ာင္းတြင္ မမ ရဲ႕  သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘာလံုးကန္ဘက္ သူငယ္ခ်င္း လည္းရွိသည္။ အားကိုးတၾကီး နဲ႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ႔ လွည္႔ၾကည္႔မိ လိုက္သည္ ထင္သည္။ဘာရယ္လို႔ေတာ႔ အေျဖရွာ လို႔ မရ ။ရင္ခုန္နဳန္း ကေတာ႔ ရပ္လို႔မရေတာ႔ ။ေလွကားထစ္အဆံုးမွာ သံုးေပ အက်ယ္ေလာက္ ကြန္ကရစ္ လမ္းေလးေပၚလာ သည္။ တစ္ခ်က္ေတာ႔ အားတင္းၾကည္႔မိေသး သည္။ ဒီေနရာေတြ ငါလာေဆာ႔ဖူးေန က်။ဘာလို႔ ရင္တုန္ေနရမွာလဲ အားတင္းထားစမ္း။ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ တစ္ေရြ႕ေရြ႕  နဲ႔ နီးကပ္ လာေလ ေျခ လွမ္းတို႔ မမွန္ခ်င္ေတာ႔ေပ။ဒူးေတြက ညြတ္ခ်င္ေနျပီ။ အားကိုး တၾကီးေဘး ဘီၾကည္ ႔မိေတာ႔ လည္း အားလံုးက သူလို ငါလို မ်က္နွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးေတြခ်ည္း။ ကိုယ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ရင္း အားကိုးရွာေနၾကခ်င္းပင္။ေက်ာင္းေလးကသစ္သား တစ္ ထပ္ေက်ာင္း   ေလး ။ မွဳန္ကုတ္ကုတ္နဲ႔ ရင္ဘတ္ၾကီးကို ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး သာ ဖြင္႔ေပး ထား ပံု။ေက်ာင္းေပၚေရာက္ ဖုိ႔ ေလွကား ထစ္ေလး သံုးထစ္ရွိသည္။

ေလွကားေပၚတက္ရသည္မွာ သတ္ကြင္းထဲ အရဲကိုးျပီး ဝင္ေရာက္ေနရတဲ႔ တပ္သား သစ္ေလး ပမာ။ မဝင္႔မရဲနဲ႔ လွမ္း တက္ လိုက္ေတာ႔ ခပ္ၾကဲၾကဲ ရိုက္ထားတဲ႔ ပ်ဥ္ခင္းအခ်ိဳ႕  က အလိုမတူလို႔ ခါခ်ေတာ႔မည္႔ ပာန္။ေခါင္းေလာင္း တစ္ လံုးက ေလ်ာ႔ တိေလ်ာ႔ ရဲနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးေတြကို စူးစမ္းၾကည္႔ေန သည္။ ခပ္မတ္မတ္ သတိအေန အထားနဲ႔ ဝိွဳက္ဘုတ္ တစ္ခ်ပ္ကေတာ႔ နံရံမွာ အေတာင္႔ လိုက္ ကပ္ လုိ႔။ေမာ ပာိုက္ေန တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ ရင္အစံုထဲကေန အသံအခ်ိဳ႕  ကို မနည္း အားစိုက္ထုတ္ လိုက္ျပီး နာမည္ တစ္ခု ကို ေရရြတ္လိုက္သည္။ကိုယ္႔နာမည္ကို ကိုယ္မပာုတ္ သလို ေျပာလိုက္ရ သလို ပင္။နားထဲမွာ စိမ္းကား စြာျပန္ၾကားလိုက္ သည္။နာမည္ စာရင္းယူထားျပီး သူလိုငါလို ခဏေစာင္႔ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ အတြက္ အမိန္႔တစ္စံု တရာ ခ်မွတ္ေတာ႔မည္႔ ဝွိဳက္ဘုတ္ၾကီးက စီးမိုးလို႔ ၾကည္႔ေနသည္။ အနည္းငယ္သိမ္ငယ္သလိုခံစားလိုက္ရျပန္ေတာ႔အံတစ္ခ်က္ၾကိတ္ျပီးအားတင္းလိုက္သည္။ စာေၾကာင္းက(၁၀)ေၾကာင္း။အေပၚကစည္းကမ္းခ်က္မ်ားဆိုသည္ၾကီးကရင္ကို ျပင္းျပစြာ လာပုတ္ခတ္ေနသည္။ေပါက္ထြက္ေတာ႔မည္႔ရင္ခြင္ကိုဘယ္လို ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရမည္
မွန္းမသိေတာ႔ ။ငိုခ်င္သလို ထြက္ေျပးခ်င္သလိုနဲ႔ ေပ်ာ႔ေခြယိွဳင္ႏြဲ႕ လ်က္သာ။ အရင္ေရာက္ နွင္႔ျပီး သူ မ်ားညႊန္ျပခ်က္အရ ကူးေရးျပီး အလြတ္ရေအာင္ က်က္ေန မိေတာ႔ သည္။

 (၁) ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးေမာင္ႏွမ အရင္းျခာကဲ႔သို ႔ေျပာ ဆိုဆက္ဆံရမည္။
 (၂) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး လက္မခံႏိုင္ေသာ ေနာက္ေျပာင္ေျပာဆိုျခင္း စာေပးျခင္း စသည္တို႔ကိုမျပဳရ။
 (၃) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခုိက္ရန္ေဒါသမျဖစ္ပြားရ။
 (၄) ေက်ာင္းစာမွတပါး အျခားမည္သည့္စကားကိုမွ် ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္းမျပဳရ။
 (၅)ေက်ာင္းမွန္မွန္တတ္ရမည္။ အကယ္၍ ေက်ာင္းတတ္ပ်က္ကြက္ပါကပ်က္ကြက္ရ သည့္အေၾကာင္းကို မိဘ    (သို႔)အုပ္ထိန္းသူကိုယ္တိုင္ ခြင့္တိုင္ၾကားရမည္။
 (၆) အကယ္၍ ေက်ာင္းႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ပ်က္ကြက္ၿပီး ခြင့္တိုင္ၾကားျခင္းမရွိပါ က ေက်ာင္း တက္ ျခင္းကို ရပ္ဆိုင္း မည္။
 (၇) ရက္ပတ္၊ လပတ္စာေမးပြဲမ်ားကို ပ်က္ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ အၿမဲေျဖဆိုရမည္။ (မိသားစုနာေရးမွအပ)
 (၈)မိမိ၏ကဒ္ျပားကိုေန႔စဥ္ေက်ာင္းသို႔လာတိုင္းမိမိႏွင့္တပါတည္းယူေဆာင္လာရမည္။
 (၉)သတ္မွတ္ထားတဲ႔စာသင္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ၌ရွိရမည္။ ေနာက္က်မႈ႕မရွိေစရ။
 (၁၀)ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ႕ႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာ သရုပ္ပ်က္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမျပဳရ။

မွတ္ခ်က္။    ။"(၁) မွ (၆) ထိက်ဴးလြန္ပါက ေက်ာင္းတတ္ျခင္းကိုရပ္ဆိုင္းမည္။ က်န္စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို က်ဴးလြန္ပါက သင့္ေလ်ာ္ေသာအျပစ္ဒဏ္ခံရမည္။"

ေနရာကေရႊတိဂံုဘုရားအေရွ႕ဘက္မုဒ္၊ၾကားေတာရလမ္းအလယ္ေလာက္က ေရႊရင္ေအး ဓမၼာရံုေရွ႕လမ္းၾကားေလးအတိုင္း ဝင္ေရာက္လာရင္ လမ္းဆံုးခါနီးေလာက္မွာ ခရိုး ခရိုင္သစ္သားေက်ာင္းေလး။လမ္းက်ဥ္းေလးရဲ႕အနည္းငယ္က်ယ္တဲ႔ေနရာေလးေရာက္ရင္ ေရတြင္းပ်က္ေလးတစ္လံုးဘြားကနဲ ေစာင္႔ၾကိဳေနမည္။ထုိေနရာေလးကို အနည္းငယ္ေက်ာ္လြန္လာခဲ႔ရင္ေတာ႔ ေရညိွတစ္ထပ္ ထံုးတစ္ထပ္နဲ႔ ေဆြးေျမ႕ေနတဲ႔ အုတ္တံတိုင္းေလးေတြကကာရံထားသည္ဆိုသာရံု။ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို မဆံ႔မျပဲရင္ ခြင္ၾကီးနဲ႔က်ားကန္မခ်ီထားသည္႔ထိုအုတ္တံတိုင္းေလးကိုပင္ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚပမာ သံုးနွစ္သံုးမိုးတိုင္တုိင္လည္ပင္းဖတ္လို႔ေပါင္းေဖၚခဲ႔ရသည္။ေရွ႕တည္႔တည္႔မွာ ကုန္း မို႔ မို႔ေလးေပၚမွာေတာ႔ေျခတံေလးနည္းနည္းဆန္႔ထုတ္ ထားတဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပင္ စီးမိုးေန သည္။ ပင္းမ ေက်ာင္းေဆာင္ေဘး တိုးခ်ဲ႕ အခန္းေလး မွာဖြင္႔ထားတဲ႔ျပဴတင္းဝေလးတစ္ခ်ပ္ကကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အနာဂါတ္ကို အစဥ္အျမဲေခ်ာင္းၾကည္႔တည္႔မတ္ေနသည္ကို ယခုမွ ပံုေဖၚခံစားမိသည္။ေက်ာင္းေရွ႕  ကိုတက္ရန္အုတ္ေလွကားေလးထိပ္ မွာ ေအာင္ေဘာ္ရွိသည္။ေအာင္ေဘာ္ဆိုသည္မွာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕လက္ဆြဲေတာ္ ေခြးၾကီးပင္ျဖစ္ သည္။

 

ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ ၊ဗားမဲ႔ ေအာင္ေျမသာသနာျပဳကုန္းေပၚတြင္

မူလ ေက်ာင္းနာမည္က စံပါယ္ရံုေက်ာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကို အစြဲျပဳ၍ ကြမ္းမန္းေက်ာင္းပာုသာလူသိမ်ားသည္။ထို႔အျပင္ဘိ္ုေတာက္ ေက်ာင္းပာုလည္း ေခၚၾကသည္။ B.TDynamiteေစတနာအခမဲ႔သင္တန္းေက်ာင္းအမည္ၾကားရံုမွ်ျဖင္႔ လန္႔စရာေကာင္းေလာက္သည္။နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ပင္အရိုက္ၾကမ္းသည္၊စည္း ကမ္းၾကီးသည္ဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကထပ္ဆင္႔ေနသည္။ထုိေက်ာင္းေလးမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ အထက္ တန္း  အဆင္႔ကိုစတင္ရေတာ႔မည္။ ရင္ေတြပူလာသ လိုေျခေထာက္ေတြယား လာသည္။ထြက္ေျပးခ်င္သည္႔ စိတ္တို႔မွာအစိုး မရခ်င္ေတာ႔။ စည္းကမ္း ခ်က္မ်ားအလြတ္က်က္ ကာ ျပန္ ဆိုျပ ရသည္။ မရလွ်င္ေက်ာင္းဝင္ခြင္႔ မရ။ (၈) တန္းမွ (၁၀) တန္းထိ အစ၊အဆံုး အခမဲ႔ သင္ေပး သည္႔ ေက်ာင္းေလး လည္းျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မည္သည္႔ အမွိဳက္သရိုက္မွ အဝင္မခံရေအာင္ တင္းၾကပ္ထား သည္ပာုလည္းထင္ျမင္မိသည္။အေခါက္ေခါက္အခါခါ  က်က္လုိက္ ျပန္ရြတ္လိုက္နဲ႔ ထစ္ေငါ႔ခ်င္း မရွိ စြာ နဲ႔ ေျဖဆိုအျပီးမွာမွ ေက်ာင္းဝင္ခြင္႔ ရသည္။ပာူး သက္ျပင္းပူ ၾကီးကို ေပါ႔ပါးစြာ မွဳတ္ထုတ္အျပီး ကြ်န္ေတာ႔္ အတြက္ ပရပာိတေက်ာင္း သားေလး ဘဝရဲ႕   ပထမဆံုးေန႔ကိုသာ ျမင္ေယာင္ရင္း ရင္ေမာေန မိေတာ႔ သည္။

 

(၃၈)နွစ္တိုင္တုိင္ ေစတနာအခမဲ႔ ပညာသင္ၾကားရာ စာသင္ခန္း

 B.T Dynamite ေစတနာအခမဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္းကို ၁၉၇၅ နွစ္တြင္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱဦးဥာနဝရ မွ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ႔ရာ ယခုဆိုလွ်င္ (၃၈) နွစ္တိုင္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ဘုန္းဘုန္း သည္ ဇင္းက်ိဳက္ဇာတိျဖစ္ျပီး ငယ္စဥ္ က ပညာအရာမွာ နယ္ေဒသျဖစ္ သည္ နွင္႔ အညီ ခ်ိဳ႕  တဲ႔ ေနာက္က်စြာ ဆည္းပူးခဲ႔ရေသာေၾကာင္႔ စာနာစိတ္တို႔ျဖင္႔ မပူမပင္ရေသာ ေက်ာင္းအေျခအေနေလးကို စိတ္ကူးမိရာကျဖင္႔ ေစတနာအခမဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္း အျဖစ္စတင္ျဖစ္ ခဲ႔ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။နွစ္စ ကေန နွစ္ဆံုးတိုင္ထိ အခမဲ႔စနစ္ျဖင္႔ ဘဝအေျခေနေလးမ်ားစြာကို တစ္ဆင္႔ တက္လွမ္း နိုင္ေစ ရန္ ေပါင္းကူးတံတားေလးသဖြယ္ ဒီေက်ာင္း ကို ျဖစ္တည္ဖန္တီးမိခဲ႔ျခင္းလည္းျဖစ္ သည္။ထိုစဥ္ကယခုလိုပရပာိတေက်ာင္းမ်ား၊ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း မ်ား တြင္က်ယ္မွဳမရွိေသးေပ။ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာ ၊ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳေပါင္းမ်ားစြာကို မာန္ တင္း ရင္းရပ္တည္ ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔သည္႔ (၃၈)နွစ္ဆို သည္႔ ကာလ မ်ားမွာ မယံု နိုင္စရာ ပင္။ေက်ာင္း သား၊ေက်ာင္းသူမ်ားထံမွ အခေၾကးေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေကာက္ခံပဲနွစ္စကေနနွစ္ဆံုးတိုင္ လိုေလေသး မရွိ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ေမတၱာစြမ္းအားျဖင္႔ သင္ၾကားေစာင္႔ေရွာက္ေပးသည္။စည္းကမ္းခ်က္မ်ားလိုက္နာျပီး စာၾကိဳးစားရံုသာ။ မပာုတ္လို႔ကေတာ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕  ၾကိမ္လံုးက ေက်ာသား ရင္သား မခြဲျခားေပ။ သက္ေတာ္ (၆၈) နွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာဘုန္းဘုန္းမွာ ယခုဆိုလွ်င္ အျမင္အာရံုတို႔ အားမေကာင္း ခ်င္ေတာ႔။ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ဆယ္တန္း ထိ ပညာသင္ၾကားျပီး (၁၅)နွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာမွပရဟိတအလွဴပြဲတစ္ခု၏ဝါဆိုသကၤန္းအတြက္ပင္႔ေလွ်ာက္ ခါ မွသာ ေက်ာင္းသို႔တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္သည္။ နားထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ သံေဝဂ စကားေလးကို ျပန္ၾကားေယာင္ေန မိ သည္။ ဒီေက်ာင္းေလးကို အိမ္သာေလး အျဖစ္ ပံုခိုင္းကာ အလိုရွိတုန္းေရာက္လာျပီး ကိစၥျပီးပါက လွည္႔မၾကည္႔ပဲ ထြက္ခြာ သြားတတ္သည္႔ လူ႔ သဘာဝကို ဘုန္းဘုန္းက နွလံုးသြင္းထားသည္မွာ ေက်ာင္းစတင္ ခဲ႔သည္မွ ျဖစ္သည္။ ဘဝ အတြက္ အတၱကိုယ္စီ ထမ္းျပီး ခရီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကေသာ တပည္႔မ်ားသည္ ဘုန္းဘုန္းဆီသို႔ တစ္နွစ္ တစ္ေခါက္ေတာင္ မေရာက္တတ္ေတာ႔။ ဘုန္းဘုန္းသင္တဲ႔စာေတြနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းဖြင္႔ထားတဲ႔ ပရပာိတ စာသင္ေက်ာင္းေလး မွာ ပရပာိတကိုေက်ာင္းသားအျဖစ္ကြ်န္ေတာ္စတင္ခံစားခဲ႔ရဖူးသည္။ယခု ပရပာိတ နယ္ ပယ္ ကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းမိေတာ႔မွ ဘုန္းဘုန္းေစတနာ၊ ဘုန္းဘုန္းေမတၱာ မ်ားကိုကိုယ္ခ်င္းစာ သိနားလည္ လာမိ သည္။ငါးခ်က္ရိုက္လွ်င္ သံုးခ်က္ေပါက္ျပဲေသြး ထြက္ေစခဲ႔ေသာ္လည္းကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ဘုန္းဘုန္းကိုမနာက်ည္းမိ။ စာမွား ဆိုမိ လွ်င္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕   ေသာ႔ခေလာက္ နဲ႔ ေခါက္ခံရေသာ္လည္း ဘယ္ေသာ္အခါမွ စိတ္ထဲမွာဘုန္းဘုန္းကို အၾကည္ညိဳမ ပ်က္။ေက်းဇူး ရွင္ဆရာေတာ္ဘုန္းဘုန္းေၾကာင္႔ သာမပာုတ္လွ်င္ ယခုအေျခေနထိ ေရာက္ ရန္ပင္ မလြယ္။ လမ္းေပၚ မွာ ေလလြင္႔ ဆံုးရွုံး ပ်က္စီးသြားမည္႔ ကြ်န္ေတာ္လို လူငယ္ လူမမယ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဘုန္းဘုန္း ရဲ႕ ေမတၱာ ရိပ္နဲ႔အညြန္႔ေတြ တလူလူလႊင႔္ေစခဲ႔သည္။ဘုန္းဘုန္းရဲ႕  ပရပာိတစိတ္ဓါတ္ ကိုကူးစက္ခံစားလို႔ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ေက်းဇူးေတြကို ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ လမ္းစဥ္ အတိုင္းေလွ်ာက္ လွမ္း ရင္း ဆပ္ခြင္႔ ၾကံဳပါရေစ ဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္း ကို အခါခါ ဦးညႊြတ္ေနမိေတာ႔သည္။

မြန္ျပည္နယ္ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ အလယ္ေလာက္မွာ ဗားမဲ႔ ကုန္း သာသနာျပဳနယ္ေျမ တြင္ဆရာေတာ္ေက်ာင္းရွိသည္။သို႔ေသာ္ တပည္႔ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ဘုန္းဘုန္းၾကီး မွာ က်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္း လွတဲ႔ စံပါယ္ရံုေက်ာင္းဝိပာာ ရေလးမွာပင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေနဆဲပင္။သက္ေတာ္(၆၈)နွစ္ဆိုေသာဇရာရဲ႕ အထုေထာင္း ဒဏ္ေတြေၾကာင္႔ သြားေရာက္ ဦးခ်ဝတ္ျဖည္႔လွ်င္ နာမည္ေျပာျပီး အစေဖၚေပး မွ မွတ္မိေတာ႔သည္။သို႔ေသာ္ခပ္ဝါးဝါးအျမင္ အာရံုေတြေၾကာင္႔   စိတ္အတြင္းပံုေဖၚရံု သာ။ေမတၱာ စြမ္းအားျဖင္႔ ကြမ္းရြက္ကို အယုတ္အလတ္အျမတ္ မေရြး   ေမတၱာျဖင္႔ ကုသေပးခဲ႔ေသာ ဘုန္းဘုန္း သည္ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ အသက္သခင္ေက်းဇူး ရွင္လည္းျဖစ္ခဲ႔ဖူး သည္။  တပည္႔ေတြအတြက္ အစဥ္ပီတိျဖစ္ေနတတ္ေသာဘုန္းဘုန္း အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ယခုတိုင္ တာဝန္ မေက်ေသး။ လိုအပ္ေနေသာ ဘဝေပါင္း မ်ားစြာအတြက္ပညာအာပာာရျဖည္႔စည္းရာဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းေလး ရဲ႕  ေခါင္းေလာင္း သံငယ္ေလးေတြအတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္ တာဝန္မေက်ေသး။ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား စြာ အတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္ သည္ ယခုတိုင္ တာဝန္မေက်ေသး။ ဒီစာစုေလးနဲ႔သာ ဘုန္းဘုန္းေက်းဇူးတရား မ်ားစြာ ကို ျမင္ေယာင္ရင္း ဦးခိုက္ပူေဇာ္ လုိက္ရပါသည္။