ေမ သည္ က်ေတာ္႔ဆိုင္ရွိရာသို႔ မနက္တိုင္း မပ်က္မကြက္ ထမင္းခ်ိဳင္႔လာပို႔ပါသည္။ယခင္ ဆိုင္မဖြင္႔ခင္ကာလမ်ားတြင္လည္း (၇) လမ္း တိုင္ ကြာျခားထားေသာ က်ေတာ္႔အိမ္ရွိရာထိတိုင္ ထမင္းခ်ိဳင္႔လာပို႔ေပးေလ႔ရွိသည္။ေမ သည္ က်ေတာ္႔ကို အလြန္ခ်စ္သည္။ က်ေတာ္သည္ လည္း ေမ႔ ကုိ ခ်စ္သည္။ ေမ သည္ ညိဳေသာ အသားအေရကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ဆံျဖဴမ်ားကို ယခင္က ေဆးဆိုးဖံုးကြယ္ထားေသာ္လည္း ယခုေသာ္ ေဆးဆိုးသည္႔ဟန္မရွိ။ ေဆးဆိုးဖို႔ အလုပ္မအားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ က်ေတာ္သည္ ေမ ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ မသိတာ အေတာ္မ်ားေနေပျပီ။ ေမ႔ ေမြးေန႔ကို က်ေတာ္မသိပါ။ ေမ႔ အသက္ကို က်ေတာ္မသိပါ။ ယုတ္စြအဆံုး ေမ ပင္စင္ယူခါနီးထိတိုင္ က်ေတာ္မသိခဲ႔ပါ။ ေမ ၏ လက္ဖမိုးတြင္ အေၾကာေတြ ျပိဳင္းျပိဳင္းထ ေနသည္။ ေမ ၏ လက္ေမာင္းသားမ်ားသည္လည္း ေပ်ာ႔ အိ တြဲ က်ေနသည္။ ဒီ လက္ေမာင္းသားမ်ားတြင္ အိပ္စက္ခဲ႔ဖူးစဥ္က တေလာကလံုးတြင္ အလံုျခံဳ ဆံုးေနရာေလး ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္မွာ ယခုထက္တိုင္ပင္။ ေမ႔ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းဝင္တိုးျပီး ေမ႔ ေခြ်းနံကို ႐ွု႐ွိုက္ရသည္ကို ငယ္စဥ္က က်ေတာ္ႏွစ္သက္ခဲ႔သည္။ ေမ႔ ကို ဖက္ျပီး လက္ေမာင္း သားေပၚ တြင္ ျပန္လည္အိပ္စက္ၾကည္႔ခ်င္သည္။
ေမ သည္ က်ေတာ္႔ကို ေကာင္ေလး ဟုအမ်ားအားျဖင္႔ ေခၚေလ႔ရွိသည္။ က်ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးနာမ္စားေလးလည္းျဖစ္သည္။ေမ သည္ လိုင္းကားျဖင္႔ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေအာင္ ကြာေဝးေသာ ခရီးသုိ႔ ေန႔စဥ္အသြားအျပန္လုပ္ျပီးေက်ာင္းတက္ရပါသည္။ ေမ သည္ အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားေလးစားေသာသူျဖစ္သည္႔အတြက္မိုးရြာ၊ေနပူ၊ခ်မ္းေအးေနသည္႔တိုင္ ေက်ာင္းတက္
ပ်က္ကြက္ခဲ႔သည္မရွိေပ။ ဇရာ ႏွင္႔ ေဝဒနာ ကိုေတာ႔ ေမသည္ ေရွာင္လႊဲလို႔မရေပ။ သို႔ေသာ္ က်ေတာ္ မသိခဲ႔ေပ။ က်ေတာ္သည္ ေမ ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ မသိတာ အေတာ္မ်ားသည္။ ေမ ေနမွ ေကာင္းရဲ႕လား ဆိုတာ က်ေတာ္မသိေပ။
ေမ သည္ က်ေတာ္ ဘာၾကိဳက္တတ္သည္ဆိုတာ သိ သည္။ က်ေတာ္ ဂ်ီးမ်ားသည္ ဆိုတာ ကိုလည္း သိသည္။ က်ေတာ္စိတ္ထဲ ဘာျဖစ္ေနသည္ဆိုတာကိုလည္း သိသည္။ က်ေတာ္ ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနလွ်င္ ေမ သည္ ျပံဳးေနေလ႔ရွိသည္။ က်ေတာ္ လုပ္ရပ္အမ်ားစုကိုလည္း နားလည္စြာျဖင္႔ ဂုဏ္ယူအားေပးေလ႔ရွိသည္။ ေမ သည္ က်ေတာ္႔စိတ္ အတင္အက် ကို ဖတ္ႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွင္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သက္လက္ပုိင္းအရြယ္ေရာက္သည္႔တိုင္
ေမ သည္ က်ေတာ္႔အား ကေလးတစ္ေယာက္လို ျမင္ေနတုန္း၊ စိုးရိမ္ေနတုန္းပင္။ က်ေတာ္ကေတာ႔ ေမ ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး သိပ္မသိေပ။
ေမ ၏ ငယ္ဘဝ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းခဲ႔သည္ကို ေမ တစ္ခါေျပာျပ၍ အနည္းငယ္မွ် ၾကားသိခဲ႔ရဖူး သည္။ လယ္သမားမ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ျပီး မိသားစုတြင္ အၾကီးဆံုးသမီးျဖစ္ ခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ ေမာင္ႏွမ မ်ားေပၚတြင္ အနစ္နာခံခဲ႔ရဖူးသည္။အသက္ (၇) ႏွစ္တိုင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရျခင္းမရွိေပ။ ပညာလိုလားေသာ မိဘမ်ားမွ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ေက်ာင္းထားေပးမွဳေၾကာင္႔ အသက္လြန္ မွ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရေသာ္လည္း ယခင္ပညာေရးစနစ္အရ အရည္အခ်င္းမွီလွ်င္အတန္းေက်ာ္ တက္ခြင္႔ရခဲ႔ေသာ္ေၾကာင္႔သာ အမ်ားႏွင္႔ အတန္းတူျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ မနက္ေက်ာင္းမသြားမီ အရပ္ထဲလည္ျပီး ျခံထြက္၊လယ္ထြက္ သားငါး၊အသီးအႏွံေလးမ်ားေရာင္းခ်ျပီးမွသာ စာသင္ခန္းရွိရာသို႔ အေျပးအလႊားေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရသည္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝ အရြယ္ေရာက္သည္႔အတိုင္ အျဖဴအစိမ္းတစ္ထည္ထဲျဖင္႔ ေမ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရသည္။ မိုးမိလို႔ ရႊဲစိုလာလွ်င္ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးအား ေလွ်ာ္ဖြတ္ျပီး ဖြဲမီးဖိုတြင္ ကင္ကာ ေျခာက္ေအာင္ျပဳလုပ္ ရသည္အထိ ႏြမ္းပါးစြာျဖင္႔ ဘြဲ႔တစ္ခုရရွိေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔ရသည္။ ေမ သည္ က်ေတာ္႔ အတြက္ စံျပပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးပင္။
ေမ သည္ အတန္ငယ္ ဝ ဖိုင္းလာသည္။ ေမ သည္ အတန္ငယ္ ေလးဖင္႔လာသည္။ ေမ သည္ တခါတရံ ေခ်ာင္းဆိုးလာသည္။ ေမ သည္ တစ္ခါတရံ မူးေဝ ေနတတ္သည္။ ေမ သည္ တစ္ခါတရံ ေမာေနတတ္သည္။ေမ သည္ ႏွလံုးအားတိုးေဆး ေသာက္ေနရသည္ကိုလည္း က်ေတာ္မသိခဲ႔ပါ။ ေမသည္ ပန္းနာရင္က်ပ္ေဆးေသာက္ေနရသည္ကိုလည္း က်ေတာ္မသိ ခဲ႔ပါ။ ေမ သည္ အိမ္မွဳကိစၥအဝဝေၾကာင္႔ ေညာင္းကိုက္ေနေသာေျခသလံုး၊ေပါင္ တို႔ အနင္းအနွိပ္ခံခ်င္ေနသည္ကိုလည္း က်ေတာ္မသိခဲ႔ပါ။ ေမ ၏ လက္သည္ အျမဲပင္ ပ႐ုပ္နံေလး ရေနတတ္သည္။ ဒဏ္ေၾကေဆးမၾကာခဏ လူးေနရဟန္ရွိသည္။ ဒါကိုလည္း ေမ႔ နားမကပ္တာ
ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ က်ေတာ္ မသိခဲ႔ပါ။ ေမ ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး က်ေတာ္မသိတာေတြ မ်ားလွျပီ။
မနက္ ဆိုင္ခင္းရန္ ပစၥည္းထုတ္ေနေသာ က်ေတာ္႔အား ေမ ၾကည္႔ျပီးသက္ျပင္းခ်ေနသည္။ အလုပ္ ခ်ိန္မွီရန္ အေျပးအလႊားလုပ္ေနေသာ က်ေတာ္႔အား စိတ္ေမာေနဟန္ရွိသည္။ က်ေတာ္ မနက္စာ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေလးအားခံုေပၚတြင္ အသာခ်ျပီး စိတ္မခ်ေသးဟန္ျဖင္႔ ေမ ထြက္မသြားေသးေပ။ ပစၥည္းမ်ား ကို အျပင္ထုတ္ပုိးျပီး ႐ံုးဝတ္ရန္ အက်ီ ၤျဖဴ ႏွင္႔ ပုဆိုးအား မီးပူတိုက္ဖို႔ က်ေတာ္ျပင္သည္။ ေမ သည္ က်ေတာ္မထင္မွတ္သည္႔ စကား တစ္ခြန္းေျပာလာ သည္။ သား အက်ီ ၤေတြကို အိမ္မွာလာခြ်တ္ထားပါလား။အေမ ေလွ်ာ္ေပးမယ္ေလ တဲ႔။ ေမ႔ မ်က္ဝန္းေတြ ရီေဝျပီး အရည္ၾကည္ေလးေတြ လဲ႔ ေနသည္။ က်ေတာ္ ေမ႔ ကို မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုေအာင္ၾကည္႔ဖုိ႔ အားမရွိပါ။ မၾကည္႔ရဲပါ။ ေမ သည္ က်ေတာ္႔အား သနားေနတာလား၊ က်ေတာ္႔အား ျပစ္တင္ေနသည္လား။ က်ေတာ္မသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ေမ႔ မ်က္ဝန္းေတြကို ၾကည္႔မိလွ်င္ က်ေတာ္ငိုမိေတာ႔မည္။ သား အက်ီ ၤေလးေတြတစ္ထည္ ႏွစ္ထည္ေလာက္ က အေမအဝတ္ေလွ်ာ္ရင္ ထည္႔ေလွ်ာ္ေပးလို႔ရတယ္ေလ။ အိမ္ကုိ လာပုိ႔ထား...... တဲ႔လား ေမရယ္။ က်ေတာ္ ေမ႔ကို ေျပးဖက္ခ်င္စိတ္ေတြ တားမရေတာ႔ေခ်။ ေမ႔ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ခါ ငိုခ်
လိုက္ခ်င္သည္။ ငယ္စဥ္ကလို နံ႔သာ လိမ္းျခယ္မထားေသာ ေမ႔ ပါးျပင္ေလးအား ဝေအာင္ နမ္းလိုက္ခ်င္သည္။ ေမ႔ကို ဦးခ်ကန္႔ေတာ႔လိုက္ခ်င္သည္။ ေမ႔ ကို တေမ႔တေမာ ဖတ္ထားလိုက္ခ်င္သည္။ ေမ႔ လက္ေမာင္သားေပၚတြင္ တေလာကလံုး ကို ေမ႔သြားေအာင္ အိပ္စက္လိုက္ခ်င္သည္။ က်ေတာ္ အံၾကိတ္ကာ မ်က္ရည္ေတြကို ထိန္းေနရသည္။ ေမ႔ အေပၚ လစ္ဟင္းခဲ႔ရသမွ်ေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမ ရယ္။ ရင္ထဲမွ တိုးဖြစြာ
စြာ ေမ႔ ပါးေလးကို က်ေတာ္နမ္းလိုက္မိသည္။ ေမ မ်က္ရည္ဝဲေနသည္လား မသိ။
ေမ႔ ကို က်ေတာ္ ခ်စ္သည္။ က်ေတာ္ ခ်စ္သည္ထက္ ေမ သည္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမို၍ က်ေတာ္အားခ်စ္ေနသည္ဆိုတာ က်ေတာ္မသိခဲ႔ပါ။ က်ေတာ္သည္ ေမ ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး မသိခဲ႔တာေတြ လြန္စြာ မ်ားျပားလို႔ ေနခဲ႔ေပျပီ။
မိုးေဝေသာ္
