ဒုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ရွားပါး ဓါတ္ပံု

နွင္းဆီနီ ဥဒါန္း

ကိုမင္းကိုနိုင္ ေရးတဲ႔ ေနာက္ၾကည္႔မွန္ ဝတၱဳမွာ ေမတၱာလက္ေဆာင္ထည္႔ေပးထားတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ။

ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ (ေရႊဘုန္းလူ)

ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ (ေရႊဘုန္းလူ)

(၁)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေမာ္ကြန္းထိန္းသိမ္းေရးအခန္းမွာ
ဟစ္တလာရုပ္ထုကို
လူူတစု ထုဆစ္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ဟာ ---
ရုပ္ထုေရွ႕မွာ က်ိန္စာေတြရြတ္ဖက္
ပ်ားရည္စက္ေတြကို မီးရႈိ႕ပူေဇာ္
ဆိုင္ရာႏိုက္ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတြ သြန္ၾကဲပက္ခ်
ဟစ္တလာပါးစပ္ထဲက
က်ည္ဆန္တေတာင္႕ ထြက္အံက်လာတယ္။
သူတို႕ဟာ ---
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အဲဒီက်ည္ဆံနဲ႕
'ေက်ာင္းဖြင္႕ျပီ' ဆိုတဲ႕စာကိုေရး
ေသြးစြန္းလက္ေတြနဲ႕ ပ်ဴငွာစြာ
ဖိတ္ေခၚၾကပါျပီ။

(၂)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕ အခန္းလြတ္တခုဟာ
တျဖည္းျဖည္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ျပန္ငယ္ရြယ္သြားတယ္။
အရင္က မျမင္ရတဲ႕ ဟိုတုန္းက အရိပ္ေတြ
နံရံေတြ၊ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီက လြန္႔လူးထ
အဲဒါ --- 'ေအာင္ဆန္း'တို႕၊ 'ေက်ာ္ျငိမ္း'တို႕၊ 'သိန္းေဖ' တို႕၊ 'ညိဳျမ' တို႕ရဲ႕
ဝိဥာဥ္ေတြပဲ ---
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို သူတို႕ျမတ္ႏိုး
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတို႕ရုန္းကန္
အာဏာရွင္ကို ဖီဆန္ခဲ႕ၾ႔ကတယ္။
ခု --- သူတို႕ရဲ႕ ဝိဥာဏ္ေတြဟာ
'ကမၻာေၾကဘူး --- --- ---
ငါတို႕ေသြးနဲ႕ေရးခဲ႕ၾကတဲ႕ ေမာ္ကြန္းေတး ---'
သီခ်င္းေလး နားဆင္ရင္း
ရာဇဝင္ရဲ႕ တေက်ာ႕ျပန္စိန္ေခၚပြဲကို
မ်က္ရည္တဝဲဝဲနဲ႕ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနပါတယ္။

(၃)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ဒီဘက္ေခတ္ ၁၉၈၇ - ၈၈ ႏွစ္မ်ားထဲမွာပါ
တကၠသိုလ္စာၾကည္႕တိုက္ထဲမွာ
ျဖဴဝါးဝါးအရိပ္တခ်ိုဳ႕
စာထိုင္ဖက္ေနၾကတယ္။
တခ်ိုဳ႕ဖတ္တာ --- ကဗ်ာစာအုပ္
တခ်ိုဳ႕ဖတ္တာ --- သမိုင္းစာအုပ္
တခ်ိုဳ႕ဖတ္တာ --- ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္
ရုတ္တရက္
အျဖဴရိပ္တခုဟာ ထိုင္ရာကထ
'ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ႕မယ္'
ေနာက္ထပ္အျဖဴရိပ္တခု စာအုပ္ပိတ္
'ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ႕မယ္
ဗမာျပည္ကို ထိတ္တံုးခတ္ေပးရမယ္'
သူတို႕ဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ
အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားၾကပါေတာ႕တယ္။
စာၾကည္႕တိုက္ရဲ႕ စာအုပ္ပိတ္သံမ်ား
လြယ္အိတ္လြယ္သံမ်ား
ဖိနပ္စီးသံမ်ားအဆံုးမွာ
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တခု ထပ္ထြက္ ---
--- ေနာက္ထပ္ --- ---
--- ေနာက္ထပ္ --- ---

(၄)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
စာမသင္ျဖစ္တဲ႕ စာသင္ခန္းတခုမွာ
အရိုးစုတအုပ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတယ္။
အရိုးစုတခုက ---ထိုင္ရာမွ ျဖည္းညွင္းစြာထ
'က်ေနာ္တို႕ေတာ္လွန္ေရး
အာဏာရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ'
စသည္ျဖင္႕ေျပာၾကား
အားလံုးျငိမ္သက္နားေထာင္ေနၾကတယ္။
အခန္းထဲမွာ
အက်ဥ္းေထာင္က ေျပးထြက္လာတဲ႕
ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ရဲ႕ မိန္႕ခြန္းေတြ
သတၲိဗံုးကို ေႏွာင္ထံုးေခတ္
ပတ္ၾကားအက္ေနတဲ႕ ရန္သူမ်က္ႏွာေတြ
အဲဒီမွာ --- အရိုးစုတခုက လက္သီးဆုပ္
သူ႕ႏႈတ္က တိုးတိုးေလးေျပာ
'ေတာက အေဖနဲ႕အေမ ေတာ႕
က်ေနာ္႕ကိုေမွ်ာ္ေနၾကေတာ႕မယ္ဗ်ာ ---'
ေၾကကြဲစြာ သူ႕မ်က္လံုးေပါက္ထဲက
မ်က္ရည္ျဖဴတစက္
စီးသက္က်လာတယ္။

(၅)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ပရဝဏ္ အဝင္အထြက္လမ္းမေတြမွာ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးေတြ
ဒရၾကမ္း ႏွင္ေနၾကတယ္။
အဲဒီကားၾကီးေတြထဲမွာ
'ကမၻာမေၾက၊ ဗမာျပည္ --- ဒါ တို႕ေျပ
ဒါတို႕ေျမ --- တို႕ပိုင္တဲ႕ေျမ' ဆိုတဲ႕
ေတးသံသာသာ
ညီညာစြာ ပဲတင္ေပၚထြက္
ေက်ာင္းသားလက္ေတြ ေသြးစိမ္႔ခဲ႕ျပီ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးရဲ႔ ဦးထိပ္မွာ
သူတို႕ရဲ႕တံဆိပ္ --- တို႕ရဲ႕အလံ
ဦးေခါင္းခြံမွာ အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ကန္႕လန္႕ျဖတ္ထားတဲ႕ သ႑ာန္သာျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းအိုၾကီးဟာ
ထြက္ခြာသြားတဲ႕ အခ်ဳပ္ကားေနာက္
ေျပးလိုက္ခလုပ္တိုက္ျပီး လဲျပိဳက်
ခ်ိဳလြင္ရွတတဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံထြက္ရမဲ႕အစား
'သားေရ --- အေမ လိုက္ရွာေနတယ္ေလ --- သားေရ'
ဆိုတဲ႕ငိုရႈိက္ညည္းတြားသံအျဖစ္နဲ႕သာ
ရာဇဝင္တုန္ခါေအာင္ ျမည္ဟည္းလာခဲ႕ျပီ။

(၆)

ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
နီေမာင္းေသာလမ္းၾကီး လမ္းငယ္မ်ားမွာ
ေဒါင္းအလံ တလူလူလြင္႕လို႕
ေက်ာင္းသားေတြခ်ီလာပါျပီ
ရင္တအံုလံုးပြင္႔ထြက္ေနတဲ႕ ေက်ာင္းသားက
ေရွ႕ဆံုးကေန အလံကိုင္ျပီးေသြးပြက္ပြက္အန္ထြက္ေနတဲ႕
ေက်ာင္းသားေတြက
ေနာက္ကခ်ီတက္လိုက္ပါလာတယ္။
'ဒီမိုကေရစီရရွိေရး --- ဒို႕အေရး' တဲ႕
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္တစ္ခါတည္း အသုဘခ်ရင္း
တိုက္ပြဲဝင္ခဲ႕ၾကရတဲ႕ ငါတို႕ေတာ္လွန္ေရး
ဘယ္ေတာ႕မွ --- အရႈံးမေပးဘူးေဟ႕ ---
ေသနပ္သံတခ်က္ေဖာက္ရင္
ရာဇာပလႅင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္ ---
ေနာက္ဆံုးေန႔အထိ ---

(၇)

ငိုက္ျမည္းေနတဲ႕ အင္းလ်ားေရျပင္
ရုက္တရက္ ရဲရဲနီေစြးသြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲေရေငြ႕ပ်ံတက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ တိမ္အျဖစ္ မိုးစက္ခို
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို မိုးေသြးေတြ ျပန္ရြာခ်
လွ်ပ္ေတြျပက္၊ မိုးေတြခ်ိန္း --- ---- ---
ဒိန္းဒံုး ဆူညံသြားတယ္ ---
အဲဒီအခါ --- ေက်ာင္းေတာ္မွာ ---
ပန္းေတြ ဖ်က္ကနဲ ပြင္႔ၾက
ငွက္ဆိုးေတြ ေဝါကနဲ ထပ်ံၾက
သစ္ရြက္ေတြတလက္လက္ ေတာက္ပၾက
ခံုတန္းလ်ားေတြ အုပ္ဂူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾက
ေျမၾကီးေတြ တုန္ခါေတာ္လဲၾက
တို႕အေရး --- တိို႕အေရး --- တို႕အေရး --- တို႕အေရး
ေၾ<ြကးေၾကာ္သံေတြနဲ႕
ဗမာျပည္ၾကီး တဝုန္းဝုန္းရုန္းကန္
နိုးထျပီး ေနာက္ဆံုးျငိမ္သက္သြားတဲအခါ
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ --- ---
တလဲ႕လဲ႕ တဝင္းဝင္း
ေသြးနီေရာင္ ေတာက္ပခါ ---
အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတို႕ရဲ႕
ဂူဗိမာန္ၾကီးပမာ တည္ရွိေနပါေတာ႕တယ္ --- ။

(၈)

ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးၾကား
ခု --- ေသြးပင္လယ္ၾကီး ျခားေနပါျပီ ---
'ေက်ာင္းဖြင္႕ျပီ' ဆိုတဲ႕ အာဏာရွင္ေတြဟာ
ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ေက်ာ္နင္း
ထံုးတံတားၾကီးကို ေက်ာခင္းေပးတယ္။
တခ်ိဳ႕ေတြက ေက်ာင္းတက္လာၾကလိမ္႕မယ္ ---
အဲဒီထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ---
'အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႕ပါ' လို႕
စိိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း ---
ထံုးတံတားကိုေလွ်ာက္နင္း ---
ေက်ာင္းခန္းအတြင္း ဝတၱရားအရထိုင္
ငါတို႕ --- နားလည္ခြင္႕လႊတ္ႏိုင္ပါတယ္
တခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ---
'ဂုဏ္တု ဂုဏ္ျပိဳင္' ေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္း
ထံုးနံ႕သင္းတဲ႕ ပန္းခင္းကိုျဖတ္ ---
ရည္စားထားဖို႕ ေက်ာင္းျပန္တက္လိမ္႕မယ္။
အဲဒီလို --- လူစားေတြကိုေတာ႕---
ငါတို႕က ခြင္႔လႊတ္သည္႕တိုင္ေအာင္
ရာဇဝင္က ခြင္႕မလႊတ္သေရြ႕
သူတို႕ဟာ --- သမိုင္းမွာ ---
'သစၥာေဖာက္' မ်ားသာျဖစ္တယ္။

(၉)

ေက်ာင္းသားနဲ႕ ေက်ာင္း
တေန႕ေတာ႕ေပါင္းရမွာပဲ
ငါတို႕ေတြ ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ကူးျပီး
ေက်ာင္းၾကီးဆီ အေရာက္သြားၾကမယ္။
ေသြးပင္လယ္ၾကီးဟာ
တေငြ႕ေငြ႕ပူျခစ္ ဆူပြက္
ထက္ေကာင္းကင္မွန္တိုင္းတို႕ အစပ်ိဳး
ေသြးလႈိုင္းတံပိုး တဝုန္းဝုန္းျပင္းထန္
ငါတို႕ေတြ
ငါတို႕ေတြ လွည္႕မျပန္ဘူး၊
ငါတို႕ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ---
ကိုယ္႕အရိုးကိုယ္ခ်ိဳး ေလွအျဖစ္ထြင္းထု
ငါတို႕ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ---
ကိုယ္႕အသားကိုယ္လွီး ေလွနံရံအျဖစ္ ခင္းရိုက္
ငါတို႕ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ---
ကိုယ္႕လက္ဖဝါး ကိုယ္ရိုက္ျဖတ္
ေလွရြက္အျဖစ္ စပ္ခ်ဳပ္
မွန္တိုင္းကို ခြဲဝင္
ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီသြားဖို႕
လုပ္ေနတယ္ --- ။

(၁ဝ)

ေနာက္ဆံုးမွာ ---
ေဒါင္းအလံကို --- ေျဖာင္းဆန္ေအာင္ လႊင္႕ထူရင္း
အမွန္တရားတခုထံ
ငါတို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳ
အို --- သူရဲေကာင္းတို႕
အို --- က်ဆံုးခဲ႕ေလေသာ
ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲဝင္
သူူငယ္ခ်င္းေဟာင္း ---
သူရဲေကာင္းတို႕
ထာဝစဥ္ မပ်က္ျပယ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ျမင္႕ျမတ္စြာ က်ဆံုးခဲ႕ေသာ ---
သင္တို႕၏ဝိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ေရွ႕ေနာက္ဝဲယာ ---
ထက္ေအာက္ဝန္းက်င္၌
ပ်ံႏွံတည္ရွိၾကကုန္ေတာ႕၏။
ထိုေသာ ---
သင္တို႕၏ဝိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံအျပားသို႕
ထိုးေဖာက္ယိုစိမ္႕စီးဝင္ကာ
ရဲရင္႕ျခင္းမွာ ငါတို႕အားျဖစ္တည္ေစေတာ႕၏။
အို ---သူရဲေကာင္းတို႕
အို --- က်ဆံုးေလေသာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲဝင္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း သူရဲေကာင္းတို႕
ဗမာျပည္ကို ရွိခိုးကာ
ဤေသြးပင္လယ္အား
ငါတို႕ ျဖတ္ကူးအံ႕
မိုးလံုးျပည္႕ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးသံၾကားမွာ
ငါတို႕၏အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။ ။

တာရာမင္းေဝ

သူမ သည္

သူမ သည္
ကြ်န္ပ္၏ နက္ျဖန္တိုင္းအတြက္ လက္က်န္သမိုင္းျဖစ္သည္။
သူမ သည္
ကြ်န္ပ္အတြက္ ေသတပန္ သက္တစ္ဆံုး ေစတန္မ်က္နွာဖံုးေလး ျဖစ္သည္။ 

သူမ သည္
ကြ်န္ပ္၏ ဇီဝအလင္းျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ညီမွ်ျခင္းေလးျဖစ္သည္။
သူမ သည္
ကြ်န္ပ္ အတြက္ ထာဝရထြန္းေတာက္ေနမယ္႔ ညႊန္းေဖ်ာက္ ၾကယ္တစ္ပြင္႔ျဖစ္သည္။

သူမ သည္
ကြ်န္ပ္၏ နွလံုးခုန္သံ တစ္ဖက္ပိတ္ စိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေလးျဖစ္သည္။
သူမ သည္
ကြ်န္ပ္အတြက္ မရွိမျဖစ္သန္ေခါင္ယံညရဲ႕ ပာန္ေဆာင္မရ လြမ္းေနၾက သူေလးျဖစ္သည္။

သူမ သည္
ကြ်န္ပ္၏ ေသာကတို႕ ဆတ္စလူး ပူပန္စြာ အရူးျဖစ္ေစသူေလးျဖစ္သည္။
သူမ သည္
ကြ်န္ပ္အတြက္ ရွင္ျခင္း ဆက္ေပးေနေသာ ထြက္သက္ဝင္သက္ေလး တစ္ပြင္႔ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ သည္
သူမ ၏ ဝဲဘက္နံရိုးက ျဖစ္တည္လာသည္႕ လူအထီးေလးတစ္ေကာင္သာျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ သည္
သူမ အတြက္ ခႏၥာကို မီးျမိဳက္ အလင္းစိုက္ေပးခ်င္သူျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ သည္
သူမ ၏ အိမ္မက္တစ္ျခမ္းကို ကဗ်ာတစ္သန္းေပးဝယ္သူျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ သည္
သူမ အတြက္ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို ထိန္ဝွက္ မထားတတ္သူလည္း ျဖစ္သည္.........


ေဗဒါ

အလြမ္းရဲ႕ နာရီအို

6-12-2010

ေသေကာင္ေပါင္းလဲ အျဖစ္ေတြနဲ႕ မေရရာတဲ႕ လူဘဝေတြထဲ ေနာက္ထပ္တစ္ေန႕အေရာက္မွာ. ..... .... ရင္ဘတ္တစ္ပိုင္းတစနဲ႕ အိပ္ယာ က လန္႕နိဳးသြားသည္။ရီေဝ မူးေနာက္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေန႕သစ္တစ္ခုရဲ႕ အစ က အရင္လို လန္းဆန္းတက္ၾကြမွဳ နည္းပါး စြာ နဲ႕ဘဝကို အစကျပန္စ ေနရသလို။ဒူး ေထာက္ ထား မိေနသည္။ေပာာ႔ဒီက မ်က္နွာက်က္ အမိုးေအာက္ ဘဝ တစ္ခုလံုး ေလာင္က်ဥ္း ခ်ခံထားရသလို....... .ပူေလာင္ပ်င္းရွ စြာျဖင္႔ လ်ွပ္စစ္ စီးေမ်ာသံေလးကို ေတာင္းတမိသည္။ လည္းေခ်ာင္းေတြ ေခ်ာက္ကပ္လို႔။ အိမ္ျပင္ထြက္ျပီးေကာင္းကင္ကိုခုန္အုပ္ပစ္လုိက္ခ်င္တဲ႕စိိတ္ကို အစိုးမရခ်င္ေတာ႕.....သူ႕ ကို လြမ္းသည္။ အေဖ သူ႕ကို က်ေတာ္လြမ္းတယ္....သား ျပန္အိပ္ေတာ႕မယ္ေနာ္...... တြန္႕ေၾကေနတဲ႕ အိပ္ယာေပၚ တြန္႕ေၾကေနတဲ႕ နွလံုးသားတစ္စံု အလြမ္းကို ေစာင္လိုျခံဳလို႕.

ညေန (၄ နာရီ)

သူ႕ တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ႕ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ အျပည္႔သိပ္ထုိး၊ ညေနကို အန္တုလို႕ ေမွ်ာ္ရဦးမည္ ဖုန္း သံေလးေရ.....ရံုးမွာ က်ေတာ္႕အတြက္ ညသေဘၤာ မဆိုက္ကပ္ျဖစ္ခဲ႕ ပါဘူး။တစ္ည လံုး မိုးလင္းေပါက္ ဖုန္းသံေလးကို ေမွ်ာ္ရင္း သတိရရင္း ငါပာာ ေကာက္ရိုးနဲ႔ေလာင္တဲ႕မီးေတာက္ မပာုတ္ ပဲ ေက်ာက္ မီးေသြးေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႕ နွလံုးသားက ထေတာက္တဲ႕ ေလာင္မီးျဖစ္ေနမွန္း အလန္႕တၾကားနဲ႕

သိလိုက္ရတယ္။ပာစ္တလာေရ နင္႔ နုတ္ခမ္းေမႊးတစ္စံုေလာက္ ခဏေလာက္ငွားေပးပါ။ နင္႔ကုိ မုန္းတဲ႕ လူတစ္သန္းေလာက္ရဲ႕ လက္သီးဒဏ္နဲ႕ ငါ႔ ရင္ဘတ္ထဲက အလြမ္းဒဏ္ ဘယ္အရာပုိၾကမ္းမလဲလို႕ စမ္းၾကည္႔ခ်င္တယ္။ဂေရပာမ္ဘဲလ္ကို မုန္းလိုက္တာ.....မနက္လင္းရင္ ဗင္႔ဂိုးရဲ႕ အုတ္ဂူမွာ ပန္းသြား ၾကဲ မယ္ ။ ငါ႔ ကိုမုန္းတဲ႕ သူေတြ လိုက္ဆဲခ်င္ဆဲနိဳင္ပါတယ္။ဒီလိုပါပဲ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိလို႕ လူတစ္သိန္း ရဲ႕ အမုန္းဆိုလဲ သူတို႕ေရွ႕မွာ ျပံဳးျပီး ခပ္တုံးတံုး ဓါးတစ္လက္နဲ႕ သူ႕နာမည္ ငါ႔လက္မွာ ထြင္းေနမယ္။ခ်စ္တယ္ကြယ္။

7-12-2010

တစ္ေနကုန္ ခုခံရင္းလြန္ေျမာက္ ငါ႔ေနာက္ပါးမွာ ကပ္လိုက္လာတဲ႕ ပူေလာင္ျခင္းတို႕  ေသာကေတြ ဖုန္ အလိပ္လိပ္ထလို႕ကဆုန္ေပါက္လာခဲ႔ျပီးမွ အင္း သူျပန္ေရာက္ေနျပီလား။အိပ္ခ်င္လိုက္တာ။ ဗိုက္လည္း ဆာလာျပီ။ေနမွ ေကာင္းရဲ႕လား။ အေဖ သားအဝတ္မေလ်ာ္ခ်င္ေသးဘူး။ ဖုန္းဆက္ၾကည္႔ဦးမွပါေလ။ အကို တစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ညီ မေတြ႕ျဖစ္တာ ၾကာျပီအားရင္းေအးေဆးစကားေျပာရေအာင္ အင္း  အိမ္ ျပန္ျပီးျပန္ ဆင္းလာခဲ႔မယ္ ေသာ႕မရွိ ျပန္လုိက္ရွာျပီးဖုန္းလာရင္ ျပန္ဆက္မယ္ေျပာေပးေနာ္ ေအးေအး

ထပ္ဖုန္းဆက္ၾကည္႔တယ္ ေမာင္ေလး ဆီေကာ သူမဆက္သြယ္ဘူးလား အင္း ျဖစ္ျပီ အရူးတစ္ေကာင္ အရိပ္ေပ်ာက္ ခဏ္း ။ကဲ အစ ကျပန္ရိုက္မယ္ ဒီ ကဒ္ ကို ဒီလိုနဲ႕ ေန႕တစ္ဝက္က်ိဳးသြားခဲ႔တယ္ 24 နာရီရဲ႕ ညဥ္႕တစ္ယံစာမရွိတရွိ နွစ္နာရီခြဲေလာက္အိပ္ျပီးအိပ္ေရးေတြ ဝေနခဲ႔တာ အိမ္မက္ထဲ ဖုန္းေျပာလိုက္ရ လို႕ေလ။ အရူးပါး ဝ တယ္လို႕ ဆိုဆို ရူးတာေတာင္ လြမး္ေနတုန္း။ဒါ အေပါစားစားသားေတြပါ ။ ဖတ္ မေနနဲ႕။ ရင္ပြင္႔ျပီး ေလ်ာက္ေထြးထုတ္လိုက္တဲ႕ အစ အန ေတြ။အန္ခ်င္ေစာ္ေတာင္ နံသြားဦးမယ္။ လူေတြကိုသိပ္စိတ္ကုန္လာျပီ။ သူ မ အတြက္ဆို ဘုရားသခင္နဲ႕ေတာင္ စီးခ်င္းထိုးဖို႕ ဝန္မေလးဘူး ကိုယ္႔ လူ။ က်န္တာလာမေျပာနဲ႕။

ညေန (၄ နာရီ)

ဒီလိုနဲ႕ ၇၂ နာရီၾကာ ထမ္းပုိးထားခဲ႔တဲ႕ ငါ႔ရဲ႕တနဂၤေႏြပ်ိဳေလးအတြက္ အလြမ္းရဲ႕ နာရီအိုတစ္စအိပ္မေပ်ာ္ညေတြနဲ႕ ျပာခ် လိုက္ခ်င္ျပီကြယ္........

ေစာေဝ

ထံုးစံ အတိုင္းေပါ႔။ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြကို အစ က ျပန္ျပီး ေဖါက္ဖတ္လိုက္ ရင္ သင္ရူးေနလို႕ပဲျဖစ္မယ္။

ေဗဒါ

ရင္ဝွက္ပန္းပုရပိုဒ္ရဲ႕ အခန္းဆက္(၁)

အဲ႔ ဒီ ေသာၾကာညမွာ
အခ်စ္ပာာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွေနတယ္
လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုလို
က်စ္လစ္သိပ္သည္းစြာ စီးမိုး
ေျခလွမ္းေတြတိုင္းမွာ
အားအင္ေတြ ၾကီးစိုးေနခဲ႕
အဲ႔ဒီ ေသာၾကာညေနမွာေလ.....

ေကာင္မေလးေရ........
အိုင္းစတိုင္းဆိုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကေတာ႔
အလ်ား၊အနံ၊အျမင္႔ နဲ႔ အခ်ိန္တဲ႔
ငါတို႔ အတြက္ ဘယ္လို ဒိုင္မင္းရွင္းမွ မလိုပါဘူးကြယ္
ရိုးရိုးေလးပဲ ခ်စ္ခဲ႔ မိၾကတာ...

ခရားေရလႊတ္
တကယ္ကို ခရားေရလႊတ္ပါပဲ
ငါတုိ႔ ၾကားမွာ ေျပာစရာေတြ မ်ားလွေခ်ရဲ႕
အို............
ေျခလွမ္းေတြ မေလာက္ဘူးကြယ္.......

ေပာာဒီ စိန္ဂြ်န္းမွတ္တိုင္ၾကီးအထိ
ရႊန္းရႊန္းေဝေနခဲ႔တာ ငါတို႔ ခ်စ္တဲ႔ အရာေတြ အေၾကာင္းပဲ
အဲ႔ဒီေနာက္ နင္႔ အေၾကာင္း ငါ႔ အေၾကာင္းနဲ႔
ေျခလွမ္းေတြ ေပါင္းခဲ႔တာ
မိနစ္ေျခာက္ဆယ္စာ စြန္းစြန္းပါ........

ကံၾကမၼာသာ သခြားသီးဆို
ငါ ဝါးစားမိတာ ၾကာေပါ႔
မေတြးရဲဘူး မေဝးရဲဘူး
အိုကြယ္ ေရးေတာင္မေရးရဲဘူး
ခ်စ္တယ္......

ကိုယ္႔လက္ကို ယံုၾကည္ထား ျမဲျမဲ
ကိုယ္႔ နွလံုးသားက မင္းမွ တပါး အျခားမရွိ
ဘဝကို လည္း ဒီလိုပဲ မွ်ေျခညွိၾကတာေပါ႔ ေကာင္မေလးေရ......

ဒီေသာၾကာညပာာ ခဏ္းနားစြာနဲ႔ လွေနတယ္
ဘဝအတြက္ ပထမဆံုး
ထို႔ေနာက္ ပထမဆံုး
ပထမဆံုး
အေသအျခာ ပထမဆံုး
အို အရာရာတိုင္းမွာ ပထမဆံုးေတြ မ်ားလွေပါ႔
ခ်စ္လိုက္တာကြယ္..........
........
......
...........ခုခ်ိန္ဆို
သူလည္းလြမ္း ငါလည္းလြမ္းနဲ႔
အိပ္မက္ေတြ ၾကမ္းေနမွာ အေသအခ်ာပါ....
ေန႔တစ္ေန႔ ရဲ ႔ ေနာက္ဆံုးလမ္းပာာ
ငါတို႔ အတူတည္ေဆာက္ထားတဲ႔
အိမ္ျပန္ခ်ိန္လမ္းေလးပဲ ျဖစ္စမ္းေစခ်င္တယ္.....
အဲ႔ဒီ အုတ္က်င္းမွတ္တိုင္ၾကီး နာမည္ဆိုးဆိုးနဲ႔
အုတ္က်င္းမွတ္တိုင္ၾကီး
ငါမုန္းလိုက္တာကြယ္......

ရင္ဆိုင္မယ္ အခ်စ္ရယ္
ကိုယ္႔လက္ကို ယံုၾကည္ထားရဲရဲ
ဘဝဆိုတာ ဖရဲသီးလိုပဲကြဲ႕
အခြံ႕ ထူထူကို ခြာျပီးမွ
ခ်ိဳျမတဲ႔ အရသာ ေတြ႕ မယ္.........

ပန္းလူတို႔ ျပကၡဒိန္ရဲ႕ ပန္းဆီေရာင္ ေတာ္ဝင္ ရက္ျမတ္ ၊ထာဝရ ရင္ခြင္ေတာ္ခဏ္းရဲ႕ ပဏာမ စီရင္ေတာ္မူရာ ေသာၾကာ ညခ်မ္းရဲ႕ ( ၃၈ )ရက္ေျမာက္ အလြမ္း........

ေဗဒါ
(11-02-2011)

ေလးတင္ပြဲ(၃)

ဘီလူးနကၡတ္မွာမွ
လူ မတ္တပ္လာျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ပဲေလ
ေျခလွမ္းေတြ နည္းနည္းၾကမ္းမွာေပါ႔
ရင္ခြင္တံခါးကို
ေပါက္လြတ္ပဲစား ဖြင္႔ထားမိေတာ႕ လည္း
အတိတ္က နည္းနည္းေတာ႕ ခါးတယ္......
ခု
ငါေရာက္ခ်င္တဲ႕ ျမိဳ႕က ေသခ်ာေနပါျပီ
ညႊန္းျပမွတ္တိုင္ေတြ မလိုဘူး....

ေသာက ေတြ ကဆုန္ေပါက္ ခဲ႕ျပီးမွ
ေနာက္ေဖးေပါက္က ဝင္ၾကည္႔ခဲ႕ရတဲ႕ ပြဲ
ဇါတ္သိမ္းကိုေတာ႕ ပရိတ္သတ္နည္းနည္းဆဲလိမ္႕မယ္
ငါ ဝင္ႏႊဲလို႕တဲ႕ေလ...........

ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး
ခ်စ္ျခင္းတရားက လုပ္ယူလို႕ မရသလို
နဳတ္ယူလို႕လည္း မရဘူး
ဒီေတာ႕ ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး........

ဘယ္ေလာက္ထိလည္းဆို
သူ႕ စိတ္ကိုေတာင္ ဝင္ဖတ္လုိ႕ရသည္အထိ
ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ ေမွာ္ေအာင္ေနလိုက္ပံုမ်ား
သူမ ပာာ ငါ႔ရဲ႕
နာမ္တရားျဖစ္ေနျပီ
သူမ အတြက္သာဆို ငါ႔ကိုယ္ငါ
ျမိန္ယွက္စြာ သတ္ျပစ္နိဳင္တယ္..........

ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဖိနပ္ေတာ္ေအာက္မွာ
ငါ႔ ခ်စ္ျခင္း အတြက္ လုပ္ယူဖန္တီးထားမွဳ ရွိစတမ္းဆို
ဖိ...........နင္း..........ပစ္....လိုက္
သူမ ပာာ ငါ႔ အတြက္
မပာာကမာၻဦးက်မ္းရဲ႕ အလင္းပြင္႔ မႏၱာန္ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း
အသက္ပါ ထပ္ေလာင္းျပီး သစၥာတည္မယ္........

နင္႔ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လိုက္
နင္႔ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လုိက္စမ္းပါ
တန္ဘုိးဆိုတာ လူ႕ျဖစ္စဥ္သမိုင္းအတြက္
ခိုင္းႏွိဳင္းစရာ ေနရာရွားတယ္
ျမတ္နိဳး ရံု၊ ခ်စ္ရံု၊ တန္ဘိုးထားရံု ဆိုတဲ႕
အသံုးနဳန္းေတြထက္ပိုတဲ႕ စကားလုံးေတြ
ဘယ္လို စကားလံုးေတြမွ
မျခံဳငံုမိေလာက္ေအာင္
ကိုယ္ ၊ နဳတ္၊ နွလံုး သံုးမ်ိဳးလံုးနဲ႕
နင္႔ သီလ ကို ပူေဇာ္ ေနျပီးခဲ႕ျပီပဲ
နင္႔ လိပ္ျပာကို ငါယံုတယ္.........
နင္႔မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လုိက္ျပီး
ေနေကာင္းပါေတာ႕ အခ်စ္ရယ္.........

အဲ႕ဒီေန႕က ကန္ေရျပင္ေပၚ ေလညွင္းမဆင္းဘူး
သက္ျပင္းတလူလူသာ မင္းမူေနခဲ႕
ငရဲ ရဲ႕ ျပည္ဝင္လမ္းလုိ
ေနာက္ဆံတင္းျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ည.............

ေဗဒါ

(၂၃-၂-၂၀၁၁)

ကဗ်ာပြင္႔တဲ႕ သစ္ပင္

ေခြးတစ္ေကာင္ ပီသေစဖုိ႕အတြက္
တအိုင္အိုင္နဲ႕ေပာာင္ျပေနစရာ  လို လို႕လား
အခ်စ္ဆိုတာ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ နွာေခါင္းေပါက္လုိပဲ
ထြက္သက္၊ဝင္သက္ေတြ ၾကမ္းရွ တယ္......

သဝန္တိုလြန္းတဲ႕ ၾကယ္ေလးအတြက္
ငါပာာ ျဂိဳလ္ပဲ႕ ေလးတစ္လံုးပါ
နဂိုထက္ နည္းနည္းပဲ ခံုး ခဲ႕တယ္...

ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဝ လံုးတန္းမွာ
မွင္နီတားခံထိတဲ႕ေကာင္
တစ္ညလံုးေမွာင္ေနတုန္း
အိမ္မက္ကို အိမ္မက္ဖုန္းသြားလို႕
ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတယ္

ေပာာ႕ဒီ အေခါင္းဝက
အျဖဴေရာင္ပိတ္တစ္စလို
ငါ႔ရဲ႕ေသဆံုးျခင္းမွာ ျဖဴစင္နိဳင္ပါ႔မလားရယ္လုိ႕
အနာဂါတ္ကို မီးလွဳံရင္း
ခရီးကုန္ေအာင္ ေတြးခဲ႕ဖူးတယ္

ငါကလည္းခက္တယ္
အျပစ္တစ္ခုလို႕ ယူဆရင္
နာက်င္ခံခက္ ဒဏ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေလာက္နဲ႕မွ
ေက်နပ္ရင္း ငါ႔ကိုယ္ငါ ပ်က္ယြင္းပစ္တတ္တယ္....

လက္သိပ္ထိုးေမွ်ာ္လင္႔ရင္း
ေတေလတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမီးေတာက္ပာာ
နင္ျငိမ္းမွ ျပာျဖစ္မွာပါ ခ်စ္သူ..
နဳတ္ခမ္းျပာေအာင္ ေအာ္ေနလဲ
အဖက္လုပ္ခံရဖို႕ ကံမပါတဲ႕ေကာင္မို႕
ေပာာင္တာပဲ အဖက္တင္တယ္..

ကဗ်ာပြင္႔တဲ႕သစ္ပင္မို႕
ေသာက္သံုးမက်မွာ အေသအခ်ာ

ေဗဒါေဇာ္

မီးခိုးေရာင္ ညေန

အရာအားလံုးျငင္းဆို
အလင္းကို ခ်ိဳ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
အတင္းျမိဳခ် လိုက္တဲ႕ည
ဒင္း ေတာ္ေတာ္ အ ခဲ႕တယ္

ရိပ္သိမ္းဖို႕နည္းနည္းက်န္ေနခဲ႕လို႕
ဒီေႏြဦးမွာ ငါဖူးေနတာပါ
ရြက္ဝါတစ္ခုရဲ႕စ်ပနပာာ နဂိုထက္
မွင္ေမာင္းေကာင္းစြာ လွ ခဲ႕တယ္..

ပံုေျပာဆရာတစ္ေယာက္က ေခါင္းပန္းလွန္ျပီး
ကံၾကမၼာေခါင္းေလာင္းသံေပးေနတုန္း
အသက္ရွုရပ္သြားတဲ႕ ရထားတစ္စင္း
မခိုင္မာေတာ႕တဲ႕ ေမွးစက္ျခင္းနဲ႕ပဲ တေရးနိဳး
ဘယ္လို အုတ္ရိုးတို႕က ျမင္႔သီးေဝးေခါင္လြန္းပါလိမ္႕..

ငါ႔ကိုယ္ငါ ေမးၾကည္႔မိတိုင္း
ပီပီသသ သိရတယ္
.......
ရီရတယ္ ဆိုရင္ေတာ႕
ဧရာမျပက္လံုး အျဖစ္
ငါ႔ အေခါင္းဖံုးမွာ ကပ္ရစ္ၾကေပေတာ႕

လူလုပ္ထားတဲ႕ ဗ်က္ေစာင္းမို႕
လူတီးမွ အသံျမည္မယ္..
ငါ ေနာင္ဘဝ ဘီးလူးၾကီးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ပါေစ...
ငါ ေနာင္ဘဝ ဘီးလူးၾကီးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ပါေစ...
ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္ခြဲ အသံ သဲ႕သဲ႕ လွဳပ္ျပမယ္...

ေသျခင္းတရားနဲ႕ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းပမာ
တစ္ဝိုင္းထဲခြက္လွည္႔ေသာက္ရင္း ကဗ်ာစပ္
ေသရင္ေတာင္ အေခါင္းထဲ ကဗ်ာ ထည္႔သြားမယ္႕ေကာင္
ဘာအတြက္နဲ႕မွ လက္မေထာင္ရမွာ ရွက္တယ္...

ဒါကိုသိလို႕ လူေတြ ေရွာင္ၾကတာ
ကဗ်ာရွင္က ေလခြ်န္ရင္း ရွင္းျပတယ္
ကန္စပ္ေဘးက သစ္ပ်ိဳပင္ေလးကို.....


ေဗဒါေဇာ္

စိန္ပန္း

တသားေမြး တေသြးလွေနလိုက္ပံုမ်ား
စြင္႔စြင္႔ကားကားနဲ႕
ဆိုးေဆးေတြမ်ားေနသလားပဲ
ရနံ႔ေတာ႕ မရွိဘူး
ပန္းဂုဏ္သတၱိအရ
အပင္ေပၚမွာပဲ လွ ေနရွာသူ
ေအာက္ေရာက္ရင္ အမွိဳက္
ငါ သိပ္ၾကိဳက္တဲ႕ ေကာင္ေပါ႔
ခု ဒင္းက တစ္ျမိဳ႕လံုးကို မင္းမူ
ဘယ္ေနရာျပျပ သူ႕ သာ အလွ......

ေဗဒါေဇာ္

အခ်စ္ဆိုတာ ပဲပင္ေပါက္လက္ေရးနဲ႕ ဖတ္မရေအာင္ေရးထားတဲ႕ ဝွက္စာတစ္မ်ိဳးမပာုတ္လား...

ေကာ္ဖီက ခါးတယ္
ခဏခဏ ျပန္ဖမ္းယူေနရတဲ႕ ေရဒီယိုကုိ
ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္ပါျပီ..
ျပကၡဒိန္ေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ထိုင္ျဖဲေနမိတာ
ရာစုထက္ဝက္က်ိဳးလုနီးပါး
ဖုန္ထေနတဲ႕ လမ္းေတြကုိမုန္းလုိ႕
ဘာသီခ်င္းမွ နားမေထာင္ျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး...
လိုခ်င္ေလာဘေတြမ်ားတဲ႕ေကာင္
အိတ္ထဲမွာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္ထားတယ္..
ကိုယ္႕ေနာက္ေက်ာ ကိုယ္ ထိုးစိုက္ျပီးမွ
လူမိုက္လို႕ အမည္ခံမယ္...တဲ႕။

အစြန္းတရား ကို ယံုၾကည္ေနမိေတာ႕
ပာန္ခ်က္မညီရင္ လဲမွာပဲ..
ဂေရပာမ္ဘဲလ္ကို မုန္းတဲ႕ အထဲမွာလည္း
ဒီေကာင္အပါ...ျပီးေတာ႕
ရပ္ေနျခင္းနဲ႕ မခိုင္မာရင္
လွဲ ျပီးသာေနလိုက္ခ်င္တဲ႕ ဒသနနဲ႕
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ကို ေလာက္လို ရြ႕ံ ခဲ႕တယ္...တဲ႕။

ပင္လယ္ကို မယံုၾကည္လို႕
ရြက္လႊင္႔ခ်င္ေယာင္ေတာင္ မေဆာင္ခဲ႕ဘူး
ေသခ်င္းတရားကို သာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းပမာ
တစ္ဝိုင္းထဲ ခြက္လွည္႔ေသာက္ရင္း ကဗ်ာစပ္
ေသရင္ေတာင္ အေခါင္းထဲ ကဗ်ာထည္႔ေပးဖို႕
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မွာခဲ႕မယ္...တဲ႕။

စိတ္ပါလက္ပါ လက္သည္းကိုက္ေနတတ္ေပမယ္႕
စိတ္မပါရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ျပံဳးေတာင္မျပဘူး
ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႕ကို အသက္ရွင္ရတာ မုန္းတတ္သူ
လူပံု ပိစိေကြးနဲ႕ အျငိဳးအေတးက ၾကီးတတ္ေသး
ေပ်ာ္ရင္ ဝမ္းနည္းရင္ ေျပာျပဖို႕ မေမ႕တတ္တာကလည္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု
ဒါ႕ေၾကာင္႔ ဒီေကာင္
ဘယ္ေတာ႕မွ လူေပါင္းသူေပါင္းလည္း မဆန္႕ခဲ႕ဘူး....တဲ႕။

ဒီလိုနဲ႕ ေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းေနခဲ႕တာ
ေခ်ာက္ထဲပစ္ခ်ျပီး ကိုယ္႔နံမယ္ ကို ျပန္သတ္ေနခဲ႕တာ
ဘယ္အရာမွ မယံုၾကည္လို႕ ကိုယ္႕ ကိုယ္ ကို မွိဳေစာ္နံေစခဲ႕တာ
ၾကိဳးေတြကို မုန္းလို႕ စြန္ေတာင္ မလႊတ္ခဲ႕ဘူး..
ျငိမ္းကာနီးဆဲဆဲ...

............
ူ.............
အထိတ္တလန္႕ ကိုယ္႕လိပ္ျပာကိုယ္စမ္းၾကည္႔ေတာ႕ မရွိေတာ႕ပါဘူး
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေနခဲ႕
ပကတိျငိမ္သက္မွဳၾကီးစိုးစြာ
ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ျငင္းဆန္ေနခဲ႕ရင္းမွ
ေခြးလိမၼာတစ္ေကာင္လို ဝပ္ဆင္းသြားေစခဲ႕
ၾကိဳးဆြဲခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး
ဘာကို မွ မယံုၾကည္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ေလ
ခ်စ္ျခင္းတရား ဆီတစ္ေပါက္ကေန မီးထ ေတာက္ေနခဲ႕ရ
ေကာင္းကင္ေလာက္နီးပါး
သူ  ကိုယ္႔ ကို ေတာေျခာက္သလို ေျခာက္သြားတယ္....

( မိသိဂႌ...
အိမ္မက္ေတြ ပြင္႔အာေစခဲ႕တဲ႕ နတ္သမီး...)

ေခ်ာ႕သိပ္ဖူးတဲ႕ ဆံႏြယ္စေတြ အိပ္ေမာက်ေနျပီ
နင္႔ နဖူးေလးဖ်ားတိုင္း ငါ႔လက္ပါ လိုက္ဖ်ားေနခဲ႕တာ
နင္ မွီတြယ္ထားတိုင္း ငါ႔ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္လာမိလို႕
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ အသက္ရွင္မွဳေတြ ရပ္တန္႕
နင္႔ လက္မွာ လူျပန္ျဖစ္ခဲ႕ရတာ
သူပာာ ကေဝနွင္တံရွင္ပါ....

ဒီကန္ေဘာင္ေပၚေျခခ်ဖူးမွ
အခ်စ္ပာာ ဘယ္ေလာက္လွလဲ သိလိမ္႕မယ္
ရင္ဝွက္ရာသီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္ခ်ီညေနခင္းမ်ားကို
သိွဝွက္စြာသိမ္းထုတ္ထားတဲ႕ က်မ္းထဲမပါခဲ႕တဲ႕
လ်ိွဳ႕ဝွက္ေနရာေလး.......ဒီေနရာေလးမွာ
အနာဂါတ္ကို ထုဆစ္ရင္း သက္ျပင္းေတြ
ယုယစြာ ရွင္းေပးခဲ႕ဖူးတယ္..........

(မိသိဂႌ...
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ နိမိတ္ဆိုး
နင္႔ လက္အုပ္မိုးရံုနဲ႕ အရာရာကို ေက်ာ္ျဖတ္
ေလွာ္တတ္တို႕နဲ႕ ျပည္႔စံုခဲ႕ျပီ........)

ရိုးရိုးေလးပါပဲ .....
အျပန္အလွန္ ပူပန္ျခင္းဓေလ႕ကို ထံုကူးထားတယ္
မျမင္ရရင္ လြမ္းတဲ႕ အက်င္႔ ထြန္းကားေနေတာ႕လည္း
သူ႕ ရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္းပာာ ေႏြဦးရာသီေလးျဖစ္ခဲ႕
တစျပင္ ျဖစ္ခဲ႕ရသမွ် ျမွဳပ္နွံလိုက္ျပီ
အိတ္ေလးထဲ သူ႕ဘဝကိုပါ ထည္႔ျပီး
ေသဝပ္စြာ ထမ္းပိုးထားတဲ႕
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ညေနမ်ား
က်ေတာ္႕အတြက္ေလေကာင္းေလသန္႕ဆိုတာ
သူ႕ ကို္ယ္ေငြ႕ေလးေတြ ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ အထိ....

လမ္းေလ်ာက္ျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕ေတြ
ကို တို႕ လက္ဖဝါးေတြ ဘယ္ေတာ႕မွ မဖ်ားဘူး
အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔ ညေနခင္းေတြမွာ
ဆြဲဆိတ္ခံေနရတာလဲ မ်ားျပီ
ရိုးသားစြာ၊ပူပန္စြာ နဲ႕ ရဲဝ႕ံတည္ၾကည္ျခင္းမ်ား
ဒါလည္း အထားအသို မမွားခဲ႕ဘူး...

ဒီလိိုနဲ႕ ခိုင္ျမဲေနခဲ႕တာ
ဘဝမွာ အခဏ္းနားဆံုး
ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
ျပိဳင္တူျပံဳးရင္း မုန္းတတ္လာခဲ႕သည္႔အထိ

ေနဝင္ခ်ိန္ေစာတဲ႕ ညေနေတြမွာ
ရင္ေမာတတ္လာခဲ႕ျပီးသည္႔ေနာက္
ဒီလမ္းေလးမွာ ေျခရာခ်င္းထပ္ခဲ႕တဲ႕ညေတြ
အပင္ခ်င္း လိမ္ယွက္တဲ႕ အထိ ငါတို႕
ရုကၡေဗဒဆန္ဆန္
မဖူးဘူး၊ မေဝဘူး၊ မပြင္႔ဘူး၊ သို႕ေပသိ
ရွင္သန္ျမိန္ယွက္ဘူးခဲ႕တဲ႕ အိမ္ျပန္ညေတြ...

ဒီလိုနဲ႕ ညေနေတြမွာ
သံဘီးတစ္ျခမ္း ခြာသံတျခမ္းနဲ႕
ဒ႑ာရီဆန္သြားတယ္
ေတေလ တစ္ေယာက္က
အင္းေပါက္ခဲ႕တဲ႕ ေမွာ္ဆရာလို
မႏၱာန္ေတြ မန္းမွဳတ္
သူ႕ရင္ကို ထုတ္ခ်င္းခုတ္သြားတဲ႕
တနဂၤေႏြ နတ္ဘုရားမေလးအတြက္
အသက္ဓါတ္အၾကည္ဆက္
ဘဝ ပါ နွင္းအပ္ခဲ႕တယ္ေလ......

ဒါက်ိန္စာလား ဆုေတာင္းလား ဆိုတာ
မကြဲျပားခဲ႕ပါဘူးကြယ္တဲ႕
ကန္ေရျပင္က လွိဳင္းၾကက္ခြပ္ေတြ အသာလိွမ္႕လို႕
ေခါင္းတျငိမ္႕ျငိမ္႕နဲ႕ေပါ႔........

မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ႕မယ္႕ ေႏြဦးေလးက သူ ပါ...
ကန္ေရျပင္ရယ္ ၊ငွက္ေလးေတြရယ္
ေစတီရယ္၊ သစ္ပင္ရယ္
ေပါင္မုန္႕စားတဲ႕ ငါးေလးေတြနဲ႕သာ
ဖန္ဆင္း စီရင္ေတာ္မူခဲ႕တဲ႕
ဘုရားသခင္ရဲ႕ (၃)ရက္ေျမာက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းမွာ
ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ သာယာေနခဲ႕ပါတယ္ေလ
တာရာမင္းေဝ ေျပာခဲ႕သလိုေပါ႔
အာဒမ္ က ဧဝ ကို ေပးခဲ႕တာ
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းတည္းစာ မပာုတ္ေလာက္ဘူး........

ေဗဒါေဇာ္

( ၃ ရက္ေန႕တြင္ျပည္႔စံုေက်ာ္လႊားမယ္႕ ၄ လစာ အလြမ္းမ်ား အမွတ္တရ.......)

ကေဝ

စိတ္တစ္ခုလံုးလႊင္႔ေမ်ာသြားလုိက္ရတာ ျပန္က်မလာေတာ႕မယ္႕ အတိုင္း
ျပတ္ေရြ႕ၾကီးတစ္ခုထဲ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္ အေမွာင္တုိက္ က ဝါးမ်ိဳလုိ႕
ေအးစက္စက္ ေလတိုးသံမ်ားနဲ႕ ဆိုးဝါးလြန္းတဲ႕ အထိေတြ႕
နာမည္ေခၚသံၾကားလို႕ လွည္႔ၾကည္႔မိတယ္
အလို ကံၾကမၼာပါလား မ်က္မွန္ၾကီးတဝင္႔ဝင္႔နဲ႕ ငါ႔ အလွည္႔ တန္းစီေနတဲ႕
ရင္ဘတ္မွာ ဘယ္က ကပ္ပါလာမွန္းမသိတဲ႕ နွွင္းဆီ တစ္စ
ဆုေတာင္းေတြ ျခံရံေပးခဲ႕ေပမယ္႔လည္း ျခံရံခြင္႔ မရတဲ႕ ည ေျခာက္ျခားလြန္းလွတယ္ အေမ....

လက္သည္းထဲက ဂ်ီးေတြလို ကပ္ျငိေနတဲ႕ စိုးရြ႕ံျခင္း
ေဒါက္နတ္ၾကီးေျပာခဲ႔သလိုေပါ႔ အေတြးနဲ႕တင္ အန္ခ်င္လာတဲ႕ ကမာၻပ်က္ေပာာကိန္း
အလိုမတူပဲ ရိုက္ခ် ခံလုိက္ရတဲ႕ အစိမ္းေၾကြ ခေရပြင္႔ေတြရဲ႕ က်ိန္စာ
တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ခဲေနတဲ႕ ဝဲဘက္ ရင္တစ္ျခမ္းက ယူပါကယ္ပါ တစာစာနဲ႕
ဒါေတြက အိပ္ခါနီးမွ ေပၚလာတဲ႕ အေတြးစေတြလိုမ်ိဳး အိပ္ေပ်ာ္ေတာ႕လဲ ေမ႕သြားပါေလေရာ.........

ခု  မေျခာက္တတ္ ေျခာက္တတ္နဲ႕မို႕
အုတ္ဂူေပၚထိုင္ေနရတာ ၾကာေတာ႕ ေညာင္းလာတယ္.......

ေဗဒါ

ေရာင္စံုျခယ္ ငါး

တိမ္ေတြကို ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္ျပီး
မ်က္စိတစ္ဆံုးထိ လႊင္႔တင္ထားတယ္...
အျဖဴေရာင္ ကင္းဗတ္စေပၚမွာ ေရာင္စံုျခယ္ ၅ တစ္လံုး
ပီပီသသ ကို ျပံဳးလုိ႕ေပါ႔.....

ဂ်ိဳးနွစ္ေကာင္နဲ႕ ထေနာင္းပင္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကို ေလခႊ်န္ရင္းလြမ္းမိေသး
လြမ္းလို႕လည္း ေလခႊ်န္မိတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိဳင္တယ္.....
တစ္ေယာက္ထဲ မပာုတ္ေပမယ္႔ တစ္ကိုယ္ထဲလို႕
အေဝးကေနေတာင္ ျမင္နိဳင္မယ္..........
ဒါ (၃) ရက္ေန႕ရဲ႕ (၅) လစာ ဆက္ထံုး..........
သူ႕ ပခံုးတုိ႕ မရုန္းေတာ႕ပါဘူး
ေနရင္း ေနရင္းကို လြမ္းတယ္.........

ဒါ ကမာၻဦးအစက
အို အရာအားလံုးရဲ႕အစက
အသံမဲ႕ ဘာသာေဗဒ
ေထြ ညီ ေဝ မွ်.........

ေဗဒါေဇာ္

(3-06-2011 ေသာၾကာေန႕ အမွတ္တရ....)

အိပ္မရျခင္း ကဗ်ာ

ဒီတစ္ခါ ေလညင္း လာရင္ေမးၾကည္႔ရဦးမယ္
ပလီပလာနဲ႕စိတ္ကူးထဲ ေမးၾကည္႔ခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလးေရ
နိမိတ္အရဆိုရင္ေတာ႕ ခု ငါ႔ရဲ႕ ညီမေလးေပါ႔....
နင္႔အခြ်ဲစကားေလးေတြနဲ႕ အသက္ရွုမွားခဲ႕ရတာ
ဘဝမွာ လဲက်ခဲ႕သမွ် ျပန္ထူေပးတတ္သူေလး..
ဒီ လူမ ေလးကို ငါ ေစာက္ရမ္းခ်စ္တယ္။

တရုတ္စကား ပြင္႔ခ်ပ္ျဖဴျဖဴေလးထက္ နင္ ပိုလွတယ္
ငါ႔ ရင္ကို ဆြဲဆိတ္တတ္သူေလးေရ....
နင္႔ရဲ႕ ရယ္သံ လွလွ ေလးေတြထက္ နင္ပိုလွတယ္

အိပ္ယာထက္မွာ အိပ္မရျခင္းျဖစ္ေစသူေလးေရ
စိတ္ကူးေတြကို ေမွာ္အတတ္သြင္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေစြးလို႕
ငါ နင္႔ကို ညီညီေလးျပံဳးျပမယ္...
ဒါ ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္တည္ေဆးေတြကြဲ႕....လို႕ ခပ္တိုးတိုးရွင္းျပမယ္ကြယ္...

လိပ္ျပာေလးလို ေတာင္ပံေတြခတ္ ငါ႔ရင္ကုိ ရွပ္တိုက္သြားသူေလးေရ....
ရွက္တတ္တဲ႕ ပာန္ပန္လွလွနဲ႕ ဒီအလွမွာ ဖ်ားခဲ႕ရတာ
နင္႔ရဲ႕ ဆံႏြယ္နုနုေလးေတြကို ေခ်ာ႕ရင္း သိပ္ ခဲ႕ရဖူးတာ လြမ္းတယ္။

ကြယ္ ဘဝကို အေမွာင္ခ်ထားခိုက္
ကို႕ ရဲ႕ အလင္းတိုင္ကေလး အဲ႕ဒီ လူမေလးကို
ေစာက္ရမ္းခ်စ္တယ္........


ေဗဒါ

ငါ႔ရဲ႕ (၂၁) ရာစုရဲ႕ နတ္မိမယ္...

စုန္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ မီးေတာက္စားျခင္းသက္သက္လို
ငါတို႕ေတြ ပက္ပက္စက္စက္ လြမ္းဖူးၾကတာပဲ
ေနဝင္သြားတိုင္း အေမွာင္က ခဏ္းနားစြာ ၾကမ္းျပတယ္
ဒဏ္ရာကို ရင္နဲ႕ထမ္းထားသမို႕
ျပံဳးရင္း ၊ ေလခႊ်န္ရင္း ၊ေပ်ာ္ရင္း
ငါ႔ ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အားေဆးပာာ နင္
ေမွာ္ဝင္ညမွာ သိပ္ သတိရတယ္.......

ေလးပင္စြာ ထမ္းပိုးထားတဲ႕ လံုးလ ပုခံုးေက်ာရိုးတုိ႕ အျပင္
အလြမ္းေတြ ရင္နဲ႕မေလာက္ေတာ႕ေၾကာင္း
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္းေျပာျ
ပမယ္......
လက္တစ္ဖက္က ပ်ိဳးၾကဲေနတုန္း
လက္တစ္ဖက္နဲ႕ မိုးသည္း ကို လွမ္းတားခ်င္ေနတဲ႕ေကာင္
နင္႔ေၾကာင္႔ ငါ
လြန္  လြန္း တဲ႕ မိုး ကို  မုန္း တယ္...

သံလြင္ပန္းခတ္ေတြ ျဖန္႕က်ဲျပီး
နင္႔ လာရာ လမ္းကို ပူေဇာ္မယ္
ငါ႔ရဲ႕ (၂၁) ရာစုရဲ႕ နတ္မိမယ္...
ငါ႔ အိပ္႔မက္ေတြ ဝယ္သြားတယ္........

ေလးေထာင္႔ကန္ေမာင္ဦး
(1-8-2011)

ဒိုင္ယာရီ အမွတ္ (၃)

ဘဝကို လိုလိုလားလား ေပါင္းစည္းလုိက္ၾကတယ္
နွစ္ဦးသေဘာတူေပါ႔
(၁၁) လေျမာက္ ရင္ခုန္သံကေတာ႔
သာမာန္ထက္ စည္းခ်က္ေတြ ျမန္ေနမွာ အမွန္

ရိုးေျမက် ၊ ရာသက္ပန္
ဒါ ရင္ဘက္ထဲက အသံ
ဆန္းဆန္း ျပားျပားေတာ႔ မပာုတ္ရပါဘူး
ေမခနဲ႔ မလိခ ေပါင္းစည္းသြားသလိုမ်ိဳး
ဘာလင္တံတိုင္းၾကီး ျပိဳက်သြားခဲ႔သလိုမ်ိဳး
ဇာတ္ေတာ္ထဲက ရက္ေပါင္း တစ္ရာငိုေၾကြးခဲ႔ရေအာင္
ျခားထားတဲ႔ ေခ်ာင္းၾကီးေကာ သြားသလိုမ်ိဳး
ပာိုလိုတစ္မ်ိဳး၊ ဒီလိုတစ္မ်ိဳးနဲ႔
ရိုးရိုးေလးပဲ ေၾကာင္းလမ္းခဲ႔တယ္

ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ခ်ိဳခဲ႔တယ္။
သံသရာ ရထားၾကီး ၾသဥဆြဲ ေနခဲ႔
ေရစက္အမွန္ အတီေတ ေတာင္းဆုက
(၃)ရက္ေန႕မွာ အေၾကာင္းစု
ဖေယာင္းနဲ႔ ကို တို႔ ထုဆစ္မယ္႔ ဘဝအိမ္ရဲ႕ အစမွာ
ၾကံ႕ၾကံ႕ ခိုင္ဖို႔ သာေတြး
ခုေတာ႔ တစ္ေနရာဆီ ခဏေဝးေနလဲ
အားေမြးထားပါ ညီမေလးေရ.......
.အားေမြးထားပါကြယ္.......

.ေဗဒါေဇာ္

ဒါ မနက္ျဖန္အတြက္ ေရးတဲ႔ စာမပာုတ္ဘူး

ဒါ ေရာင္နီတစ္စလား
ေလွာင္ရီ ၾကသူေတြေရ...
ေမွာင္ျပီ ဆိုမွသာ မီးထြန္း
ဒီေႏြဦးအတြက္ ေရဗူးပဲ လိုတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးတဲ႔
နားဝင္ခ်ိဳေတးတစ္ပုဒ္ေပါ႔
ေခါင္းေလာင္းသံမၾကားလိုက္ရပဲ
ေက်ာင္းဆင္းလိုက္ရရွာတဲ႔ သူေတြ
မင္းလား ငါလား
မကြဲျပားပဲ
ငါေရာ မင္းေရာ
ဆံုးရွုံးလိုက္ၾက
ခု ရွံုးတာ
မင္းလား ငါလား
ဒါမွမပာုတ္
ငါေရာ မင္းေရာလား.....

ဒါ မနက္ျဖန္အတြက္ ေရးတဲ႔ စာမပာုတ္ဘူး
ဒဏ္ရာက နက္ျပီဆို အေတာ္နဲ႔ မက်က္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ေကာင္
တေျဖးေျဖးနဲ႔ မိုးေမွာင္လာတာ မဆန္း.........


ေဗဒါေဇာ္

အာဘြား.........

ပုိေကာင္းေသာမနက္ျဖန္တို႔မွာ
အညိဳေရာင္မသမ္းေၾကး
အလြမ္းေတးသံတို႔နဲ႔ အလွမ္းေဝးပါေစ ခ်စ္ရယ္ ........

ဖိဖိစီးစီးနဲ႔ ထပ္တိုးခ်စ္ေနပါရေစကြယ္
စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္တာေတြကို အနားသတ္လို႔
ဘဝခရီးေတြမွာ မားမားမတ္မတ္
အနားကပ္ကာ ေရွ႕ခ်ီတက္
လက္တြဲညီလ်က္ ရွင္မကြာ ၾကင္နာၾကရေအာင္ ခ်စ္ရယ္.......

(၃) ရက္ေန႔အတြက္ အိပ္ယာဝင္ေတးက
ကမာၻသစ္ေတးလည္းျဖစ္မယ္။
တူမွ် ညီညာ ပါရမီျဖည္႔လို႔
အားျဖစ္ရပါတယ္ကြယ္.........
ေထြေထြထူးထူးမို႔ ေက်းဇူးကို ႐ူးေလာက္ေအာင္တင္တယ္ ခ်စ္ရယ္.......

႐ံုးေတာ္က အျပန္
ရင္ထဲမွာ က်န္ခဲ႔ရတာက
ေနာင္သံသရာထိ ဆက္ခ်ည္ျမဲ
သံေယာစဥ္ လက္ညီတြဲ မွတ္တမ္းတစ္ခု
ရင္နဲ႔ ထုဆစ္မိျပီ
သံေယာစဥ္မွတ္တမ္း နွစ္လ သားအတြက္
အာဘြား အာဘြား အာဘြား ကမာၻတုန္ၾကားေအာင္
ဆိုလိုက္ခ်င္ပါရဲ႔ ခ်စ္ရယ္...............အာဘြား.............