ေကာ္ဖီက ခါးတယ္
ခဏခဏ ျပန္ဖမ္းယူေနရတဲ႕ ေရဒီယိုကုိ
ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္ပါျပီ..
ျပကၡဒိန္ေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ထိုင္ျဖဲေနမိတာ
ရာစုထက္ဝက္က်ိဳးလုနီးပါး
ဖုန္ထေနတဲ႕ လမ္းေတြကုိမုန္းလုိ႕
ဘာသီခ်င္းမွ နားမေထာင္ျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး...
လိုခ်င္ေလာဘေတြမ်ားတဲ႕ေကာင္
အိတ္ထဲမွာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္ထားတယ္..
ကိုယ္႕ေနာက္ေက်ာ ကိုယ္ ထိုးစိုက္ျပီးမွ
လူမိုက္လို႕ အမည္ခံမယ္...တဲ႕။
အစြန္းတရား ကို ယံုၾကည္ေနမိေတာ႕
ပာန္ခ်က္မညီရင္ လဲမွာပဲ..
ဂေရပာမ္ဘဲလ္ကို မုန္းတဲ႕ အထဲမွာလည္း
ဒီေကာင္အပါ...ျပီးေတာ႕
ရပ္ေနျခင္းနဲ႕ မခိုင္မာရင္
လွဲ ျပီးသာေနလိုက္ခ်င္တဲ႕ ဒသနနဲ႕
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ကို ေလာက္လို ရြ႕ံ ခဲ႕တယ္...တဲ႕။
ပင္လယ္ကို မယံုၾကည္လို႕
ရြက္လႊင္႔ခ်င္ေယာင္ေတာင္ မေဆာင္ခဲ႕ဘူး
ေသခ်င္းတရားကို သာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းပမာ
တစ္ဝိုင္းထဲ ခြက္လွည္႔ေသာက္ရင္း ကဗ်ာစပ္
ေသရင္ေတာင္ အေခါင္းထဲ ကဗ်ာထည္႔ေပးဖို႕
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မွာခဲ႕မယ္...တဲ႕။
စိတ္ပါလက္ပါ လက္သည္းကိုက္ေနတတ္ေပမယ္႕
စိတ္မပါရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ျပံဳးေတာင္မျပဘူး
ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႕ကို အသက္ရွင္ရတာ မုန္းတတ္သူ
လူပံု ပိစိေကြးနဲ႕ အျငိဳးအေတးက ၾကီးတတ္ေသး
ေပ်ာ္ရင္ ဝမ္းနည္းရင္ ေျပာျပဖို႕ မေမ႕တတ္တာကလည္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု
ဒါ႕ေၾကာင္႔ ဒီေကာင္
ဘယ္ေတာ႕မွ လူေပါင္းသူေပါင္းလည္း မဆန္႕ခဲ႕ဘူး....တဲ႕။
ဒီလိုနဲ႕ ေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းေနခဲ႕တာ
ေခ်ာက္ထဲပစ္ခ်ျပီး ကိုယ္႔နံမယ္ ကို ျပန္သတ္ေနခဲ႕တာ
ဘယ္အရာမွ မယံုၾကည္လို႕ ကိုယ္႕ ကိုယ္ ကို မွိဳေစာ္နံေစခဲ႕တာ
ၾကိဳးေတြကို မုန္းလို႕ စြန္ေတာင္ မလႊတ္ခဲ႕ဘူး..
ျငိမ္းကာနီးဆဲဆဲ...
............
ူ.............
အထိတ္တလန္႕ ကိုယ္႕လိပ္ျပာကိုယ္စမ္းၾကည္႔ေတာ႕ မရွိေတာ႕ပါဘူး
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေနခဲ႕
ပကတိျငိမ္သက္မွဳၾကီးစိုးစြာ
ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ျငင္းဆန္ေနခဲ႕ရင္းမွ
ေခြးလိမၼာတစ္ေကာင္လို ဝပ္ဆင္းသြားေစခဲ႕
ၾကိဳးဆြဲခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး
ဘာကို မွ မယံုၾကည္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ေလ
ခ်စ္ျခင္းတရား ဆီတစ္ေပါက္ကေန မီးထ ေတာက္ေနခဲ႕ရ
ေကာင္းကင္ေလာက္နီးပါး
သူ ကိုယ္႔ ကို ေတာေျခာက္သလို ေျခာက္သြားတယ္....
( မိသိဂႌ...
အိမ္မက္ေတြ ပြင္႔အာေစခဲ႕တဲ႕ နတ္သမီး...)
ေခ်ာ႕သိပ္ဖူးတဲ႕ ဆံႏြယ္စေတြ အိပ္ေမာက်ေနျပီ
နင္႔ နဖူးေလးဖ်ားတိုင္း ငါ႔လက္ပါ လိုက္ဖ်ားေနခဲ႕တာ
နင္ မွီတြယ္ထားတိုင္း ငါ႔ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္လာမိလို႕
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ အသက္ရွင္မွဳေတြ ရပ္တန္႕
နင္႔ လက္မွာ လူျပန္ျဖစ္ခဲ႕ရတာ
သူပာာ ကေဝနွင္တံရွင္ပါ....
ဒီကန္ေဘာင္ေပၚေျခခ်ဖူးမွ
အခ်စ္ပာာ ဘယ္ေလာက္လွလဲ သိလိမ္႕မယ္
ရင္ဝွက္ရာသီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္ခ်ီညေနခင္းမ်ားကို
သိွဝွက္စြာသိမ္းထုတ္ထားတဲ႕ က်မ္းထဲမပါခဲ႕တဲ႕
လ်ိွဳ႕ဝွက္ေနရာေလး.......ဒီေနရာေလးမွာ
အနာဂါတ္ကို ထုဆစ္ရင္း သက္ျပင္းေတြ
ယုယစြာ ရွင္းေပးခဲ႕ဖူးတယ္..........
(မိသိဂႌ...
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ နိမိတ္ဆိုး
နင္႔ လက္အုပ္မိုးရံုနဲ႕ အရာရာကို ေက်ာ္ျဖတ္
ေလွာ္တတ္တို႕နဲ႕ ျပည္႔စံုခဲ႕ျပီ........)
ရိုးရိုးေလးပါပဲ .....
အျပန္အလွန္ ပူပန္ျခင္းဓေလ႕ကို ထံုကူးထားတယ္
မျမင္ရရင္ လြမ္းတဲ႕ အက်င္႔ ထြန္းကားေနေတာ႕လည္း
သူ႕ ရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္းပာာ ေႏြဦးရာသီေလးျဖစ္ခဲ႕
တစျပင္ ျဖစ္ခဲ႕ရသမွ် ျမွဳပ္နွံလိုက္ျပီ
အိတ္ေလးထဲ သူ႕ဘဝကိုပါ ထည္႔ျပီး
ေသဝပ္စြာ ထမ္းပိုးထားတဲ႕
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ညေနမ်ား
က်ေတာ္႕အတြက္ေလေကာင္းေလသန္႕ဆိုတာ
သူ႕ ကို္ယ္ေငြ႕ေလးေတြ ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ အထိ....
လမ္းေလ်ာက္ျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕ေတြ
ကို တို႕ လက္ဖဝါးေတြ ဘယ္ေတာ႕မွ မဖ်ားဘူး
အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔ ညေနခင္းေတြမွာ
ဆြဲဆိတ္ခံေနရတာလဲ မ်ားျပီ
ရိုးသားစြာ၊ပူပန္စြာ နဲ႕ ရဲဝ႕ံတည္ၾကည္ျခင္းမ်ား
ဒါလည္း အထားအသို မမွားခဲ႕ဘူး...
ဒီလိိုနဲ႕ ခိုင္ျမဲေနခဲ႕တာ
ဘဝမွာ အခဏ္းနားဆံုး
ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
ျပိဳင္တူျပံဳးရင္း မုန္းတတ္လာခဲ႕သည္႔အထိ
ေနဝင္ခ်ိန္ေစာတဲ႕ ညေနေတြမွာ
ရင္ေမာတတ္လာခဲ႕ျပီးသည္႔ေနာက္
ဒီလမ္းေလးမွာ ေျခရာခ်င္းထပ္ခဲ႕တဲ႕ညေတြ
အပင္ခ်င္း လိမ္ယွက္တဲ႕ အထိ ငါတို႕
ရုကၡေဗဒဆန္ဆန္
မဖူးဘူး၊ မေဝဘူး၊ မပြင္႔ဘူး၊ သို႕ေပသိ
ရွင္သန္ျမိန္ယွက္ဘူးခဲ႕တဲ႕ အိမ္ျပန္ညေတြ...
ဒီလိုနဲ႕ ညေနေတြမွာ
သံဘီးတစ္ျခမ္း ခြာသံတျခမ္းနဲ႕
ဒ႑ာရီဆန္သြားတယ္
ေတေလ တစ္ေယာက္က
အင္းေပါက္ခဲ႕တဲ႕ ေမွာ္ဆရာလို
မႏၱာန္ေတြ မန္းမွဳတ္
သူ႕ရင္ကို ထုတ္ခ်င္းခုတ္သြားတဲ႕
တနဂၤေႏြ နတ္ဘုရားမေလးအတြက္
အသက္ဓါတ္အၾကည္ဆက္
ဘဝ ပါ နွင္းအပ္ခဲ႕တယ္ေလ......
ဒါက်ိန္စာလား ဆုေတာင္းလား ဆိုတာ
မကြဲျပားခဲ႕ပါဘူးကြယ္တဲ႕
ကန္ေရျပင္က လွိဳင္းၾကက္ခြပ္ေတြ အသာလိွမ္႕လို႕
ေခါင္းတျငိမ္႕ျငိမ္႕နဲ႕ေပါ႔........
မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ႕မယ္႕ ေႏြဦးေလးက သူ ပါ...
ကန္ေရျပင္ရယ္ ၊ငွက္ေလးေတြရယ္
ေစတီရယ္၊ သစ္ပင္ရယ္
ေပါင္မုန္႕စားတဲ႕ ငါးေလးေတြနဲ႕သာ
ဖန္ဆင္း စီရင္ေတာ္မူခဲ႕တဲ႕
ဘုရားသခင္ရဲ႕ (၃)ရက္ေျမာက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းမွာ
ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ သာယာေနခဲ႕ပါတယ္ေလ
တာရာမင္းေဝ ေျပာခဲ႕သလိုေပါ႔
အာဒမ္ က ဧဝ ကို ေပးခဲ႕တာ
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းတည္းစာ မပာုတ္ေလာက္ဘူး........
ေဗဒါေဇာ္
( ၃ ရက္ေန႕တြင္ျပည္႔စံုေက်ာ္လႊားမယ္႕ ၄ လစာ အလြမ္းမ်ား အမွတ္တရ.......)
ခဏခဏ ျပန္ဖမ္းယူေနရတဲ႕ ေရဒီယိုကုိ
ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္ပါျပီ..
ျပကၡဒိန္ေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ထိုင္ျဖဲေနမိတာ
ရာစုထက္ဝက္က်ိဳးလုနီးပါး
ဖုန္ထေနတဲ႕ လမ္းေတြကုိမုန္းလုိ႕
ဘာသီခ်င္းမွ နားမေထာင္ျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး...
လိုခ်င္ေလာဘေတြမ်ားတဲ႕ေကာင္
အိတ္ထဲမွာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္ထားတယ္..
ကိုယ္႕ေနာက္ေက်ာ ကိုယ္ ထိုးစိုက္ျပီးမွ
လူမိုက္လို႕ အမည္ခံမယ္...တဲ႕။
အစြန္းတရား ကို ယံုၾကည္ေနမိေတာ႕
ပာန္ခ်က္မညီရင္ လဲမွာပဲ..
ဂေရပာမ္ဘဲလ္ကို မုန္းတဲ႕ အထဲမွာလည္း
ဒီေကာင္အပါ...ျပီးေတာ႕
ရပ္ေနျခင္းနဲ႕ မခိုင္မာရင္
လွဲ ျပီးသာေနလိုက္ခ်င္တဲ႕ ဒသနနဲ႕
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ကို ေလာက္လို ရြ႕ံ ခဲ႕တယ္...တဲ႕။
ပင္လယ္ကို မယံုၾကည္လို႕
ရြက္လႊင္႔ခ်င္ေယာင္ေတာင္ မေဆာင္ခဲ႕ဘူး
ေသခ်င္းတရားကို သာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းပမာ
တစ္ဝိုင္းထဲ ခြက္လွည္႔ေသာက္ရင္း ကဗ်ာစပ္
ေသရင္ေတာင္ အေခါင္းထဲ ကဗ်ာထည္႔ေပးဖို႕
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မွာခဲ႕မယ္...တဲ႕။
စိတ္ပါလက္ပါ လက္သည္းကိုက္ေနတတ္ေပမယ္႕
စိတ္မပါရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ျပံဳးေတာင္မျပဘူး
ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႕ကို အသက္ရွင္ရတာ မုန္းတတ္သူ
လူပံု ပိစိေကြးနဲ႕ အျငိဳးအေတးက ၾကီးတတ္ေသး
ေပ်ာ္ရင္ ဝမ္းနည္းရင္ ေျပာျပဖို႕ မေမ႕တတ္တာကလည္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု
ဒါ႕ေၾကာင္႔ ဒီေကာင္
ဘယ္ေတာ႕မွ လူေပါင္းသူေပါင္းလည္း မဆန္႕ခဲ႕ဘူး....တဲ႕။
ဒီလိုနဲ႕ ေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းေနခဲ႕တာ
ေခ်ာက္ထဲပစ္ခ်ျပီး ကိုယ္႔နံမယ္ ကို ျပန္သတ္ေနခဲ႕တာ
ဘယ္အရာမွ မယံုၾကည္လို႕ ကိုယ္႕ ကိုယ္ ကို မွိဳေစာ္နံေစခဲ႕တာ
ၾကိဳးေတြကို မုန္းလို႕ စြန္ေတာင္ မလႊတ္ခဲ႕ဘူး..
ျငိမ္းကာနီးဆဲဆဲ...
............
ူ.............
အထိတ္တလန္႕ ကိုယ္႕လိပ္ျပာကိုယ္စမ္းၾကည္႔ေတာ႕ မရွိေတာ႕ပါဘူး
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေနခဲ႕
ပကတိျငိမ္သက္မွဳၾကီးစိုးစြာ
ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ျငင္းဆန္ေနခဲ႕ရင္းမွ
ေခြးလိမၼာတစ္ေကာင္လို ဝပ္ဆင္းသြားေစခဲ႕
ၾကိဳးဆြဲခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး
ဘာကို မွ မယံုၾကည္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ေလ
ခ်စ္ျခင္းတရား ဆီတစ္ေပါက္ကေန မီးထ ေတာက္ေနခဲ႕ရ
ေကာင္းကင္ေလာက္နီးပါး
သူ ကိုယ္႔ ကို ေတာေျခာက္သလို ေျခာက္သြားတယ္....
( မိသိဂႌ...
အိမ္မက္ေတြ ပြင္႔အာေစခဲ႕တဲ႕ နတ္သမီး...)
ေခ်ာ႕သိပ္ဖူးတဲ႕ ဆံႏြယ္စေတြ အိပ္ေမာက်ေနျပီ
နင္႔ နဖူးေလးဖ်ားတိုင္း ငါ႔လက္ပါ လိုက္ဖ်ားေနခဲ႕တာ
နင္ မွီတြယ္ထားတိုင္း ငါ႔ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္လာမိလို႕
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ အသက္ရွင္မွဳေတြ ရပ္တန္႕
နင္႔ လက္မွာ လူျပန္ျဖစ္ခဲ႕ရတာ
သူပာာ ကေဝနွင္တံရွင္ပါ....
ဒီကန္ေဘာင္ေပၚေျခခ်ဖူးမွ
အခ်စ္ပာာ ဘယ္ေလာက္လွလဲ သိလိမ္႕မယ္
ရင္ဝွက္ရာသီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္ခ်ီညေနခင္းမ်ားကို
သိွဝွက္စြာသိမ္းထုတ္ထားတဲ႕ က်မ္းထဲမပါခဲ႕တဲ႕
လ်ိွဳ႕ဝွက္ေနရာေလး.......ဒီေနရာေလးမွာ
အနာဂါတ္ကို ထုဆစ္ရင္း သက္ျပင္းေတြ
ယုယစြာ ရွင္းေပးခဲ႕ဖူးတယ္..........
(မိသိဂႌ...
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ နိမိတ္ဆိုး
နင္႔ လက္အုပ္မိုးရံုနဲ႕ အရာရာကို ေက်ာ္ျဖတ္
ေလွာ္တတ္တို႕နဲ႕ ျပည္႔စံုခဲ႕ျပီ........)
ရိုးရိုးေလးပါပဲ .....
အျပန္အလွန္ ပူပန္ျခင္းဓေလ႕ကို ထံုကူးထားတယ္
မျမင္ရရင္ လြမ္းတဲ႕ အက်င္႔ ထြန္းကားေနေတာ႕လည္း
သူ႕ ရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္းပာာ ေႏြဦးရာသီေလးျဖစ္ခဲ႕
တစျပင္ ျဖစ္ခဲ႕ရသမွ် ျမွဳပ္နွံလိုက္ျပီ
အိတ္ေလးထဲ သူ႕ဘဝကိုပါ ထည္႔ျပီး
ေသဝပ္စြာ ထမ္းပိုးထားတဲ႕
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ညေနမ်ား
က်ေတာ္႕အတြက္ေလေကာင္းေလသန္႕ဆိုတာ
သူ႕ ကို္ယ္ေငြ႕ေလးေတြ ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ အထိ....
လမ္းေလ်ာက္ျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕ေတြ
ကို တို႕ လက္ဖဝါးေတြ ဘယ္ေတာ႕မွ မဖ်ားဘူး
အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔ ညေနခင္းေတြမွာ
ဆြဲဆိတ္ခံေနရတာလဲ မ်ားျပီ
ရိုးသားစြာ၊ပူပန္စြာ နဲ႕ ရဲဝ႕ံတည္ၾကည္ျခင္းမ်ား
ဒါလည္း အထားအသို မမွားခဲ႕ဘူး...
ဒီလိိုနဲ႕ ခိုင္ျမဲေနခဲ႕တာ
ဘဝမွာ အခဏ္းနားဆံုး
ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
ျပိဳင္တူျပံဳးရင္း မုန္းတတ္လာခဲ႕သည္႔အထိ
ေနဝင္ခ်ိန္ေစာတဲ႕ ညေနေတြမွာ
ရင္ေမာတတ္လာခဲ႕ျပီးသည္႔ေနာက္
ဒီလမ္းေလးမွာ ေျခရာခ်င္းထပ္ခဲ႕တဲ႕ညေတြ
အပင္ခ်င္း လိမ္ယွက္တဲ႕ အထိ ငါတို႕
ရုကၡေဗဒဆန္ဆန္
မဖူးဘူး၊ မေဝဘူး၊ မပြင္႔ဘူး၊ သို႕ေပသိ
ရွင္သန္ျမိန္ယွက္ဘူးခဲ႕တဲ႕ အိမ္ျပန္ညေတြ...
ဒီလိုနဲ႕ ညေနေတြမွာ
သံဘီးတစ္ျခမ္း ခြာသံတျခမ္းနဲ႕
ဒ႑ာရီဆန္သြားတယ္
ေတေလ တစ္ေယာက္က
အင္းေပါက္ခဲ႕တဲ႕ ေမွာ္ဆရာလို
မႏၱာန္ေတြ မန္းမွဳတ္
သူ႕ရင္ကို ထုတ္ခ်င္းခုတ္သြားတဲ႕
တနဂၤေႏြ နတ္ဘုရားမေလးအတြက္
အသက္ဓါတ္အၾကည္ဆက္
ဘဝ ပါ နွင္းအပ္ခဲ႕တယ္ေလ......
ဒါက်ိန္စာလား ဆုေတာင္းလား ဆိုတာ
မကြဲျပားခဲ႕ပါဘူးကြယ္တဲ႕
ကန္ေရျပင္က လွိဳင္းၾကက္ခြပ္ေတြ အသာလိွမ္႕လို႕
ေခါင္းတျငိမ္႕ျငိမ္႕နဲ႕ေပါ႔........
မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ႕မယ္႕ ေႏြဦးေလးက သူ ပါ...
ကန္ေရျပင္ရယ္ ၊ငွက္ေလးေတြရယ္
ေစတီရယ္၊ သစ္ပင္ရယ္
ေပါင္မုန္႕စားတဲ႕ ငါးေလးေတြနဲ႕သာ
ဖန္ဆင္း စီရင္ေတာ္မူခဲ႕တဲ႕
ဘုရားသခင္ရဲ႕ (၃)ရက္ေျမာက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းမွာ
ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ သာယာေနခဲ႕ပါတယ္ေလ
တာရာမင္းေဝ ေျပာခဲ႕သလိုေပါ႔
အာဒမ္ က ဧဝ ကို ေပးခဲ႕တာ
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းတည္းစာ မပာုတ္ေလာက္ဘူး........
ေဗဒါေဇာ္
( ၃ ရက္ေန႕တြင္ျပည္႔စံုေက်ာ္လႊားမယ္႕ ၄ လစာ အလြမ္းမ်ား အမွတ္တရ.......)
No comments:
Post a Comment