ဒါပာာ.......လူသားဆန္မွဳ သက္သက္.....

ပာုတ္တယ္ .......ဒါပာာ
လူသားဆန္မွဳ သက္သက္
ကိုယ္ေငြ႕ေတြ ခမ္းေျခာက္ကုန္သည္႔ အထိ
ေျခကုန္လက္ပန္းက်သည္အထိ
လြတ္လပ္စြာ လႊင္႔ေျမာေနရင္းနဲ႕ လႊင္႔ေျမာမွဳေတြ ရပ္တန္႕ကုန္သည္အထိ
ဒီလမ္းေလးကို ေလွ်ာက္လိုက္ၾကရေအာင္
ဒါပာာ.......လူသားဆန္မွဳ သက္သက္.....

ပခံုးထက္မွာ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေတြ ထမ္းပိုးထားတယ္
ငါ႔ လက္ဖ်ားမွာ သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြ ခိုစီးထားတယ္
ယံုၾကည္ျခင္းက ငါတို႕ တြယ္ျငိေစတဲ႕ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းပဲ
ျဖဴစင္ရင္းနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ ကိုယ္လုပ္သလို
သူမ်ားမလုပ္ခ်င္တဲ႕ အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ျဖစ္တယ္
ခပ္ပါးပါး ကတိစကား ဆိုတာ ငါတို႕ ေကြ်းေနၾက ငါးစာ ေပါင္မုန္႕တစ္လုံးလိုပဲ
ခ်စ္ျခင္းတရားကလြဲရင္ ဘယ္အရာကမွ မနီးစပ္ေစဘူး
ငါတို႕က စုန္းေတြပါ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျပဳစားရင္း ေနာက္ဆုံး
မီးခိုးလံုးအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတယ္
ဒါလည္း ငါတုိ႕လိုခ်င္တဲ႕ ဘဝ အတိမ္အနက္မို႕
ေထြထူးျပီး ထိမ္ဝွက္စရာမလိုဘူး
ဒါပာာ........လူသားဆန္မွဳသက္သက္

အိမ္မက္ေတြကို ခိုးဝွက္ျပီး လံုျခံဳရာမွာ သိမ္းထုတ္ထားတာ
ေလာကဝတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ပာားတိုက္ရီေမာရင္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလဆိုတာ ငါတုိ႕ စားေနက် သၾကားလံုးပမာ
အေနာက္ရပ္မွာ ေနဝင္မွ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လင္းပရင္း လမ္းျပရင္း
ခဏခဏ ခလုပ္တိုက္တဲ႕ လမ္းေလးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတိုင္း
အနာဂါတ္ေတြ အသက္ဝင္လာပံုမ်ား
ပဥၥလက္ဆရာရဲ႕ မီးေတာက္တစ က နွင္းဆီပန္းလွလွ ျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳး
ဒါလည္း ..........လူသားဆန္မွဳ သက္သက္

ဒာဲဒီေနာက္ မနက္ခင္းေတြမွာဆို  ေပါက္လႊတ္ပဲစား မေတြးေတာ႕ဘူး
မိုးခါးေရေတြလည္း လက္ထုိးအန္ခ်လိုက္ျပီးျပီမို႕
ဖ်ားနာေနတတ္တဲ႕ နာရီေတြကို ရိုက္ခြဲလုိက္ျပီ
ဒီလိုနဲ႕ က်ေတာ္ ရြတ္ဆုတ္ျပကၡဒိန္ေတြကို မုန္းတတ္လာျပီေလ
ေခြးေလ ေခြးလြင္႔ေတြကို  မုန္႕ခ်ေကြ်းတဲ႕ အက်င္႔ေမြးထားတယ္
သူ႕ ေဘးလြယ္အိတ္ေလးကို ယူကိုင္ေပးတတ္ေနမိေတာ႕လည္း
တစ္ခါတရံ သူေခါင္းေပၚမွာ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဆံညွပ္ေလးျဖစ္ခ်င္ေနမိတာ
ဒါလည္း ..........လူသားဆန္မွဳ သက္သက္

မွင္ေမာင္းေကာင္းတဲ႕ ကန္ေရျပင္ေပၚ
ခဲလံုးေတြ ပစ္ခ်ျခင္းနဲ႕ က်ေတာ္တို႕ မေစာ္ကားခဲ႔ပါဘူး
ခေရပင္လမ္းေလးမွာ အနံ႔သက္ကင္းကင္းနဲ႕ သြားခဲ႔တဲ႕ ညေနေတြတိုင္း
ရီရီေမာေမာနဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်တတ္တဲ႕ အက်င္႔ကလည္း
ေဘာလံုးစကားနဲ႕ေျပာရရင္
ဒီရာသီအတြက္ အစဥ္လာတစ္ခုလို ဒါလည္း လူသားဆန္မွဳသက္သက္
သူမ်က္ကြယ္ျပဳခဲ႕တဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ အရာေတြ အတြက္လည္း
ေက်းဇူးကို ရူးေလာက္ေအာင္ တင္ေနတယ္
ဒါေၾကာင္႔ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းေလာက္ေတာင္ က်ေတာ္႕
ပူပန္မွဳေတြ မဖူးေဝျပခဲ႔တာပါကြယ္
ဒါလည္း ..........လူသားဆန္မွဳ သက္သက္

ေကာင္းကင္က ယိုဖိတ္က်လာတဲ႕ ညီမေလးကို
ရက္ရက္စက္စက္ကို လြမ္းတယ္
က်ေတာ္႕ လက္ေမာင္းကို သူဆုပ္ကိုင္ထားတိုင္း
အားအင္ေတြ တနင္႔တပုိးနဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ကိုလြမ္းတယ္
စိတ္ေကာက္ျပီးေမ႕သြားတတ္တဲ႕ အက်င္႔ေလးကိုလည္း
ရက္ရက္စက္စက္ကိုလြမ္းတယ္
ျဖဴစင္တဲ႕ ရွက္ျပံဳးေလးရဲ႕ (၃) ရက္ေန႕ေလးတစ္ေန႕ကိုလည္း
ရက္ရက္စက္စက္ကိုလြမ္းတယ္
အဲ႔ဒီေနာက္ က်ေတာ္႕ရဲ႕ လူသားဆန္မွဳေတြက
လူသားမဆန္ခ်င္ေတာ႕ပါဘူး
ပာုတ္တယ္ က်ေတာ္ သူ႕ကို နတ္ေဒဝါတစ္ပါးလိုပါ ခ်စ္ ခ်င္လာတယ္....

ဒီလိုနဲ႕ က်ေတာ္ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္လာတယ္
ဘဝမွာသူ႕ေလာက္မွ အေရးလုပ္စရာမရွိတာ
ခပ္ပါးပါးပဲ ရီတတ္လာတယ္
ဘဝမွာ သူ႕ေလာက္မွ သေဘာက်စရာမရွိတာ
ေအးတိေအးစက္ေနတတ္တဲ႕ ခံုေတြကိုမွ ေရြးထိုင္တတ္လာတယ္
အေလးမခိုးတတ္တဲ႕ ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုကိုရွာရင္းနဲ႕လည္း
တစ္ေယာက္ထဲ ခိုးဝွက္ျပဳံးတတ္လာတယ္
ေရခဲမုန္႕ ၾကိဳက္တတ္လာသလို
ခြ႕ံေကြ်းရတဲ႕ အက်င္႔ကလည္း ဝဲစြဲသလို စြဲလာတယ္
ၾကာေတာ႕ တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ခါးလာတယ္
ကာလ အၾကာၾကီးကတဲက ခြဲလာခဲ႔ရသလိုမ်ိဳး ၾကာေလဆိုးလာတယ္
ေယဘုယ် ေျပာရရင္ေတာ႕
ခ်စ္တယ္
အမွန္က ဒီထက္ ေသခ်ာေပါက္ ပိုခဲ႕တယ္............

ေတေလတစ္ေယာက္ရဲ႕ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ အလြမ္းေတြပါ.....
ဘယ္လိုနကၡမ်ိဳးနဲ႕မွ လူမျဖစ္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္
တနဂၤေႏြအလင္းနဲ႕ ကြ်မ္းေလာင္ေနပံုမ်ား
............
............
...........

ေဗဒါေဇာ္

( 16-02-2011 )
( 3:41 AM )